Η επίκληση του θείου ήδη στην εναρκτήρια press-conference μας αποδεικνύει ότι οι νέες επίσημες πρώτες εμφανίσεις των Ταλιμπάν είναι ενδείξεις μιας ιερής επικάλυψης των αρχικών εθνικών, πολιτικών, κοινωνικών και κυρίως των απώτερων οικονομικών στόχων.
Η ταλιμπανοποίηση δεν έπαψε ποτέ στα ιεροδιδασκαλεία των ομοθρήσκων, μια οχταετής εκπαίδευση με εκμάθηση του Κορανίου και βασικά μαθήματα σε θεολογία, μαθηματικά, γεωγραφία και νέα τεχνολογία. Ο δημοσιογράφος Γιώργος Αυγερόπουλος ανέδειξε τη διαδικασία αναγέννησης της κουλτούρας των Ταλιμπάν στην κεντρική Ασία μέσα από τη θρησκεία και την πολιτική με ένα εξαιρετικό όσο προφητικό ντοκιμαντέρ το 2007 στο Small Planet όταν η τάξη φαινομενικά είχε επανέλθει. Εντός του Ισλαμικού κράτους, ο κάθε κάτοικος της Δύσης διακρίνει το παρελθόν που ήτανε αιματηρό και τρομακτικό για άνδρες και κυρίως για τις γυναίκες. Η έμφυλη καταπίεση, βαθιά στην ασιατική κουλτούρα εξαιτίας του φανατισμού, ενδεχομένως και της ανδρικής υποεκπαίδευσης, σήμερα επανέρχεται ξαφνικά με όρους συνδιαλλαγής που μένουνε υποσχέσεις στις λέξεις, άρα επιφανειακής ενσωμάτωσης. Πώς θα γίνει αυτό καθημερινή έξη όντως παραμένει απορίας άξιον όταν η ισλαμική παράδοση με τη σαφή Σαρία δεν διαλέγεται αλλά επιβάλλει. Είκοσι χρόνια μετά, οι «ξένοι» δεν πρόλαβαν να φύγουν, και οι εθνικιστές κατέλαβαν ήδη την πρωτεύουσα.
Το μεγάλο ερώτημα στη βιβλιογραφία παραμένει η αέναη σχέση των ναρκωτικών με την παγκόσμια τρομοκρατία. Κατά την αμερικανική άνοιξη στο Αφγανιστάν 27 από τις 34 επαρχίες έγιναν καθαρής καλλιέργειας (όχι οπιούχα). Για παράδειγμα ο κρόκος, δηλαδή το σαφράν αντικατέστησε εναλλακτικά σε μεγάλο ποσοστό την παραγωγή με μεγάλα και νόμιμα κέρδη. Οι εναπομείνασες 7 επαρχίες όμως όλες στο νότο έδιναν το 80%-90% της παραγωγής παπαρούνας σε όλο τον κόσμο. Οι αγρότες παράλληλα με τη νόμιμη καλλιέργεια που υποχρεούνται να παραδίδουνε στο κεντρικό κράτος, οι ίδιοι ταυτόχρονα καλλιεργούνε παράνομα για το λαθρεμπόριο σε άγνωστες ποσότητες. Η αναβίωση των εθνικιστικών κινημάτων συνδέεται υπογείως με το παράνομο εμπόριο των οπιούχων από κέντρα υπεράνω πάσης υποψίας που συχνά ενδύονται το μανδύα της πολιτικής. Η παράνομη παραγωγή και η διακρατική διακίνηση οδηγούνε το Αφγανιστάν στην αναρχία καθώς το εμπόριο ναρκωτικών λειτουργεί ως θύλακας τρομοκρατίας.
Η εναλλακτική τάση στην αγροτική καλλιέργεια και η ποινικοποίηση ευτυχώς κρατάει την παραγωγή και τη χρήση κάνναβης, κοκαΐνης και παπαρούνας σε χαμηλή ποσότητα για την παγκόσμια κατανάλωση, καθώς η νομιμοποίηση που θα μείωνε ενδεχομένως τη λαθραία διανομή, η χρήση όμως πάντοτε είναι δύσκολο να μετριαστεί.
Το Αφγανιστάν εισέρχεται σε μία νέα φάση στην Ιστορία του, απείρως πιο εύκολη για εκείνους, όσοι έχουνε άμεσο συμφέρον και οικονομία σαθρή προς υποστήριξη.
Δημιουργός του άρθρου:
Η Γεωργία Τσατσάνη είναι φιλόλογος - συγκριτολόγος
