Μια φωτογραφία στα κοινωνικά δίκτυα ήταν η αφορμή να δρασκελίσω την πόρτα του καταστήματος που βρίσκεται στην οδό Καλλέργη 4 στην Φλώρινα. Μετά τον σχετικό έλεγχο του εμβολιασμού, η ιδιοκτήτρια μ’ ένα ευγενικό χαμόγελο στα χείλη μ ενημέρωσε ότι γίνεται «εξαίρεση στο πρόσωπό μου καθότι δεν επιτρέπονται άνδρες να βρίσκονται μόνοι τους στο καφενείο! Πριν προλάβω να ρωτήσω, εξήγησε ότι «το καφενείο απευθύνεται σε κυρίες» και οι άνδρες μπορεί να παραβρίσκονται στο χώρο μόνο υπό μια προϋπόθεση: «εάν συνοδεύονται από κάποια γυναίκα».
«Δεν είναι πάντα εύκολος αυτός ο κανόνας στην διαχείρισή του, αλλά όταν εξηγείς αυτή την ιδιαιτερότητα με ευγένεια και χωρίς να προσβάλλεις την προσωπικότητα του άλλου που βρίσκεται απεναντί σου, δηλαδή τους άνδρες που προσέρχονται μόνοι τους στο χώρο, τότε όλα κυλούν ομαλά» εξηγεί η κ. Στεργίου προσθέτοντας ότι σήμερα αυτή η ιδιαιτερότητα είναι πια γνωστή και αποδεκτή στους πελάτες του καφενείου και «όσοι άνδρες θέλουν να μας επισκεφθούν φροντίζουν να έρχονται είτε με φίλες τους είτε με την σύντροφό τους».
Η κ. Στεργίου μας εξηγεί πως η ιδέα του γυναικείου καφενείου προήλθε κατά την διάρκεια ενός μεγάλου διαλείματος ξεκούρασης και περισυλλογής, μετά από 20 χρόνια σκληρής δουλειάς στο κομμωτήριο που λειτουργούσε στον ίδιο χώρο.
Η Φλώρα Στεργίου είναι μητέρα 3 αγοριών που σήμερα έχουν την δική τους ζωή. Θυμάται ότι όταν τα παιδιά της έφυγαν από το σπίτι για τις σπουδές τους και να υπηρετήσουν μετά στον στρατό «ένοιωσα ότι έπρεπε να διοχετεύσω κάπου την ενέργεια που είχα μέσα μου. Ήθελα να κάνω κάτι που να μην μοιάζει με την καθημερινή και πολλές φορές καταπιεστική εργασία αλλά να είναι κάτι που να με κάνει να περνώ όμορφα. Όπως λέει τότε γεννήθηκε στο μυαλό της η ιδέα του καφενείου και «τον Μάρτιο του 2014 άνοιξα το κατάστημα».
Πρόκειται για ένα καλόγουστο χώρο που κυριαρχεί το ξύλο και το λευκό μάρμαρο και με χρώματα που αναβλύζουν οι εσωτερικοί χώροι των νεοκλασσικών κτιρίων.
«Ότι βλέπετε στο χώρο, τα έπιπλα, οι βιτρίνες τα υφασμάτινα φωτιστικά, τα καπέλα που βρίσκονται σε διάφορα σημεία του χώρου, έχουν περάσει από τα χέρια μου. Με βοήθησε όμως και ο σύζυγός μου για να γίνουν όλα όπως τα είχα σχεδιάσει».
Καφενείο και… εργαστήριο και χώρος πολιτισμού
Το καλοκαίρι στην Φλώρινα περνά γρήγορα κι όπως λένε οι κάτοικοι είναι η πιο σύντομη εποχή. Ο χειμώνας όμως είναι διαφορετικός. Έχει διάρκεια κι όταν πιάσει η ομίχλη που μπορεί να κρατήσει ακόμη και ένα μήνα ή τα χιόνια που σκεπάζουν κάθε σημείο της πόλης με το θερμόμετρο μονίμως κάτω του μηδενός, οι μέρες αλλά και οι νύκτες είναι «μεγάλες».
Έτσι ο καφενείο δεν είναι απλά ένας χώρος συνεύρεσης των γυναικών στο μακρύ χειμώνα της Φλώρινας αλλά λειτουργεί και ως χώρος εργαστηρίου ή ως χώρος πολιτισμού. Η κ. Στεργίου αναφέρει ότι τρείς φορές την βδομάδα έρχονται κυρίες και παραδίδουν μαθήματα σχεδίου, κατασκευής χειροποίητων αντικειμένων, και τεχνικής πλεξίματος. «Πολλές κυρίες ανεξάρτητα της επαγγελματικής τους ενασχόλησης δεν χάνουν το μάθημα γιατί όπως μου έχουν εκμυστηρευτεί λειτουργεί ακόμη και ψυχοθεραπευτικά η δραστηριότητα που συνδυάζεται με δημιουργία». Άλλες φορές γίνονται παρουσιάσεις βιβλίων ενώ πιο σπάνια έχουν πραγματοποιηθεί μουσικές βραδιές.
Ο κορονοϊός δεν επηρέασε μόνο την καθημερινότητα των ανθρώπων αλλά έκανε και τους ανθρώπους πιο διστακτικούς πιο φοβισμένους και αυτό όπως μας εξηγεί φαίνεται στους παλιούς μας φίλους που από τότε που ανοίξαμε εκ νέου άρχισαν να έρχονται στο καφενείο.
Η εικαστική ένταση και η δυναμική που αναδύει ο χώρος του καφενείου προσέλκυσε φοιτητές και καθηγητές του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας που λειτουργεί στην Φλώρινα. Η πιο όμορφη εικόνα για την κα Στεργίου είναι όταν ο χώρος του καφενείου γεμίζει από φοιτητές, άλλοι στα τραπεζάκια, άλλοι οκλαδόν στο πάτωμα με τους υπολογιστές τους «να κάνουν εδώ μέρος του εργαστηριακού τους μαθήματος ενώ κάποιοι από αυτούς ενθουσιασμένοι από τον χώρο εκθέτουν και τα έργα τους που αποτελούν μέρος της πτυχιακής τους εργασίας».
Αρωματικά φυτά απ τα βουνά και παραδοσιακά γλυκά της Φλώρινας
Ότι υπάρχει στο καφενείο είναι φτιαγμένο από τα χέρια και το μεράκι της κας Στεργίου. Το τσάι του βουνού της το φέρνουν φίλοι που το καλλιεργούν στα ορεινά της Φλώρινας, το φλαμούρι, η λουΐζα, η μέντα, το φασκόμηλο, ο δυόσμος καλλιεργούνται στο κτήμα της ενώ όπως μας εξομολογείται όλα τα είδη ζαχαροπλαστικής είναι φτιαγμένα από τα χέρια της. «Κάθε βδομάδα φτιάχνω τρία η τέσσερα διαφορετικά γλυκά που μπορεί κάποιος να γευτεί με το ρόφημα του». Η κρέμα ρουαγιάλ και οι λουκουμάδες σιροπιαστοί με κρέμα είναι τα δύο παραδοσιακά γλυκά της Φλώρινας που η κ Στεργίου περηφανεύεται για την υψηλή ποιότητα που τους προσδίδει. Το καφενείο δεν έχει τα ωράρια ενός κλασικού καταστήματος εστίασης, τις καθημερινές λειτουργεί 10-13.30 και 16.00-21.30 τα Σάββατα είναι κλειστό και τις Κυριακές λειτουργεί μόνο το απόγευμα.
Όπως ανέφερε η ίδια «δέχθηκε προτάσεις κι από ανθρώπους άλλων πόλεων να τους φτιάξω ένα τέτοιο κατάστημα, αλλά αρνήθηκα. Εάν ήμουν,πρόσθεσε, τριάντα χρονών θα το έκανα. Τώρα είμαι 62 και προέχει η υποστήριξη της οικογένειάς μου και η ηρεμία μου».
Σπ. Κουταβάς
