Το σύνθημα των “διεθνιστών” στα αμφιθέατρα που έλεγε ότι “το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του”, διαψεύστηκε πολλές φορές στις ελληνοτουρκικές κρίσεις και πέρασε στην ιστορία ως μια μάλλον “χιουμοριστική” προσέγγιση. Τα χρόνια πέρασαν , η Τουρκία με μεθοδική κλιμάκωση διεκδικεί τουλάχιστον το μισό Αιγαίο και με τα τετελεσμένα που επιχειρεί να επιβάλει θέτει ένα άλλο ερώτημα και μάλιστα σε μία εποχή που στην Ελλάδα κυριαρχούν οι “νεοφιλελεύθεροι”: σε ποιον ανήκουν τα ψάρια του Αιγαίου;
Το ερώτημα κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι. Μπορεί να μας έχουν συνηθίσει , όταν μιλάμε για το Αιγαίο να ασχολούμαστε με τα “μεγάλα”, όπως τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο. Αλλά η πραγματική οικονομία του Αιγαίου αυτή τη στιγμή -και για πολλά χρόνια ακόμη υποθέτουμε- είναι δυο πράγματα: ο τουρισμός και η αλιεία.
Στο πρώτο η Τουρκία προσπαθεί να ανταγωνιστεί την Ελλάδα και κάποιες φορές το καταφέρνει με επιτυχία.
Το δεύτερο στο οποίο η Ελλάδα κυριαρχούσε δικαιωματικά, φαίνεται ότι χάνουμε διαρκώς “πόντους” και το πιο παράδοξο είναι ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίδραση γι΄ αυτό!
Τις τελευταίες ημέρες ο στόλος των τουρκικών αλιευτικών έχει κατακλύσει ξανά το Αιγαίο, ειδικά στην περιοχή του βόρειου Αιγαίου. Σύμφωνα με τα στίγματα που αποτυπώνονται στο marinetraffic πάνω από 100 τουρκικά αλιευτικά “ψάρευαν” δυτικά της Χίου και της Μυτιλήνης. Εντύπωση προκάλεσε και ο εντοπισμός ενός τουρκικού σκάφους στη Χαλκιδική ,το οποίο είχε δέσει μάλλον για να ξεφορτώσει τη ψαριά του!
Μη μας εκπλήσσει το γεγονός. Μόλις τον Ιούνιο που μας πέρασε μάθαμε ότι η μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία εμπορίας αλιείας, εξαγοράστηκε από Τούρκους! Όχι η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να εμποδίσει αυτή τη συμφωνία, ίσως γιατί “οι νόμοι της αγοράς” και της “ελεύθερης οικονομίας” είναι για κάποιους πάνω από το εθνικό συμφέρον. Θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι; Προφανώς ναι. Όλα τ΄ άλλα είναι δικαιολογίες.
Όλο το φετινό “γαλήνιο καλοκαίρι” κάτοικοι νησιών παρακολουθούσαν με έκπληξη τουρκικά αλιευτικά να “αρμενίζουν” ανενόχλητα σε απόσταση αναπνοής από τα παράλια νησιών μας. Στα Κύθηρα, οι πολίτες φωτογράφιζαν τα τουρκικά αλιευτικά…600 μέτρα από το Καψάλι και ρωτούσαν τι συμβαίνει. Κι εμείς ρωτάμε εδώ και ένα χρόνο αλλά απάντηση δεν έχουμε πάρει.
Το επίσης παράδοξο είναι ότι δεν ακούμε την αντιπολίτευση και ειδικά την αξιωματική να ρωτά με επιμονή την κυβέρνηση για το περίεργο ομολογουμένως θέμα. Πως είναι δυνατόν οι Τούρκοι να ψαρεύουν όποτε θέλουν ,όπου θέλουν στο Αιγαίο, χωρίς καμία ενόχληση. Λες κι έχουν τη διαβεβαίωση ότι κανείς δεν θα τους ενοχλήσει.
Δεν πρόκειται για κάτι έκτακτο. Συμπληρώνουμε ένα χρόνο μ΄ αυτή την κατάσταση στο Αιγαίο και είναι προφανές ότι δημιουργείται τετελεσμένο. Υπάρχει κάποια συμφωνία; Προκλήθηκαν κάποια νέα δεδομένα με τις συμφωνίες που υπέγραψε η Ελλάδα με Ιταλία και Αίγυπτο; Και μια και αναφέραμε τη συμφωνία με την Αίγυπτο: η Τουρκία έδειξε ακόμη και στην κρίση με το Oruc Reis ότι “σέβεται” το “όριο” του 28ου μεσημβρινού. Το Oruc Reis και τα πολεμικά της πλοία δεν παραβιάζουν αυτό το όριο; Μήπως συμβαίνει το ίδιο και από εμάς; Δηλαδή μήπως η δραστηριότητα του Στόλου μας ανατολικά του 28ου μεσημβρινού έχει περιοριστεί για να μην πούμε ότι έχει σταματήσει, όπως μας λένε. Αρνούμαστε να το πιστέψουμε.
Επειδή η κυβέρνηση έχει καταργήσει τους δημοσιογράφους , δεν απαντά σε ερωτήσεις και κάνει μόνο ανακοινώσεις, ο μόνος ασφαλής τρόπος για πει δημόσια στους πολίτες τι συμβαίνει στο Αιγαίο είναι να ερωτηθεί όσες φορές χρειαστεί -μέχρι να απαντήσει- από την αντιπολίτευση , η οποία θα πρέπει να καταλάβει ότι η γραμμή που χωρίζει την “ομοψυχία” από τη “συνενοχή” είναι πλέον πολύ λεπτή.
