Σήμερα, 15 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα της Αγρότισσας, αναλογίζομαι τις εποχές που η γυναίκα δεν μπορούσε να απολαύσει την ελευθερία, την περίθαλψη, τη μόρφωση, τη σταδιοδρομία, τη σύνταξη, τις ανέσεις, τις κοινωνικές παροχές, την αναγνώριση.
Αλήθεια πόσα οφείλουν τα Κύθηρα στη συμβολή της γυναίκας αγρότισσας στην αγροτική παραγωγή και την αγροτική οικονομία! Πόσα οφείλομε σ’αυτές τις γυναίκες που σηκώνονταν αξημέρωτα και ξεκινούσαν για το χωράφι με ένα μωρό στην κοιλιά κι άλλο ένα στη «νιάκα» και ψήνονταν στον ήλιο κατά το θερισμό και τα αλωνέματα! Τι οφείλομε σ’αυτές τις γυναίκες που γεννούσαν στο σπίτι και σηκώνονταν να ζυμώσουν και να βγουν στο χωράφι! Τι οφείλομε σ’ αυτές τις γυναίκες που εξασφάλιζαν μια αξιοθαύμαστη αυτάρκεια στο σπιτικό τους!!! Τι οφείλω στις αγρότισσες γιαγιάδες μου που εξασφάλιζαν για το σπιτικό τους με τον κόπο τους, το σιτάρι, το κριθάρι, το λάδι, το κρασί, το γάλα, το κρέας, το λινάρι, το μπαμπάκι, το μαλλί, τα μποστανικά, τα περιβολικά και ό,τι χρειαζόταν το νοικοκυριό , με την ελπίδα τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους να ζήσουν καλύτερα!
