Της Παναγιώτας Κλεάνθους
Στις 28 Δεκεμβρίου 2019 ο Θάνος Μικρούτσικος έφυγε από τη ζωή μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο και ο πολιτισμός της χώρας μας έχασε ένα από τους σημαντικότερους μουσικοσυνθέτες και δημιουργούς. Στις συναυλίες που είχε κάνει τα τελευταία δύο χρόνια σε Ηρώδειο και Θέατρο Βράχων μαζί με όλους τους φίλους που «περπάτησαν μαζί του», έδινε τον καλύτερό του εαυτό, ενώ η δίψα του για ζωή υπερέβαινε κάθε τραγούδι και μουσική που ακουγόταν από το σανίδι. Παράλληλα, έδινε στον κόσμο την υπόσχεση πως θα παλέψει και θα αγωνιστεί μέχρι τέλους.
Το ίδιο έγινε και στην τελευταία του συναυλία στις 20 Σεπτεμβρίου 2019, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή. Η συναυλία έφερε τον τίτλο «Η δύναμη βγαίνει από τις γροθιές…» και ήταν ένα αφιέρωμα σε πολιτικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, αλλά και σε επαναστατικά τραγούδια όλου του κόσμου, με τη συμμετοχή αγαπημένων του φίλων και συνεργατών.
Στο πλευρό του ήταν, όπως πάντα, ο Θύμιος Παπαδόπουλος, ενώ τραγούδησαν οι Κώστας Θωμαΐδης, Πολυξένη Καράκογλου, Γιώργος Κιμούλης, Γιώργος Μεράντζας, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Διονύσης Τσακνής.
Εμφανώς αδυνατισμένος και ταλαιπωρημένος ανέβηκε στη σκηνή και ο κόσμος ξέσπασε σε ένα πολύ θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα. Παρά τις αλλαγές στην εμφάνισή του, κατάφερε για άλλη μια φορά να γεμίσει ολόκληρη τη σκηνή με την παρουσία του, όπως έκανε πάντα άλλωστε. Η δύναμή του, το σθένος του, η καλλιτεχνική του δεινότητα και η αγάπη του προς τον άνθρωπο – τον κάθε άνθρωπο – δεν είχαν επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο, παρά μόνο μεγάλωναν μέρα με τη μέρα, όπως και η ελπίδα του που παρέμεινε ζωντανή έως και την ύστατη στιγμή.
Στην αρχή της συναυλίας του στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ – Οδηγητή, μίλησε με μεγάλη ευγνωμοσύνη και ευχαρίστησε τον κόσμο που τον τίμησε με την παρουσία του, ενώ δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα δύναμης, αγάπης και ενότητας για έναν καλύτερο κόσμο. Ο λόγος του γεμάτος συμπαράσταση, ελπίδα και κουράγιο προς τον συνάνθρωπο, την ώρα που εκείνος τα είχε περισσότερο ανάγκη.
«Σας ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου για την υποδοχή σας. Και επιτρέψτε μου, το νιώθω μέσα μου, το έχω ανάγκη, να ευχαριστήσω το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για την μεγάλη τιμή που μου κάνουν τα τελευταία χρόνια. Για τις προσκλήσεις να συμμετέχω σε συνέδρια, σε εκδηλώσεις στον Περισσό, σε συναυλίες εδώ το Φεστιβάλ, πράγμα που με τιμά και με συγκινεί. Εμείς έχουμε υποχρέωση να παλεύουμε καθημερινά, να μη βιαζόμαστε για να αλλάξουμε τα πράγματα. Γιατί τα πράγματα, φίλες και φίλοι, είναι νόμος, αλλάζουν. Το θέμα είναι να τα αλλάξουμε στη σωστή κατεύθυνση, όχι στο χάος. Αλλά έστω σε αυτό που φαίνεται ουτοπία αυτή τη στιγμή. Το έχω ξαναπεί και εδώ. Να φτάσουμε σε μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να φτάσουμε σε μια κοινωνία που όπως ο δικός μας Κάρολος είπε: «Ο ποιητής θα ψαρεύει και ο ψαράς θα γράφει ποιήματα». Εγώ το μόνο, το λίγο που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι μέχρι τέλους θα είμαι εδώ!».
Αφού προλόγισε τη συναυλία με τα παραπάνω και σύστησε τους μουσικούς του στο κοινό, καθώς η έγνοια και η αγάπη για τους συνεργάτες του ήταν πάντοτε φλογερή, έδωσε το «σήμα» για να ξεκινήσει η συναυλία και να ακουστούν ο «Μικρόκοσμος», η «Δίκοπη Ζωή», το «Κι ήθελε ακόμη», το «Τους έχω βαρεθεί», αλλά και το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον», το οποίο ο Διονύσης Τσακνής ζήτησε από τον Θάνο Μικρούτσικο να τραγουδήσουν μαζί και δέχτηκε, παρόλο που τον «έπιασε» απροετοίμαστο. Κι έπειτα, με μάτια γεμάτα ευγνωμοσύνη και με χαμόγελο που φώτιζε ολόκληρο το Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον, «βυθίστηκε» ξανά στα πλήκτρα του πιάνου του, που τόσο αγαπούσε…
