Διαβάστε την ομιλία του Θοδωρή Δρίτσα, Τομεάρχη Εθνικής Άμυνας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση (Τρίτη 06/12/2022) του σ/ν του Υπουργείου Οικονομικών «Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/2235 – Κύρωση Πρόσθετης Πράξης στο Νέο Συνυποσχετικό μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ναυτιλιακής Κοινότητας και φορολογικές ρυθμίσεις για τη ναυτιλία – Επείγουσες φορολογικές και τελωνειακές ρυθμίσεις – Θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Κεντρικής Μονάδας Κρατικών Ενισχύσεων και του Δικτύου Κρατικών Ενισχύσεων – Μισθολογικές ρυθμίσεις και άλλες διατάξεις».
Ακολουθεί η ομιλία του κ. Δρίτσα από τα αδιόρθωτα πρακτικά της Βουλής.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν είναι πρώτη φορά που το ΜέΡΑ25 πέφτει στο λάθος να κάνει μια εύκολη κριτική απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και εν πολλοίς αβάσιμη, χωρίς να έχει και ένα διαφορετικό στρατήγημα και ένα πολιτικό σχέδιο, στρατηγικά διαφορετικό, όπως έχει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, που επίσης απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ κάνει εύκολες κριτικές, αλλά εν πάση περιπτώσει πολύ λιγότερο και πολύ πιο προσεκτικά. Και για να μην αδικήσω και το ΠΑΣΟΚ που τώρα πια έχει ξεμυτήσει, έχει ξεχάσει την ελληνική ιστορία και τα έχει βάλει με το ΣΥΡΙΖΑ.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θα πω μερικά πράγματα για τη ναυτιλία στο τέλος. Σήμερα είναι του Αγίου Νικολάου. Είναι γιορτή των ναυτικών και του Πολεμικού Ναυτικού. Λαϊκή γιορτή για τους ναυτικούς, για τους νησιώτες, για τον Πειραιά. Καλές θάλασσες, καλή δύναμη, χρόνια πολλά στους Έλληνες ναυτικούς και στα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού.
Παραφράζω λίγο το σύνθημα που από χθες και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη άρχισε να ακούγεται πολύ δυνατά: «Δεν είναι για τη βενζίνη δεν είναι για τα λεφτά, τον πυροβόλησαν γιατί είναι…», νέος θα πω εγώ, «…και Ρομά». Όπως ακριβώς έκαναν έναν χρόνο πριν και στο Πέραμα, όπως ακριβώς ο Κορκονέας πριν δεκατέσσερα χρόνια δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Ελπίζω ότι ο Κώστας Φραγκούλης θα ζήσει και δεν θα είναι στα θύματα, όπως οι δύο προηγούμενοι.
Αλλά επιτέλους, το πρόβλημα είναι η ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της Ελληνικής Αστυνομίας.
Κύριε Θεοδωρικάκο, κύριε Οικονόμου, κύριε Αρχηγέ της ΕΛΑΣ που είναι η ευθεία καταδίκη της χρήσης όπλου για ασήμαντους λόγους από ένα στέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας; Ποιο είναι το μήνυμα, αμέσως, πέρα από ΕΔΕ, πέρα από οτιδήποτε; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο νεαρός αυτός Ρομά διέπραξε το αδίκημα του να μην πληρώσει τη βενζίνη που έβαλε στο αυτοκίνητό του. Και καταδιώχθηκε από ένα στέλεχος, από έναν αστυνομικό της Ελληνικής Αστυνομίας και με όπλο! Χρειάζεται ΕΔΕ γι’ αυτό; Φυσικά χρειάζεται ΕΔΕ για όλες τις λεπτομέρειες, τα δεδομένα, την κατάσταση του αστυνομικού και άλλα ζητήματα. Αλλά το γεγονός είναι αδιαμφισβήτητο και δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά ένα μήνυμα της ελληνικής πολιτείας διά της Κυβέρνησης, δια του Πρωθυπουργού, δια του Υπουργού, δια του Αρχηγού της ΕΛΑΣ ότι «Όχι παιδιά, δεν γίνεται έτσι! Δεν σας έδωσε η πολιτεία το όπλο για να το χρησιμοποιείτε απέναντι σε νέα παιδιά και μάλιστα και με τον πρόσθετο ρατσισμό, απέναντι στους Ρομά με οποιεσδήποτε προκαταλήψεις μπορεί να έχετε». Τα είχα ζήσει τότε, πάρα πολύ καλά και φαινόταν ότι έρχεται το κακό, πλησίαζε από έναν εντεινόμενο ρατσισμό απέναντι στη νεολαία και στις κινητοποιήσεις της. Ο Κορκονέας πίστευε ότι καθαρίζει την κοινωνία, σκοτώνοντας τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και ότι φυλάσσει την τάξη και τη νομιμότητα. Άλλοι του όπλισαν το χέρι. Αυτοί που είναι και σήμερα υπόλογοι, η σημερινή Κυβέρνηση και οι σημερινοί Υπουργοί και σιωπούν. Είναι απαράδεκτο, είναι εγκληματικό!
Πάω στο νομοσχέδιο. Τα άρθρα 1 ως 5 που αναφέρονται στην κοινοτική απόκτηση αγαθών από τις Ένοπλες Δυνάμεις και ρυθμίζουν απαλλαγές από ΦΠΑ και ειδικούς φόρους κατανάλωσης είναι στη σωστή κατεύθυνση επ’ ωφελεία του ελληνικού δημοσίου και του ελληνικού κράτους, αλλά είναι και αιτιολογημένα ελλιπέστατα, χωρίς σαφήνεια και χωρίς ένα πλαίσιο στο οποίο να εντάσσονται. Το επισημαίνει και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής τουλάχιστον ως προς κάποιες διατυπώσεις. Αλλά εν πάση περιπτώσει το σχολιάζω και ως τομεάρχης Άμυνας, αναφορικά με μια ρύθμιση που δεν έχει κάτι αρνητικό, αλλά που δεν γίνονται έτσι τα πράγματα. Γίνονται με πολύ πιο σοβαρό τρόπο.
Το δεύτερο είναι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όλοι σχεδόν οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κατέθεσε τροπολογία με γενικό αριθμό 1508 και ειδικό 221. Δεν είναι δυνατόν αυτή η εκκρεμότητα πάνω από δέκα χρόνια τώρα, από τη μαύρη εποχή της ρεμούλας και της κατάρρευσης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά! Όχι ότι οι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων ικανοποιούνται. Δεν ικανοποιούνται. Εκβιάζονται και στην πραγματικότητα ένα μέρος αυτών, που πραγματικά πρέπει να λαμβάνουν και δεν έχουν και καμία εγγύηση επαναπρόσληψης, αλλά και οι εκατόν εξήντα πρώην εργαζόμενοι του Τροχαίου Υλικού, για τους οποίους όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν κάποιες ρυθμίσεις, εντάχθηκαν κάποιοι στο Πολεμικό Ναυτικό, κάποιοι άλλοι καλύφθηκαν με διάφορους τρόπους και κάποιες άλλες περιπτώσεις επίσης, τώρα μένουν μετέωροι και δεν πρόκειται ποτέ να δικαιωθούν.
Είναι δυνατόν να μην συνυπολογίζεται όλο αυτό το δυναμικό το οποίο υποτίθεται ότι αν ξαναλειτουργήσουν τα Ναυπηγεία θα είναι και χρήσιμο, έστω και αν μεγάλωσαν κάπως ηλικιακά;
Εν συνεχεία η ρύθμιση για το Μαρτίνο και τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα είναι αποσπασματική, με ασάφεια και χωρίς αιτιολόγηση της πραγματικής σκοπιμότητας, όταν, σε σχέση με την αμυντική βιομηχανία και ειδικά με τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, υπάρχει ένα τεράστιο ανοιχτό θέμα σχετικά με το ποιο είναι το μέλλον της, όχι το απώτερο, αλλά το αυριανό, με όλα αυτά τα μέτρα, που δεν έχω τον χρόνο να πω. Σε ποια σκοπιμότητα εντάσσεται αυτή η ρύθμιση; Είναι θεμιτή ή αθέμιτη; Δεν το αιτιολογείτε.
Μπαίνω στη ναυτιλία και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, σε δύο λεπτά. Πράγματι ο όρος «εθελοντική εισφορά» είναι κακόηχος και από μια οπτική πράγματι θα συμφωνούσα ότι μπορεί να είναι και σκανδαλώδης, αλλά δεν είναι μη δεσμευτικός. Το αν ονομάστηκε έτσι για σκοπιμότητες αντιμετώπισης ενδεχόμενης αδυναμίας σχετικά με κάποιες συνταγματικές ρυθμίσεις και όλα αυτά -όποιος ξέρει τα πράγματα γνωρίζει και την ιστορική προέλευση της ονομασίας- δεν είναι δικαιολογία. Εν πάση περιπτώσει μέχρι ένα σημείο είναι αυτό, αλλά η φορολόγηση δεν είναι πρόσθετη, ήταν από τα μνημόνια χρόνια. Είναι πρόσθετη, όση φορολογία έχουν οι Έλληνες εφοπλιστές, και είναι και δεσμευτική. Εμείς και την αυξήσαμε και όλα τα στελέχη των Υπουργείων, κυβερνητικά αλλά και υπηρεσιακά, πιέσαμε και επιτύχαμε μια διαρκή καθημερινή σχεδόν συνεργασία με τη διοίκηση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και το Ναυτικό Επιμελητήριο ώστε να μην ξεφύγει κανείς από τους υπόχρεους, τουλάχιστον σ’ αυτά που ήταν τα συμβατικά συμφωνημένα. Όμως, αυτό πράγματι δεν είναι ο καλύτερος τρόπος φορολόγησης.
Κι εδώ επειδή ακριβώς πρόκειται για μια ιστορία πολλών δεκαετιών, τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, την πραγματικότητα και την προπολεμική, αλλά κυρίως τη μεταπολεμική, από το Σύνταγμα του 1952 και τις επόμενες συνταγματικές ρυθμίσεις και από το Σχέδιο Μάρσαλ, πράγματι η ελληνική ναυτιλία, η ελληνόκτητη ναυτιλία ευνοήθηκε τα μάλα.
Οι Έλληνες εφοπλιστές, οι Έλληνες πλοιοκτήτες θέλουν χρόνια τώρα να παρουσιάζουν το ναυτιλιακό θαύμα ως δικό τους δημιούργημα. Όχι, είναι δημιούργημα του Ελληνικού Κράτους, δηλαδή του ελληνικού λαού, των Ελλήνων ναυτικών, δηλαδή της ναυτοσύνης, και των πλοιοκτητών οι περισσότεροι των οποίων ειρήσθω εν παρόδω εκείνης της περιόδου ξεκίνησαν από ναυτικοί και γι’ αυτό μπορούσαν να «μυρίζονται» τις εξελίξεις. Κάποιοι από αυτούς ξεκίνησαν μέχρι και από μούτσοι και εν συνεχεία έγιναν μεγάλοι και τρανοί. Τώρα, οι περισσότεροι είναι επίγονοι, απόγονοι, κάπου μακριά, δεν έρχονται στην Ελλάδα και είναι οι τράπεζες.
Άρα, η μεγάλη συζήτηση που πρέπει να γίνει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και στον δημόσιο βίο είναι: Από δω και πέρα ελληνική ή απλώς ελληνόκτητη ναυτιλία; Αν είναι απλώς ελληνόκτητη δεν ενδιαφέρει κανέναν για τις δημόσιες ρυθμίσεις. Αν είναι ελληνική ενδιαφέρει και μας ενδιαφέρει όλους μας. Και επειδή ακριβώς δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς το ότι είναι το πιο ακραία διεθνοποιημένο κεφάλαιο, πολύ πριν από την περιβόητη παγκοσμιοποίηση…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Ολοκληρώστε, κύριε Δρίτσα, είστε στα δώδεκα λεπτά.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, αλλά είναι νομίζω ταυτοτικά ζητήματα. Δώστε μου μισό λεπτό.
Χρειάζεται λοιπόν συλλογική σύμβαση εργασίας, όχι με τους όρους του ΙLO, για όλους τους ναυτικούς, ελληνική σημαία στα καράβια των Ελλήνων πλοιοκτητών, Ναυτιλιακό Κέντρο Πειραιά, που πρωτίστως σημαίνει διαιτησία και πολλά άλλα στην εκπαίδευση και αλλού, για να δούμε τι σημαίνει ελληνική ναυτιλία και ναυτοσύνη. Eμείς αυτά τα επιχειρήσαμε και τα προσπαθήσαμε πάρα πολύ συστηματικά και πάρα πολύ πιεστικά. Δεν έχω τον χρόνο να μπω σε λεπτομέρειες.
Τελειώνω με το ότι είναι άδικο οι πλοιοκτήτες ρυμουλκών και ναυαγοσωστικών, που είναι ένας κλάδος πολύ σημαντικός και εσωστρεφής, είναι δηλαδή μέσα στην προστιθέμενη αξία της ελληνικής οικονομίας και όχι διεθνοποιημένος, να θεωρείται ότι αυτό δεν είναι μέσα στις ρυθμίσεις και επιβαρύνεται υπέρμετρα στον ανταγωνισμό με τους υπόλοιπους.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Παρακαλώ, κλείστε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Είναι μια ευκαιρία να πούμε πάρα πολλά πράγματα και έτσι κάναμε.
Κύριε Γρηγοριάδη, εμείς είπαμε στη Βεστάγκερ ότι ή θα βάλεις σε ίση μοίρα Μάλτα, Γερμανία, Κύπρο και όλες τις περίφημες σημαίες ευκαιρίας στον διεθνή ανταγωνισμό ή δεν θα παίξεις το παιχνίδι των Γερμανών, γιατί περί αυτού επρόκειτο όλη αυτή η ιστορία και η Γερμανία πέτυχε βέβαια.
