Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καλομάθει με τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης. Τα περισσότερα και ισχυρότερα (από πλευράς επιρροής) την υποστηρίζουν αναφανδόν. Και γεγονότα που την ενοχλούν αποκρύπτουν, υποβαθμίζουν ή διαστρεβλώνουν και τις βασικές πτυχές της πολιτικής της προβάλλουν ενίοτε με διθυράμβους.
Αλλά και με τα ξένα μέσα ενημέρωσης καλά τα πάει. Για την ακρίβεια, τα πήγαινε. Και επαίνους για την πολιτική της εισέπραττε («μεταρρυθμίσεις») και για το «ναι σε όλα» που έχει πει όσον αφορά τις κυρώσεις (πρωτοστατεί) εναντίον της Ρωσίας.
Όμως, υπάρχουν και θέματα που τα ξένα ΜΜΕ δεν αποκρύπτουν ούτε υποβαθμίζουν, όπως τα περισσότερα ελληνικά. Διότι ούτε τις δεσμεύσεις των ελληνικών έχουν (δεν υπάρχει «λίστα Πέτσα» γι’ αυτά) και ορισμένα έχουν τη συνήθεια να δίνουν βήμα σε δημοσιογράφους που κάνουν κανονική δημοσιογραφική δουλειά: ελέγχουν και κριτικάρουν τις κυβερνήσεις. Σε αντίθεση με πολλά ελληνικά ΜΜΕ που, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, εγκωμιάζουν την κυβέρνηση και αναλύονται σε ύμνους για τον πρωθυπουργό και την κριτική τη φυλάνε για την…αντιπολίτευση!
Είναι, όντως, θλιβερή η εικόνα πολλών εγχώριων ΜΜΕ και δημοσιογράφων σε όλη την περίοδο μετά τον Ιούλιο του 2009. Αλλά ειδικά τους τελευταίους μήνες, από τότε που «έσκασε» το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, ο τηλεθεατής, ακροατής ή αναγνώστης βρίσκεται αντιμέτωπος με τα εξής φαινόμενα:
Ένα σοβαρό θέμα μπορεί να αγνοείται ή να υποβαθμίζεται μέχρις εξαφανίσεως. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ της φιλοκυβερνητικής «Καθημερινής», γινόταν η αποκάλυψη ότι η ΕΥΠ παρακολουθεί «άλλους 7-8 πολιτικούς», πλην του Νίκου Ανδρουλάκη. Ε, λοιπόν, αυτήν την πολύ σημαντική πληροφορία η ίδια εφημερίδα που τη δημοσίευσε, την «έθαψε» κάτω από ουδέτερους τίτλους. Τα άλλα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ την εξαφάνισαν. Η κυβέρνηση δεν μπήκε κάν στον κόπο να τη διαψεύσει. Και όλα κύλησαν ωραία και καλά…
Δεύτερο παράδειγμα: ο νέος διοικητής της ΕΥΠ λέει σε επιτροπή της Βουλής ότι «ουδείς εξαιρείται» από τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ. Τα περισσότερα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ εξαφανίζουν αυτήν τη δήλωση και προβάλλουν είτε την κυβερνητική απάντηση ότι «διαστρεβλώθηκε» η δήλωση είτε την παρέμβαση του προέδρου της Βουλής για την «παραβίαση» της μυστικότητας της συνεδρίασης της επιτροπής. Δηλαδή το μείζον, όπως είναι η παραδοχή ότι η ΕΥΠ μπορεί να παρακολουθεί ακόμη και αρχηγούς κομμάτων, υποτάσσεται μπροστά στην κυβερνητική προπαγάνδα («διαστρέβλωση») ή στο δευτερεύον, όπως είναι η «μυστικότητα».
Φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, αντί να κριτικάρουν στοιχειωδώς την αποκάλυψη της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, τα έβαλαν με το θύμα. Δηλαδή, επέκριναν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τη μία γιατί «αρνείται να ενημερωθεί» και την άλλη γιατί κάνει οξείες δηλώσεις, οι οποίες «θέτουν σε κίνδυνο την πολιτική σταθερότητα», εννοώντας ότι, μετά τις προσεχείς εκλογές, δεν θα δεχθεί να συγκυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Επιπλέον, τα ίδια ΜΜΕ είτε «έθαψαν» την οξεία δήλωση του Ευάγγελου Βενιζέλου για τις παρακολουθήσεις είτε τον επέκριναν, επειδή «ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ». Την ίδια μεταχείριση επιφύλαξαν στον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο, ο οποίος τόλμησε(!) να πει ότι πρέπει να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός.
Όμως, δυστυχώς για την κυβέρνηση, αυτή η ασυλία που της δίνουν τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ είναι αδιανόητη για πολλά ξένα. Ετσι, αρκετά ξένα μέσα έκαναν το αυτονόητο. Και δημοσίευσαν το γεγονός (παρακολουθήσεις) και το στηλίτευσαν στους τίτλους και στα άρθρα τους(«σαπίλα»).
Η κυβέρνηση, συνηθισμένη στο «χάιδεμα» που της επιφυλάσσουν τα εγχώρια ΜΜΕ, έχασε την ψυχραιμία της. Και αντί να επιχειρήσει να απαντήσει με επιχειρήματα επί της ουσίας, άρχισε να επιτίθεται σε δημοσιογράφους που έγραψαν ρεπορτάζ και άρθρα πχ στους New York Times, στην ιστοσελίδα Politico κ.α. Μάλιστα, έφτασε στο σημείο ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να εγκαλεί ως…ΣΥΡΙΖΑία την πρόεδρο των ξένων ανταποκριτών στην Ελλάδα, επειδή-άκουσον, άκουσον!- «τόλμησε» να αποκαλύψει την αλληλογραφία της κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις παρακολουθήσεις, την οποία η κυβέρνηση…διέψευδε! Πρόκειται για κατρακύλα. Διότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να αποκρούσει τα γραφέντα, αλλά να εξοντώσει την συγγραφέα. Φυσικά, με εξόφθαλμα ψεύδη. Διότι ο ισχυρισμός ότι η δημοσιογράφος «έχει σχέσεις» με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει τέτοια σχέση με την αλήθεια όσο το ότι ο φαλακρός κ. Γιάννης Οικονόμου χρησιμοποιεί καλλυντικά περιποίησης για την… πλούσια κόμη του!
Από κοντά και οι προθυμότατοι φιλοκυβερνητικοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι κοιμούνται και ξυπνούν με την έγνοια πώς θα προστατεύσουν την κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό κάθε φορά που τα πράγματα δεν πάνε καλά γι’ αυτούς. Δεν μιλάμε για τα διάφορα κυβερνητικά και κομματικά «τρολ», αυτά είναι για να προκαλούν χάχανα. Μιλάμε για δημοσιογράφους σε πλήθος μέσων ενημέρωσης, οι οποίοι είτε αποκρύπτουν γεγονότα είτε τα βάζουν με το θύμα για να σώσουν τον θύτη. Αυτά που παθαίνει ο Νίκος Ανδρουλάκης από ορισμένους θλιβερούς «ακροκεντρώους» των ΜΜΕ είναι απολύτως ενδεικτικά για το τι τον περιμένει αν συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο να επιτίθεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Από όλα αυτά βγαίνουν τα εξής δύο συμπεράσματα.
Πρώτον, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πρέπει να το συνηθίσουν: τα ξένα μέσα ενημέρωσης, που σέβονται τον εαυτό τους, δεν μπορούν να τα εκφοβίσουν και να τα καθυποτάξουν, όπως κάνουν με πλείστα ελληνικά. Ο κ. Μητοτάκης και οι περί αυτόν πρέπει να συνηθίσουν πια ότι οι ξένοι και θα αποκαλύπτουν τις πομπές τους και θα τις κριτικάρουν όπως εκείνοι ξέρουν και όχι όπως κάνουν οι εγχώριοι φίλοι τους. Ας έχουν υπόψη τους αυτή τη ρήση του παλιού Βρετανού πολιτικού Ίνοχ Πάουελ: «Οι πολιτικοί που τους ενοχλούν τα Μέσα Ενημέρωσης είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα». Και
Δεύτερον, διάφοροι τζιτζιφιόγκοι ελληνικών ΜΜΕ, που προσπαθούν να «πλήξουν» διεθνή ΜΜΕ επειδή εκθέτουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, ας καταλάβουν το αυτονόητο. Ποιο είναι αυτό; Ότι η στάση τους αυτή θυμίζει τη…μύγα της χαρακτηριστικής ελληνικής παροιμίας: «Έκανε (μετά συγχωρήσεως) κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο»…
Γιώργος Καρελιάς
