Ο Σταμάτης Κρανουνάκης αποχαιρετά το Διονύση Σαβόπουλο

Κρατάω σήμερα μια μικρη ανάσα καθώς ο Διονυσης ανεβαίνει προς την παντοτινή του παρέα.
Εχω μια μικρή ιστορία.
Αυτή δίνω έτσι για την γλύκα.
Κάποια καλοκαιρια έκανα διακοπές στον Κισσαβο Στον Δοχο μια ωραία οικογενειακή επιχείρηση
Του Γιώργου Μπούτου.
Κράταγα ένα μικρό σπιτάκι
έξω από το βασικό κτίριο,σαν σουίτα.
Ενα πρωί στο καφεδάκι τον Βλέπω να εισβάλει στη ρεσεψιόν με ένα βλέμμα κάπως απορημένο.το γνωστό!
-Βρε βρε βρε τι κάνεις εδώ?
-Διακοπές.
-Ωραία είναι.
-Είναι θαύμα.
Ειχα ψήσει την οικογένεια να φτιάξουν ένα θεατράκι,απ όπου σημειωτέον είχε περάσει και όλο σχεδόν το ελληνικό τραγούδι.
Ενα πολύ νόστιμο κομψό πέτρινο θεατράκι.
Σφυράω στον υιό της οικογένειας τον Δημήτρη.
Δώσε το σπιτάκι στον Διονύση να φχαριστηθει.
Θα πάω δυο μέρες σε αλλο δωμάτιο.
Το βραδάκι αράξαμε στη μεγάλη ταράτσα με θέα όλο το Βόρειο Αιγαίο μέχρι Χαλκιδική.
Τον αφήσαμε να λέει παραμύθια.
Την άλλη μέρα ήταν η συναυλία.
Έπαιζε τον Πυρήνα.
Θα έρθει κανείς μου λέει.
Εδώ ακούνε μόνο Ρέμο.
Μην ανησυχείς του λέω .
Έρχονται από παντού κι από Λάρισα.
Θα φουλάρεις.
Πράγματι φούλαρε και γούσταρε.
Φούλαρε και η ταράτσα
Και μετά συμφαγαμε και λέγαμε και πολιτικά.
Με το απίστευτο τημ του.
Αυτά έτσι σήμερα καθώς πετάει στην πάνω γειτονιά.
Υγ
Μια μέρα πριν καιρό μου τηλεφώνησε ξαφνικά.
Με είχε δει σ ένα στούντιο 4.
Μπράβο μου λέει Σταμάτη γίνεσαι πολύ καλός άνθρωπος.
Λίγο είπαμε να βρεθούμε.
Σήμερα τίποτα άλλο.
Μια μεγάλη σφιχτή αγκαλιά στην Άσπα που υπεραγαπώ.
Φωτό ή δέουσα
Δε θυμάμαι που και πότε