Αν έχετε διανύσει τον «δρόμο» από την αρτηρία Ποτάμου–Καραβά προς τα Καρυδιάνικα, ξέρετε ότι δεν είναι μονοπάτι αλλά τιμωρία – γεμάτος λακκούβες σε μέγεθος μπανιέρας, επικίνδυνους βράχους και χαμένο αδρανές υλικό. Και δεν είναι αχρησιμοποίητος: 13 σπίτια βρίσκονται εκεί, ελαιώνες και κοπάδια προβάτων χρειάζονται πρόσβαση, ενώ εγγεγραμμένες επιχειρήσεις φιλοξενίας εξαρτώνται από αυτόν το δρόμο.
Ακούστε την πικρή αλήθεια: έπρεπε να έχει φτιαχτεί έως το Πάσχα του 2024.
Στις αρχές εκείνου του χρόνου, ο Δήμαρχος υποσχέθηκε 60.000 € – και δεσμεύτηκε να διαθέτει το ίδιο ποσό κάθε χρόνο, μέχρι να ολοκληρωθεί ολόκληρος ο δρόμος. Η ελπίδα ξεπήδησε. Μέχρι την άνοιξη, το ποσό μειώθηκε σε 50.000 €, αλλά οι κάτοικοι ενήργησαν. Δεκατρία νοικοκυριά συνεισέφεραν 5.000 € για να ισοπεδώσουν τον δρόμο, να τον καλύψουν με αδρανές υλικό 3A και να τον συμπιέσουν – ώστε τα χρήματα του Δήμου να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τσιμέντο. Με αυτό το σχέδιο, τα 50.000€ θα μπορούσαν να δώσουν άνω των 1.100 μέτρων κανονικού οδοστρώματος.
Κάναμε την πλευρά μας. Έτρεξαν φορτηγά. Τοποθετήθηκε το αδρανές.
Και μετά – σιωπή.
Κανένα τσιμέντο. Κανένας εργολάβος. Μόνο δικαιολογίες:
- «Ο Δήμος είναι υπό έλεγχο οικονομικού ελέγχου.»
- «Κάνει πολύ ζέστη.»
- «Έχει πολύ βροχή.»
- «Άλλα έργα έχουν προτεραιότητα.»
Εν τω μεταξύ, οι χειμωνιάτικες βροχές πλένουν το έργο μας – και την υπομονή μας – μέτρο-μέτρο.
Ποιο είναι το κόστος; Πραγματικό και αυξανόμενο:
- Αυτοκίνητα χτυπάνε στο πλαίσιο, σκάνε λάστιχα, σπάνε αμορτισέρ.
- Εργάτες αρνούνται να μπουν – υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ακόμα και οδηγοί γεωργικών μηχανημάτων.
- Τα ταξί ζητάνε «αντίτιμο κινδύνου» ή απλώς αρνούνται.
Κάθε διαδρομή μοιάζει με Ράλλυ Κυθήρων – με λογαριασμούς επισκευής, όχι τρόπαια.
Δεν πρόκειται για άνεση – αλλά για ασφάλεια, αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Τα Καρυδιάνικα πληρώνουν τους ίδιους δημοτικούς φόρους με κάθε χωριό. Κι όμως, βρισκόμαστε με έναν δρόμο από ταινία καταστροφής – και ηλικιωμένοι κάτοικοι νιώθουν παγιδευμένοι, ιδίως όταν η βροχή κόβει την πρόσβαση.
Ακόμα και μια πινακίδα «ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ!» αγοράσαμε. (Μισή γελοιογράφημα. Μισή όχι.)
Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο εκλέχθηκαν για να εξυπηρετούν όλους τους Κυθήριους – όχι μόνο εκείνους που ζουν σε ασφαλτοστρωμένες περιοχές. Δεν ζητάμε πολυτέλεια. Ζητάμε τον δρόμο που μας υποσχέθηκαν.
Άρα το αίτημά μας είναι απλό:
Διαθέστε τα χρήματα. Ξεκινήστε τα έργα. Κύριε Δήμαρχε, τηρήστε τον λόγο σας.
Αν όχι, θα μετονομάσουμε το δρόμο σε «Λεωφόρο Υποσχέσεων» – στρωμένη με υποσχέσεις, που οδηγεί στό πουθενά.
Κάτοικοι των Καρυδιάνικων
(Ακόμα ελπίζουμε στο τσιμέντο – κόντρα σε κάθε λογική)
P.S. Συμπολίτες Κυθήριοι: φανταστείτε το σχολικό λεωφορείο του παιδιού σας – ή ένα ασθενοφόρο – σε αυτόν τον δρόμο. Θα το δεχόσασταν; Σταθείτε μαζί μας. Ta ενωμένα Κύθηρα είναι πιο δυνατά Κύθηρα.
P.S. Συμπολίτες Κυθήριοι: φανταστείτε το σχολικό λεωφορείο του παιδιού σας – ή ένα ασθενοφόρο – σε αυτόν τον δρόμο. Θα το δεχόσασταν; Στηθείτε μαζί μας. Tα ενωμένα Κύθηρα είναι πιο δυνατά Κύθηρα.
