Με Χρυσή Άρκτο από το Βερολίνο, το δεύτερο μέρος της τριλογίας της αποξένωσης (είχε προηγηθεί η «Περιπέτεια»), ένα φιλμ που εξακολουθεί να μοιάζει εκθαμβωτικά μοντέρνο. Είναι η καταγραφή περίπου ενός 19ωρου από τη ζωή ενός ζεύγους, από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 7 το πρωί, από την επίσκεψη στον ετοιμοθάνατο φίλο μέχρι το τέλος του ολονύχτιου πάρτι. Σπουδαίο οδοιπορικό σε υπνωτικό κλίμα, λειτουργική τοποθέτηση των σωμάτων και αντικατοπτρισμό του ψυχισμού στο εξωτερικό γίγνεσθαι, που οδηγεί το συγγραφέα και την γυναίκα του από το τέλμα στο οριστικό «σπάσιμο». Μια από τις πιο νυχτερινές ευρωπαϊκές ταινίες, που από αυτήν την άποψη θα μπορούσε να τοποθετηθεί δίπλα στο «Μπομπ τον τζογαδόρο» και το «Ασανσέρ για δολοφόνους». Το βασανιστικό φινάλε προαναγγέλλει με τον καλύτερο τρόπο την επερχόμενη «Έκλειψη».
To La Notte είναι η κεντρική ταινία της τριλογίας του Antonioni που ξεκινά με το L`Avventura και λήγει ένα χρόνο αργότερα με το L`Eclisse. Είναι μια ακόμη ταινία που αποδεικνύει ότι Antonioni ήταν πέρα και πάνω απ`όλα ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Εξάλλου, τι παραπάνω χρειάζεται μια ταινία για να θεωρηθεί αριστούργημα όταν ο ίδιος ο Kubrick την είχε συμπεριλάβει στις 10 αγαπημένες του;
Ο σκηνοθέτης επιλέγει κι εδώ μια υπόθεση απλή και δίνει το βάρος στους συμβολισμούς και στους υπαινιγμούς. Το σενάριο του διαχειρίζεται το τέλος της σχέσης ενός ζευγαριού, μετά από μια νύχτα, όπου και οι δύο έχουν διαφορετικές ερωτικές εμπειρίες. Το κοινό τους παρελθόν και η μέχρι εκείνη τη στιγμή κοινή τους ζωή παραμένουν άγνωστα μέχρι το φινάλε της ταινίας. Κι όμως, το σενάριο είναι τόσο τέλεια δομημένο που παρά την άγνοια αυτή ο χωρισμός έρχεται τόσο φυσιολογικά, χωρίς να σε βάζει στη διαδικασία να ζητάς ευθύνες και να αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που έφταιξε.
Αυτό, όμως, που σε βυθίζει πιο πολύ απ`οτιδήποτε άλλο στο αντονιονικό σύμπαν και στην ιστορία του ζευγαριού είναι η σκηνοθεσία και η φωτογραφία. Το Μιλάνο της εποχής είναι το ιδανικό background για την ταινία. Η πόλη εκσυγχρονίζεται, τα παλιά κτίρια δίνουν τη θέση τους σε καινούρια. Το νεαρό ζευγάρι βιώνει ακριβώς την ίδια αλλαγή. Ο πόθος του για αυτή έχει πεθάνει και ο θαυμασμός της γι`αυτόν έχει αντικατασταθεί από τη βαρεμάρα. Ο Antonioni με τη σκηνοθεσία του αν δεν καταφέρει για ακόμη μία φορά να σας αφήσει άφωνους θα σας κάνει τουλάχιστον να υποκλιθείτε στο τεράστιο ταλέντο του.
Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα αριστούργημα το οποίο μπορεί στις μέρες μας να σας κουράσει με τους αργούς του ρυθμούς, σας συστήνω όμως ανεπιφύλακτα να το δείτε και να το απολαύσετε γιατί ταινίες σαν το La Notte και δημιουργός σαν τον Antonioni δεν νομίζω πως θα ξαναϋπάρξουν ποτέ.
