Σε ηλικία 87 ετών, άφησε την τελευταία του πνοή, την Τρίτη, 24/08, ο Ανέστης Βλάχος. Ο ηθοποιός νοσηλευόταν τον τελευταίο μήνα στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», με ουρολοίμωξη. Τον τελευταίο καιρό, ο αγαπημένος «κακός» του ελληνικού σινεμά είχε εξασθενήσει εμφανώς, σε σημείο να μην μπορεί να σιτιστεί.
Την είδηση του θανάτου του, έκανε γνωστή ο γιος του, Ηρακλής, με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.
«Να την προσέχεις την μαμά σε παρακαλώ εκεί που πας Πατέρα, βρες και την Σοφία μας και να με περιμένετε, σας αγαπώ όλους τόσο πολύ… Αντίο μπαμπά… Καλό ταξίδι», έγραψε χαρακτηριστικά.
Ποιος ήταν ο Ανέστης Βλάχος
Γεννήθηκε στην Προσοτσάνη Δράμας στις 7 Φεβρουαρίου 1934. Οι γονείς του ήταν γεωργοί στο επάγγελμα. Ο παππούς του, Φίλιππος, ήταν Μακεδονομάχος και ο πατέρας του, Ηρακλής, σκοτώθηκε στο Αλβανικό μέτωπο το 1940. Εγκαταστάθηκε στην Καλλιθέα το 1946 και σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου-Θεάτρου Σταυράκου, όπου είχε συμμαθητή τον Κώστα Καζάκο και άλλους. Παράλληλα με τις σπουδές του, δούλευε σε οικοδομή όπου χτύπησε σε ένα καρφί, με αποτέλεσμα να χάσει το μάτι του. Η Έλλη Λαμπέτη με τον Δημήτρη Χορν πλήρωσαν το νοσοκομείο, που νοσηλεύτηκε, ενώ μέχρι να αναρρώσει, τον φρόντιζαν στο σπίτι τους.
Τη χρονιά της αποφοίτησής του, ο Ανέστης Βλάχος ξεκίνησε την καριέρα στον κινηματογράφο παίρνοντας μέρος στην πρώτη ταινία του Ν. Κούνδουρου, «Μαγική Πόλις». Το 1956 συμμετείχε σε δύο ακόμα από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, «To Κορίτσι με τα Μαύρα» του Μ. Κακογιάννη και στο «Δράκο» του Ν. Κούνδουρου.
Είχε λάβει μέρος σε 92 ταινίες. Είχε κερδίσει τιμητικές διακρίσεις στο ΦΕΚΘ το 1966 και το 1974, για τις ερμηνείες στις ταινίες «Με τη Λάμψη στα Μάτια» και «Κιέριον» αντίστοιχα. Επίσης κέρδισε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία στην ταινία του Κ. Μανουσάκη «Ο Φόβος» στο Φεστιβάλ Τυνησίας το 1966.
Ερμήνευσε χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους, ενσαρκώνοντας συνήθως τον τύπο του «σκληρού» – «κακού». Στο θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε με το έργο «Θάψτε τους νεκρούς» (Κυκλικό θέατρο του Τριβιζά) και συνέχισε παίζοντας σε όλα τα είδη, ενώ εμφανίστηκε και στην τηλεόραση. Το 1994, μετά από απουσία πολλών χρόνων, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Αυτόπτης μάρτυρας».
Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρία Γαρίτση. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, την Έλλη Βλάχου, δημοσιογράφο και φιλόλογο, ενώ από τον πρώτο του γάμο με την τραγουδίστρια Αναστασία Παπανδρώνη απέκτησε ένα γιο, τον Ηρακλή Βλάχο. Ήταν κουμπάρος με τον Νίκο Ξανθόπουλο, (τον πάντρεψε ο Ξανθόπουλος και βάπτισε τον γιό του) και αχώριστος φίλος με τον αείμνηστο Γιώργο Φούντα.
Έχει τιμηθεί με τα εξής διεθνή βραβεία:
– Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – Τιμητική διάκριση για την προσφορά του στον Ελληνικό Κινηματογράφο.
– Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία του Θέου Δήμου «Κιέριον».
– Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονικής – Τιμητική Διάκριση για την ερμηνεία του στην ταινια του Πάνου Γλυκοφρύδη «Λάμψη στα μάτια».
– Διεθνές Φεστιβάλ Τυνησίας – Τιμητική Διάκριση για την ερμηνεία του στην ταινία του Κώστα Μανουσάκη «Ο Φόβος».
– Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου – Χρυσή Άρκτος για την ερμηνεία του στην ταινία του Κώστα Μανουσάκη «Ο Φόβος».
Η συγκινητική ανάρτηση του Σπύρου Μπιμπίλα
Τα social media πλημμύρισαν με συγκινητικές αναρτήσεις, αφιερωμένες στη μνήμη του ηθοποιού, ενώ πολλά είναι και τα διάσημα ονόματα στο χώρο του ελληνικού θεάτρου που έσπευσαν να αποχαιρετήσουν με το δικό τους τρόπο τον Ανέστη Βλάχο. Ανάμεσά τους και ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), Σπύρος Μπιμπίλας.
Συγκεκριμένα σε ανάρτησή του στο Facebook ο Σπύρος Μπιμπίλας γράφει:
«Αντίο Ανέστη μου!!!! Είναι δύσκολο να διαχειριστώ τον αποχωρισμό αυτό μέσα σε τέτοιο καταιγισμό θανάτων αυτό τον μήνα!
Εσύ που με πίστεψες και μου εμπιστεύτηκες εναν απο τους πρώτους μεγάλους μου ρόλους στην τηλεόραση, που με έκανε πλατεία γνωστό και μου άνοιξε το δρόμο με τον ΖΗΤΙΑΝΟ του Καρκαβιτσα, εσύ που με την εργατικότητα σου, το ήθος σου και την αγάπη σου για τη δουλειά μας έδινες κάθε μέρα μαθήματα, εσύ που με τους ρόλους σου στον κινηματογράφο μας άφησες ένα στίγμα που δεν θα το ξεχάσει ποτέ κανείς, εσύ που βρεθήκαμε στην τελευταία παράσταση που έπαιξες στο θέατρο και περάσαμε έναν υπέροχο χειμώνα στο θέατρο Χατζηχρήστου με τον «Οίκο ευγηρίας», εσύ που βρεθήκαμε μαζί και στην τελευταία ταινία που έπαιξες στη «Δεμένη κόκκινη κλωστή» του Χαραλάμπους επάνω στις Πρέσπες, εσύ που με αγάπησες και σε αγάπησα και σου οφείλουμε πολλοί πάρα πολλά…Σε ευγνωμονώ.. Ανέστη μου θα μείνεις πάντα στην καρδιά μας ….Ένας «κακός» του σινεμά με μια χρυσή καρδιά…Καλό σου ταξίδι…»
