…Όταν υπάρχουν ενοχές για την όχληση του Φυσικού Τοπίου, την Ρύπανση του Περιβάλλοντος, την αλλοίωση της Αισθητικής του Τοπίου, την αρπαγή και εκμετάλλευση μέχρι αφανισμού των φυσικών πόρων όπως νερό, έδαφος, υπέδαφος, βουνά και ατμόσφαιρα, οι επενδύσεις που προκαλούν περιβαλλοντικές βλάβες και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις “συνηθίζεται” να βαπτίζονται πάντοτε σε κάτι πιο “εύπεπτο”…
Παραδείγματος χάριν μια Βιομηχανική Ζώνη μετονομάζεται σε Βιομηχανικό Πάρκο, μια συγκέντρωση βιοτεχνιών σε συγκεκριμένο χώρο βαπτίζεται Βιοτεχνικό Πάρκο, χώροι εμπορίας προϊόντων και υπηρεσιών σε Εμπορικά Πάρκα, εκθεσιακοί χώροι, χώροι αναψυχής και διασκέδασης σε Πάρκα Πολιτισμού… και πάει λέγοντας, μέχρι τα περίφημα Αιολικά Πάρκα….
Τι όμως σημαίνει ο όρος “Πάρκο”…;
Ο Απλούστερος ορισμός του Πάρκου αφορά κατά κανόνα κάποιον «…μεγάλο δημόσιο κήπο ή διαμορφωμένη με ποικιλία βοτανικών ειδών και διευκολύνσεων έκταση γης που χρησιμοποιείται για αναψυχή…»
Έχει αποδειχθεί στην πορεία μόλις ολίγων δεκαετιών ότι υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα στις πιο ρυπαντικές και βλαπτικές δραστηριότητες με τα συγχωροχάρτια ρύπανσης και τα βαφτίσια σε “πάρκο”…
Είναι πολλά τα περιστατικά όπου στους ρυπαίνοντες, εκτός από άδειες χωροθέτησης, λειτουργίας, ανεφάρμοστους περιβαλλοντικούς όρους, κλπ, συχνά τους απονέμονται και συνοδευτικές «αθωωτικές», στα μάτια του κόσμου ονομασίες, όπως π.χ. «Πάρκα», «Φιλικές προς το Περιβάλλον εγκαταστάσεις», «Αειφόρος ανάπτυξη» και τα παρόμοια…
Βιώνουμε διαδικασίες «ανοχής» και ψυχρής υλοποίησης μιας έξωθεν επιβαλλόμενης «επιδοτούμενης» ενεργειακής πολιτικής, καλά συντονισμένα από όλες τις πλευρές και τα επίπεδα διοίκησης (τοπικό, περιφερειακό, κεντρικής κυβέρνησης και μέσω κοινοτικών αποφάσεων, οδηγιών και διατάξεων) στις οποίες η “οικονομική διάσταση” των πρότζεκτς όπως τα Αιολικά Πάρκα (συνήθως βραχυπρόθεσμη χωρίς ωφέλιμο προσδόκιμο ζωής) να κατέχει την πρωτοκαθεδρία προς όφελος συγκεκριμένων οίκων παροχής τεχνολογίας, εξοπλισμού και υπηρεσιών και ότι προκύψει από κει και ύστερα σε ότι αφορά τις περιβαλλοντικές και κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις για τις τοπικές κοινωνίες και την ύπαιθρο…!!.
Παράλληλα διαχέεται σκόπιμα η «παραπλανητική» αντίληψη, ότι η γνώση και η τεχνολογία στα επίπεδα που σήμερα έφτασαν, εκεί που κινούνται και ότι επιτυγχάνουν, είναι σε θέση να θεραπεύουν κάθε αλλοίωση, βλάβη και νόσημα που προκαλεί ο άνθρωπος στο περιβάλλον… Αυτή τη λανθασμένη άποψη, τουλάχιστον σε ότι αφορά το Τοπίο και τα συστατικά του, δεν φαίνεται να την πολεμά ή να την αντιστρατεύεται σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα, τουλάχιστον αυτή που γνωρίζει την Φύση και την πολύπλοκη σύνθεση του Φυσικού Τοπίου, και μόνο για το γεγονός ότι η αυθεντικότητα του Φυσικού Τοπίου είναι αναντικατάστατη και δεν αποκαθίσταται πλήρως και κατ΄ ομοίωση της αρχικής…
Και για να κλείσω τη σκέψη μου λίγο πιο σαφέστερα, επαναλαμβάνω ότι ακριβώς «ψέλνω» εδώ και κάτι μήνες, ότι…:
«… η αλόγιστη διασπορά Αιολικών Πάρκων στην Ελληνική Επικράτεια χωρίς σοβαρή χωροταξική θεώρηση καταλληλότητας γης, με βασικό και ευαίσθητο κορμό και στοιχείο αναφοράς την αξία του αυθεντικού και παγκόσμια ξεχωριστού Ελληνικού Αισθητικού Χώρου (Τοπίου), αποτελεί εθνικό έγκλημα…. Για δε τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που συντάσσονται και Εγκρίνονται από τις Υπηρεσίες επιβάλλεται να αναθεωρηθεί ολόκληρο το θεσμικό πλαίσιο εστιάζοντας σε ειδικές Προδιαγραφές για τα Αιολικά πάρκα (Τοπίο, Αποψιλώσεις, Θόρυβοι, Πτηνοπανίδα, Έδαφος, Υδρογεωλογικές αλλοιώσεις, Ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, Ανθρώπινη υγεία, τοπική Αγροτική και Τουριστική Οικονομία, πιθανότητα ατυχήματος, κλπ), στο πως και ποιοι θα τις συντάσσουν πλην βεβαίως του επενδυτή, πως θα γίνεται η δημόσια διαβούλευση, ποιοι θα τις αξιολογούν και τι είδους αποφάσεις Περιβαλλοντικών όρων θα εκδίδουν, αλλά και ποιες επενδύσεις θα απορρίπτονται χωρίς λύπηση, για περιβαλλοντικούς λόγους, χωρίς περιθώρια για αναπροσαρμογές Μελετών ΜΠΕ ή προσαρμογές Περιβαλλοντικών όρων, κατόπιν πολιτικών και άλλων πιέσεων προς Υπηρεσίες και Αρμόδιες Διοικήσεις..»
Από την άλλη, ας σταματήσει και η προπαγάνδα από επενδυτές, οικολογούντες και ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους ότι δήθεν τα Αιολικά «δεν βλάπτουν» το περιβάλλον και ας μην τα ταυτίζουν με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αποκλείοντας πολλές άλλες από τη συζήτηση…, όταν σ΄αυτή την κατηγορία υπάρχουν όντως και άλλες, πολύ λιγότερο βλαπτικές και «πραγματικά ανανεώσιμες»…. (βιομάζες, φωτοβολταϊκά, υδροηλεκτρικά, υδρογόνο, βιοαέρια, βιοκαλλιέργειες, αξιοποίηση αποβλήτων, θαλάσσια κύματα, κλπ)…
Και τέλος, ας σταματήσει και η περιρρέουσα αντίληψη (βλακεία…) ότι όσοι επιχειρηματολογούμε κατά των Αιολικών “Πάρκων” τονίζοντας τις Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις που απορρέουν απ’ αυτά, ειδικά για τον Ελληνικό χώρο, έμμεσα στηρίζουμε τον λιγνίτη…!!
