Διάβασα και δάκρυσα την μαρτυρία της «Μ» που δημοσιεύθηκε 21.7.22 στην «Σημερινή» «Μαρτυρία 1974: “Τους βιασμούς μου από Τούρκους στρατιώτες θα τους πάρω στον τάφο μου, μόνη χαρά τα παιδιά και τα εγγόνια μου».
Γνωρίζω και προσωπικά ορισμένες συμπατριώτισσες μας ηρωίδες που μαρτύρησαν με τον ίδιο τρόπο στα χέρια των βαρβάρων το 1974. Και είχα γράψει και το άρθρο «Δεύτερος βιασμός 42 χρόνια μετά» στην «Σημερινή» στις 12 Ιανουαρίου 2016 στο οποίο αναφέρθηκα και σε δύο άλλα άρθρα τότε. Στο άρθρο του μ. συνάδελφου Κωστάκη Αντωνίου, και ας είναι ελαφρύ το χώρα που τον σκέπασε, «Τρισάθλιο κράτος με τρισαθλιότερους ηγέτες» στην «Σημερινή» 19 Δεκεμβρίου 2015 όπως και του Άριστου Μιχαηλίδη τον ίδιο καιρό στον «Φιλελεύθερο» «Δουλεύοντας χωρίς μυαλό» 18.12.2015.
Οι συνάδελφοι είχαν γράψει τότε με αφορμή την καταγγελία στις 17 Δεκεμβρίου 2015, της βουλευτού Σκεύης Κουκουμά στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ότι είχαν ζητήσει… πιστοποιητικά βιασμού από βιασθείσες από τους Τούρκους στρατιώτες Ελληνίδες κατά τις εισβολές του 1974.
Επανήλθα στην «Σημερινή» στις 21 Ιουνίου 2021 με το άρθρο μου «1974 – Οι βιασμοί 800 και πλέον Ελληνίδων από τους βάρβαρους Τούρκους».
Πρέπει να υπενθυμίζουμε ότι αυτά τα εγκλήματα των Τούρκων κατακτητών έμειναν ατιμώρητα, και γιατί έμειναν ατιμώρητα. Τιμώντας την γνωστή άγνωστη ηρωίδα «Μ» για το θάρρος της να δώσει ζωντανή μαρτυρία, επανέρχομαι.
Υπενθυμίζω ότι στο Λονδίνο, θύματα βιασμών και σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων, μετά από 30-40-50 χρόνια σιωπής, λόγω λογοκρισίας, προστασίας του κατεστημένου και των ενόχων, τώρα τα θύματα όχι μόνον καλούνται να δώσουν μαρτυρίες σε έρευνες που διετάχθησαν για διάφορες περιπτώσεις, αλλά μπορούν να κινήσουν και νομικές διαδικασίες. Για αποζημιώσεις. Κατονομάζοντας τους ενόχους (ζωντανούς και πεθαμένους ), για τιμωρία… Επειδή για αυτά τα εγκλήματα δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης…
Στα εγκλήματα αυτά αναφέρθηκαν πρωτοσέλιδα οι βρετανικές εφημερίδες, όπως το χαρακτηριστικό της SUN(Βάρβαροι), 5 Αυγούστου 1974 (διαβάστε στο δίγλωσσο βιβλίο της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη «Αιματηρή Αλήθεια-Bloody Truth», το «Βήμα» Λονδίνου, 8 Αυγούστου 1974 κ.ά.
Στις 23 Ιανουαρίου 1977, η βρετανική «Sunday Times», αφού εξασφάλισε αντίγραφο απόρρητης έκθεσης του Συμβουλίου της Ευρώπης που βρήκε την Τουρκία ένοχη για παραβίαση επτά άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δημοσίευσε πρωτοσέλιδα, με τον καταδικαστικό τίτλο «Τουρκικές θηριωδίες: Τι αποκαλύπτει απόρρητη έκθεση» και τον υπότιτλο «Τα τρομερά μυστικά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο», πληροφορίες για τις τουρκικές βαρβαρότητες, φόνους, βιασμούς, λεηλασίες το 1974…
Φόρειν ΄Οφις/Τουρκία
Θηρίο είχαν γίνει Τουρκία και Φόρειν ΄Οφις με τις αποκαλύψεις των «Sunday Times», με το Φ.Ο να προσπαθούσε για μέρες απεγνωσμένα να μάθει από πού και ποιους αφέθηκε να διαρρεύσει η έκθεση προς την εφημερίδα! Γιατί η δημοσίευση ήταν μόνον τρεις εβδομάδες πριν από τη συνάντηση Μακαρίου/Ντενκτάς/Βάλντχαϊμ, όταν και κρατήθηκαν τα πρακτικά των οδηγιών προς τους διαπραγματευτές με τις 4 κατευθυντήριες γραμμές για επανέναρξη των ενδο-κοινοτικών συνομιλιών και τη μετατόπιση του Κυπριακού από θέμα εισβολής και κατοχής σε… δικοινοτική διαφορά!
«Ο άλλος πόλεμος των γιατρών του 1974»
Τον Ιούνιο του 2014, γιατροί που εξέτασαν τα θύματα βιασμού από τους Τούρκους το 1974, εξέδωσαν βιβλίο με συγκλονιστικές αφηγήσεις και μαρτυρίες από εκείνους που βίωσαν την τουρκική κτηνωδία. Ας διαβάσουν τουλάχιστον τις ανατριχιαστικές μαρτυρίες των 85 γιατρών που χειρίστηκαν τις κτηνωδίες βιασμών και κακοποίησης γυναικών κάθε ηλικίας στο βιβλίο του Χρύσανθου Χρυσάνθου «Ο άλλος πόλεμος των γιατρών του 1974».
Βρετανικά έγγραφα
Στις 27 Δεκεμβρίου 2006, με την αποδέσμευση βρετανικών εγγράφων για τους τουρκικούς βιασμούς Ελληνίδων γυναικών κατά τις τουρκικές εισβολές, δημοσιεύσαμε στη «Σημερινή» σχετικές αναφορές.
Γράψαμε:
1974: Τουρκικοί βιασμοί – εκτρώσεις σε νοσοκομείο των Βάσεων
«Ατράνταχτες μαρτυρίες της αβάστακτης βαρβαρότητας των Τούρκων εισβολέων και κατοχικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Ιουλίου και Αυγούστου 1974 διατήρησαν οι Βρετανοί. Οι βρετανικές Βάσεις το 1974 είχαν απευθείας μαρτυρίες για τους τουρκικούς βιασμούς Ελληνοκυπρίων γυναικών. Σύμφωνα με τα νέα αποδεσμευμένα έγγραφα, οι βρετανικές Βάσεις, κατόπιν παράκλησης της κυπριακής Κυβέρνησης, διενήργησαν πολλές εκτρώσεις σε Ελληνοκύπριες που είχαν βιαστεί από τους βάρβαρους Τούρκους εισβολείς. Μάλιστα, για να μπορέσουν να καλυφθούν νομικά οι χειρουργικές εκείνες επεμβάσεις, οι βρετανικές Αρχές χρειάστηκαν να τροποποιήσουν τον περί εκτρώσεων νόμο.
»Πιο συγκεκριμένα, τον Οκτώβριο του 1974 ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός και η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ζήτησαν από τις Αρχές των βρετανικών Βάσεων όπως ανταποκριθούν με ιατρική βοήθεια σε 40 και πλέον Ελληνοκύπριες – θύματα βιασμού και που οι Αρχές των Βάσεων δέχθηκαν, γράφουν τα έγγραφα.
Τροποποίησαν τον νόμο για εκτρώσεις
»Όμως, καθώς ο νόμος περί εκτρώσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν επεκτείνεται αυτόματα και στις περιοχές των “κυρίαρχων” βρετανικών Βάσεων, ήταν ανάγκη να τροποποιηθεί καταλλήλως η νομοθεσία για να προστατεύσει τους γιατρούς που αναμείχθηκαν με τις εν λόγω επεμβάσεις θεραπείας. Οι εκτρώσεις είχαν ξεκινήσει στο Νοσοκομείο Πριγκίπισσα Μαίρη (Princess Mary) στο Ακρωτήρι, στις 22 Οκτωβρίου. Έτσι τροποποιήθηκε ο νόμος αναλόγως στις 21 Οκτωβρίου 1974…»
Οι Βρετανοί δεν ήθελαν να γίνουν θέμα οι βιασμοί!
Πέρα, όμως, από τη βοήθεια που προσέφεραν στα νοσοκομεία των Βάσεων για ανθρωπιστικούς λόγους, η Υπ. Αρμοστεία στη Λευκωσία τον Οκτώβριο του 1974 εισηγείτο στο Φόρεϊν Όφις ότι έπρεπε να βοηθήσουν να έκλεινε ουσιαστικά το θέμα των βιασμών και έτσι να μην επανερχόταν ως πρόβλημα μεταξύ των δύο κοινοτήτων, για να προχωρήσουν οι συνομιλίες Κληρίδη/Ντενκτάς…
Παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Τουρκία
Στη δεύτερη έκδοση της Έκθεσης της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2010 με τον πιο πάνω τίτλο (Κείμενο Βαγγέλη Κουφουδάκη, Επιμέλεια Μίλτου Μιλτιάδου, Ανδρέα Λυρίτσα, Μαρίας Γεωργίου), υπάρχει κεφάλαιο με τίτλο «Βιασμοί και καταναγκαστική πορνεία», στο οποίο τονίζονται μεταξύ άλλων:
«Τα τουρκικά στρατεύματα, κατά τη διάρκεια της εισβολής και αμέσως μετά από αυτή, διέπραξαν μεγάλο αριθμό αποδεδειγμένων βιασμών Ελληνοκυπρίων γυναικών και παιδιών ηλικίας από 12 μέχρι και 71 ετών. Επρόκειτο για μέρος της τακτικής να εξευτελιστούν, να πτοηθούν και να τρομοκρατηθούν οι Ελληνοκύπριοι πολίτες στην κατεχόμενη Κύπρο. Ο βιασμός και η ατίμωση γυναικών είναι ένα άκρως ειδεχθές έγκλημα, με τραγικές επιπτώσεις για το θύμα… Τα αποδεικτικά στοιχεία για τους βιασμούς προήλθαν από τις καταθέσεις θυμάτων αυτοπτών μαρτύρων, ιατρικού προσωπικού, ακόμα και μελών του τουρκικού στρατιωτικού προσωπικού… Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι έχει ληφθεί οποιοδήποτε πειθαρχικό μέτρο από τις τουρκικές στρατιωτικές Αρχές γι’ αυτές τις ενέργειες.
»Ο βιασμός και η καταναγκαστική πορνεία απαγορεύονται ρητά από το άρθρο 27 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1949 και από το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης…»
Κατέχει πλήρη στοιχεία η Κυβέρνηση
Αυτά τα στοιχεία μαρτυρούν ότι η κυπριακή Κυβέρνηση κατέχει πλήρη στοιχεία, όπως και ο Ερυθρός Σταυρός από το 1974 (επιβεβαίωση προς κα Κουκουμά από Ε.Σ. Γενεύη), τα Η.Ε, οι Βρετανοί, και το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά, δυστυχώς, για 48 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις «αμνήστευαν τους δολοφόνους επί όλων των εγκλημάτων τους». Μια ένοχη πολιτική αυτο-εξευτελισμού, «στον βωμό των διακοινοτικών συνομιλιών και στην εξεύρεση συμφωνίας, με το κράτος που τους δολοφόνησε», όπως εισηγείτο και η βρετανική Υπ. Αρμοστεία τον Οκτώβριο του 1974!
Το επιβεβαίωσε, εξάλλου, και η μ. Υπουργός Εργασίας: «Οι πλείστες είναι καταγεγραμμένες στα αρχεία είτε των εγκλωβισμένων είτε άλλων ομάδων, ή ακόμα διαθέτουν ιατρικά πιστοποιητικά από ψυχολόγους ή ψυχίατρους που τις στήριξαν αμέσως μετά την εισβολή ή και αργότερα» («Φ» – 5.1.2016, Μαριλένα Παναγή).
Χωριστά και συλλογικά, όπως έγραψε ο μ. Κ. Αντωνίου, ευθύνονται όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, για την απάνθρωπη περιφρόνηση των θυμάτων. Ακόμα να τολμήσουν να εκθέσουν έστω και ΤΩΡΑ (2022) την Τουρκία στα διεθνή δικαστήρια για αποζημιώσεις , για να καταδικαστούν οι εγκληματίες – βιαστές και βασανιστές τους… όπως δεν τολμούν να απαιτήσουν γνήσια ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ…
Φανούλα Αργυρού, ερευνήτρια, δημοσιογράφος
