Βαρκελώνη

Η Βαρκελώνη είναι μια πλούσια πόλη, όπου ανθεί ο τουρισμός και η επιχειρηματικότητα. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Άνθρωποι έχουν βρεθεί ξαφνικά σε πολύ δύσκολη κατάσταση και έχουν φτάσει στα όρια της πείνας. Η πανδημία έφερε πολύ περισσότερο κόσμο στις ουρές ιδρυμάτων και οργανώσεων που προσφέρουν φαγητό. Μια νέα φτώχεια αναδύεται στην Ισπανία.

Η οικονομική κρίση από την πανδημία προκαλεί χάος στη μεσαία τάξη. Σχεδόν το ήμισυ των ανθρώπων που ζητούν βοήθεια είναι νεόπτωχοι. Αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά στη ζωή τους αυτή την κατάσταση. Αυτή είναι η ιστορία μιας μεγάλης οικογένειας που έχασε τα πάντα.

Ο Αντόνιο Ρουίζ Λάθαρο και η Κριστίνα Μοϊζέ έχουν τρία παιδιά. Λόγω του κορονοϊού, αναγκάστηκαν να κλείσουν το μαγαζί με τάπας που είχαν. Μην μπορώντας να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, τους έκαναν έξωση από το διαμέρισμά τους. Για να βρει φαγητό, η οικογένεια ζήτησε βοήθεια. Η οργάνωση «De Veí a Veí» μαζεύει τρόφιμα από τα τοπικά μαγαζιά και τα προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη. Για τον Αντόνιο είναι κάτι πρωτόγνωρο: «Δεν έχω ξαναβρεθεί σε τέτοια κατάσταση στη ζωή μου. Αλλιώς δεν θα είχα τρία παιδιά. Τα πήγαινα μια χαρά. Ξαφνικά η κατάσταση επιδεινώθηκε. Όταν πήγαινα να πάρω κάτι να φάω, στην αρχή αισθανόμουν ειλικρινά ντροπή».

Τον Σεπτέμβριο, όταν τους έκαναν έξωση, το Δημοτικό Συμβούλιο τους παραχώρησε ένα άνετο διαμέρισμα για τουρίστες ως προσωρινό κατάλυμα. Εδώ μπορούν να μείνουν μέχρι το καλοκαίρι. Η γυναίκα του Τόνι, Κριστίνα είναι από την Ρουμανία. Πιστεύει ότι υπάρχουν πολλές νεόπτωχες οικογένειες στην Ισπανία: «__Πριν τον κορονοϊό, πολλές οικογένειες δεν ζητούσαν φαγητό από ΜΚΟ ή την Caritas. Τώρα το κάνουν. Είναι πολύ δύσκολο να πηγαίνεις εκεί, να βλέπεις που έχεις φτάσει, αλλά πρέπει να φας. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Χάρις σ’ αυτές τις οργανώσεις, μπορούμε να λάβουμε βοήθεια. Αν δεν είχαμε αυτή την στήριξη, θα ψάχναμε στα σκουπίδια ή θα κλέβαμε».

«Ήμασταν μια συνηθισμένη οικογένεια πριν την πανδημία. Δεν ήμασταν πλούσιοι, αλλά τα βγάζαμε πέρα. Τώρα τα μόνα χρήματα που παίρνουμε είναι 400 ευρώ: το κοινωνικό επίδομα που παίρνει η γυναίκα μου. Παίρνουμε φαγητό από τις οργανώσεις. Κάναμε αίτηση για το Νέο Καθολικό Επίδομα Βασικής Διαβίωσης. Δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Δεν έχει εγκριθεί ακόμη. Δεν παίρνω ούτε κάποιο επίδομα ανεργίας. Δεν έχω τίποτε. Το παιδί μου ζητά να του πάρω παγωτό και δεν μπορώ να του το αγοράσω» επισημαίνει ο Τόνι.

Η οικογένεια πάει να πάρει την μικρή Λία από το σχολείο, που είναι κοντά στο tapas bar που είχε ο Τόνι μέχρι πριν λίγο καιρό. Τα χρέη που συσσωρεύονταν τον ανάγκασαν να το πουλήσει σε μια οικογένεια Κινέζων: «Είναι ένα μαγαζί που το έκανα όπως μου άρεσε. Ήθελα να είναι ωραίο και χαλαρό. Επιπλέον, είχα το σχολείο του παιδιού μπροστά στο μαγαζί, οπότε το έβλεπα όποτε ήθελα. Είναι κάτι που έφτιαξα ο ίδιος, όπως ακριβώς το είχα ονειρευτεί. Όλα καταστράφηκαν και αυτό με πληγώνει».

Υπολογίζεται ότι ο κορονοϊός θα αυξήσει τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν στην φτώχεια στην Ισπανία, κατά 1,1 εκατομμύρια άτομα. Πριν, οι φτωχοί ήταν 12 εκατομμύρια. Ρωτήσαμε τον Ραφαέλ Μαρτίνεθ Μπουνιούελ πρόεδρο της οργάνωσης «De Vei a Vei», γιατί η χώρα έχει πληγεί τόσο πολύ: «Δεν λάβαμε υπόψη τη σημασία της παραοικονομίας. Τώρα καταλάβαμε ότι πολλοί δούλευαν σ’ αυτόν τον τομέα. Τώρα δεν υπάρχει πλέον, λόγω της πανδημίας. Καθώς είναι μια αόρατη οικονομία, είναι αόρατη η φτώχεια και ο πλούτος της. Πριν τον κορονοϊό, προσφέραμε 2,5 τόνους τροφίμων τον μήνα και εξυπηρετούσαμε 130-140 άτομα. Αυτούς τους οκτώ μήνες, προσφέραμε πάνω από 100 τόνους τροφίμων».

Βιέννη

Και από την Ισπανία πάμε στην Αυστρία. Η Βιέννη είναι επίσης μια πλούσια πόλη, που φημίζεται για το καλό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της.Και εδώ όμως πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τώρα σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης, λόγω της πανδημίας. Στο κέντρο αστέγων «Volkshilfe» της Βιέννης, τα ράφια στις αποθήκες αδειάζουν πολύ γρήγορα.

Πάνω από δώδεκα πακέτα τροφίμων θα παραδοθούν τώρα στο κέντρο αστέγων North Light. Είμαστε στην Βιέννη. Ο κορονοϊός διέλυσε τις ζωές πολλών στην Αυστρία. Εδώ, στην έκτη πιο πλούσια χώρα της Ε.Ε., πετυχημένοι άνθρωποι καταλήγουν ξαφνικά στον δρόμο.

Μία από αυτούς είναι η Ρεγγίνα. Είναι Γερμανίδα. Εργάζεται σε ξενοδοχεία σε όλη την Ευρώπη. Καθαρίζει, σερβίρει, μαγειρεύει. Μέχρι το καλοκαίρι, ήταν στην Ισπανία. Δούλευε στην Μαγιόρκα. Όταν την προσέφεραν δουλειά στην Αυστρία για την χειμερινή σεζόν δέχτηκε. Μόλις έφτασε στη Βιέννη, της ακύρωσαν τη σύμβαση, λόγω Covid. Μας διηγείται τι έγινε πριν βρουν καταφύγιο αυτή και τα δυο σκυλιά της στο κέντρο αστέγων: «Πρώτα νοίκιασα ένα δωμάτιο σε μια φτηνή πανσιόν. Έμεινα εκεί τέσσερις εβδομάδες. Τα χρήματα τελείωναν, τα σκυλιά πεινούσαν. Το ίδιο κι εγώ. Εδώ στο κέντρο, μπορώ να φάω και να πιω. Αν δεν τα είχα αυτά, θα ζητιάνευα στον δρόμο. Δεν έχω βρεθεί ποτέ στη ζωή μου σε παρόμοια κατάσταση. Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή σου, ούτε και να πας πίσω. Η μοίρα μου είναι απλά παρόμοια με χιλιάδων, ίσως και εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων. Συγνώμη, αλλά είμαι στα όρια νευρικού κλονισμού. Δεν αντέχω άλλο. Ανησυχώ πολύ. Τι θα μου συμβεί;»

Το να τρώει ένα ζεστό πιάτο φαΐ με άλλους αστέγους είναι μια καινούργια εμπειρία για την Ρεγγίνα. Ζήτησε επίδομα ανεργίας, αλλά οι αυστριακές αρχές βρήκαν ότι της λείπουν 127 μέρες εργασίας για να μπορέσει να το πάρει. Ήταν δύσκολο να υπολογιστούν οι μέρες εργασίας της Ρεγγίνα στη Γερμανία και την Ισπανία. Οι άνθρωποι του κέντρου αστέγων είναι η δεύτερη οικογένειά της.

Η κατάσταση που δημιουργήθηκε από την πανδημία έπληξε ιδιαίτερα τις μονογονεϊκές οικογένειες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων και τους εποχικούς εργάτες. Η Τάνια Βέζελι είναι διευθύντρια του Κέντρου: «__Η κρίση του κορονοϊού λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός που αναδεικνύει τα προβλήματα μιας κοινωνίας. Έχουμε αύξηση 70% των ατόμων που έρχονται σε μας, ζητώντας επειγόντως βοήθεια, παίρνοντας πακέτα τροφίμων. Άνθρωποι, που δεν τους είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι θα εξαρτώνται μια μέρα από τέτοια πακέτα για να ταΐσουν την οικογένειά τους, κάνουν τώρα ουρές».

Η Ρεγγίνα θα επιδώσει η ίδια την αίτησή της για δουλειά, στην πρόεδρο της Ένωσης Ξενοδόχων Αυστρίας, Μικέλα Ράιτερερ. Ο τουρισμός αντιπροσωπεύει το 7% του ΑΕΠ της χώρας και συνήθως υπάρχει έλλειψη εργαζομένων. Δυστυχώς όμως η πανδημία ανάγκασε τα περισσότερα ξενοδοχεία να κλείσουν, όπως μας εξηγεί: «Όταν στα τέλη του Σεπτεμβρίου, η Γερμανία εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία για την Αυστρία, η κρίση μετατράπηκε σε πραγματική καταστροφή. Γι’ αυτό και όλοι οι συνάδελφοι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων είναι πολύ επιφυλακτικοί να προσλάβουν προσωπικό, γιατί κανείς μας δεν γνωρίζει αν υπάρξει τρίτο lockdown. Γι’ αυτό μιλούν όλοι. Και αυτό είναι το δυσάρεστο για την Ρεγγίνα. Υποσχέθηκα να την βοηθήσω με τις προσωπικές μου επαφές και να της βρω δουλειά κάπου στην Αυστρία».

Η Ε.Ε. προσπαθεί και αυτή να βοηθήσει από την μεριά της. Έχει γίνει μόχλευση 13,5 δις ευρώ από τα Ταμεία της Πολιτικής Συνοχής για την πανδημία. 1,4 δις από αυτά έχουν δοθεί για την άμεση στήριξη ατόμων που έχουν ανάγκη, κοινωνικών υπηρεσιών και ευάλωτων ομάδων.

blank

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

three × five =