Για το θέμα αυτό επί πολλά χρόνια έχουν γραφεί πολλά και, κατά την γνώμη μου, ως αναληθή, πολύ άδικα! Αφορμή του σημειώματός μου αυτού – ανάρτησης – έλαβα από την δημόσια παρέμβαση του πρώην υπουργού κ. Μάνου σχετικά με σχέδιο νόμου, που πρόκειται να κατατεθεί στη Βουλή για την Ανώτατη Εκπαίδευση από την Υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως και αφορά και τους εν λόγω φοιτητές.
Ως προς το θέμα αυτό – γιατί μόνον για αυτό θα αναφερθώ – οι ρυθμίσεις είναι προς καλή κατεύθυνση και λαμβάνουν πρόνοια σύμφωνα και με τα κατά περίπτωση ισχύοντα διεθνώς ακαδημαϊκά προαπαιτούμενα και αφορούν στην εξυπηρέτηση των φοιτητών. Προτρέχω να σημειώσω πως «αιώνιοι φοιτητές» δεν έχουν υπάρξει ποτέ στα πανεπιστήμιά μας, στα οποία έχω υπηρετήσει και υπηρετώ πάνω από μισό αιώνα. Έχω ξαναγράψει για αυτό, αλλά το δήθεν αυτό ζήτημα προβάλλεται κάθε φορά ως μέγα πρόβλημα και έχει ως στόχο την πολιτική του υπερεκμετάλλευση, την κομματική, κατά περίπτωση, προπαγάνδα και την εγκληματική αδιαφορία! Εξηγουμαι: ο κ. Μάνος ψέγει την κ. Υπουργό πως το σχέδιο νόμου δε θα συμπεριλάβει τους παλαιούς φοιτητές, δηλαδή εκείνους που επί τόσα χρόνια «αθλίως και αναιτίως» ο ίδιος και πλείστοι άλλοι αποκαλούσαν και αποκαλούν «αιώνιους», πως θα τους αφήσει, δηλαδή, να φοιτούν ως αιώνιοι».
Λοιπόν, χρειάζεται, για να το κατανοήσουν αυτό ίσως όσοι δεν το πιστεύουν ή και ευλόγως δεν το γνωρίζουν, να σημειώσω πως πάντοτε αυτό σχετιζόταν με κομματική προπαγάνδα και πολιτική ατολμία. Για αυτό απαιτείται, για να το κατανοήσουμε, να θελουμε να προσεγγίσουμε άδολα το θέμα αυτό, χρειάζεται, συγκεκριμένα, συναίσθημα και ηθικές ευαισθησίες πολιτικών και πολλών από μας ακαδημαϊκών, γνώση επίσης και επίγνωση των προβλημάτων των φοιτητών και βαθειά κατανόηση του κόσμου γύρω μας! Αναφέρομαι λοιπόν: 1. Κάθε φοιτητής που με αξιοπρέπεια έχει καταβάλει προσπάθειες να φοιτήσει στο Πανεστημιο, επιθυμεί κατά κανόνα διακαώς να τελειώσει 2. Δεν υπήρξε όμως πρόβλεψη – νομοθετικό πλαίσιο μέχρι τελευταία ως προς αυτό το ζήτημα, να εξιχνιάζονται δηλαδή και ακαδημαϊκά να αντιμετωπίζονται κάθε φορά οι λόγοι για τους οποίους ένας αριθμός φοιτητών δεν προχωρεί κανονικά τις σπουδές του. 3. Στην πορεία της φοίτησης πολλά τυχαίνει, δυστυχώς, να συμβούν στις οικογένειες των φοιτητών μας ή στους ίδιους όπως ανεργία των γονέων και των ίδιων, θάνατοι γονιών(ξαφνική ορφάνια), ατυχήματα κάθε μορφής των γονιών, των ίδιων και των συγγενών τους, η οικονομική κρίση, που επινοήθηκε τελευταία και κατασκευάσθηκε για να πλήξει όλους μας και τα ανερχόμενα από την οικονομική παράμετρο κοινωνικά στρώματα, η αιφνίδια ασθένεια πολλών φοιτητών (και ψυχολογικά, π.χ., προβλήματα, απογοητεύσεις των νέων από την προσωπική τους ζωή και τον αδυσώπητο κοινωνικό περίγυρο), η τρέχουσα, επίσης, υγειονομική κρίση και άλλα πολλά! 4. Οι φοιτητές αυτοί, οι» αιώνιοι», δε επιβάρυναν ή δεν επιβαρύνουν ούτε με ένα λεπτό του ευρώ τον προϋπολογισμό των πανεπιστημίων και προφανώς του κράτους, γιατί όταν λήξει – εκεί είναι το μεγάλο ψέμα! – η προβλεπόμενη τετραετής ή πενταετής φοίτησή τους, παύουν από τότε να κάνουν χρήση και των προβλεπόμενων από το αγαθό της δημόσιας δωρεάν παιδείας αναγκαίων ωφελημάτων για την μερικώς, στο τελος- τέλος, απρόσκοπτη φοίτησή τους, τα οποία, βέβαια ποτέ, λόγω των προσωπικών τους προβλημάτων δεν μπορούσαν να λάβουν, αφού αδυνατούσαν να παρευρίσκονται στο πανεπιστήμιό τους, να κάνουν χρήση αυτών και ενεργά να φοιτούν. Όχι μονον λοιπόν το πανεπιστήμιο έχανε οικονομικά, αλλά «ωφελούνταν» κιόλας! Επίσης γραμματειακά – διοικητικά δεν υφίσταται καμμία απολύτως επιβάρυνση, αφού απλά αυτή, ούτως ή άλλως, θα ήταν η προβλεπόμενη. Εμείς όμως οφείλαμε, οσάκις έληγαν όποια δυσεπίλυτα προβλήματα είχαν οι φοιτητές μας μέχρι τότε, να έχουμε ανοικτές τις αγκάλες, για να τους δεχόμαστε με την ίδια ακαδημαϊκή ευθύνη, που με δικά τους έξοδα τώρα πλέον «έπρεπε» ή «πρέπει» να φοιτήσουν! Το νέο σχέδιο νόμου της κ. Κεραμέως νομίζω, εξαιρέτως λαμβάνει ή άλλως «οφείλει» να λάβει υπόψη της τις παραμέτρους αυτές! 5. Δεν έχει επίσης συζητηθεί τι συμβαίνει με άλλα πανεπιστήμια του κόσμου (μόνον αόριστα), καθώς εκεί, κατά περίπτωση, η πολιτεία φροντίζει να έχει νομοθετικό πλαίσιο και ίσως ειλικρινή πολιτική βούληση, γιατί φυσικά τα προβλήματα υπάρχουν λίγο – πολύ παντού. 6. Επίσης, γιατί δεν αναφερόμαστε και στα ιδιωτικά κολλέγια στη χώρα μας για να δούμε τι συμβαίνει και εκεί; «Προφανώς» εκεί τους φοιτητες αναπάντεχα προβλήματα και συγκυρίες δεν τους αγγίζουν!
Άφησα τελευταίους κάποιους λιγοστούς αιώνιους συνδικαλιστές από τα μακράς διάρκειας φοιτητικά τους χρόνια («αιώνιους φοιτητές»), ίσως και μέχρι σήμερα με υψηλές πολιτικές θέσεις, όπως λέγεται! Αυτό όμως το αφήνω ασχολίαστο, συνήθως λέμε πως μας ένδιαφερει το δάσος…, να το διατηρούμε δηλαδή καθαρό και λαμπερό, όπως είναι ακαδημαϊκή υποχρέωσή μας, γιατί αυτοί ίσως πάντοτε βρίσκουν τρόπους να φτιάχνουν πολιτικές ή άλλες καριέρες και από τα φοιτητικά τους χρόνια !
Δημιουργός του άρθρου:
