Η αξιότιμη κυρία Ούρσουλα φον ντερ Νιμπελούγκεν έδωσε στον εαυτόν της και όλους τους καλοπληρωμένους γραφειοκράτες της υπαλληλικής καμαρίλας των Βρυξελλών μια αύξηση 2,4% στους μισθούς τους (μάλιστα, αναδρομική από Ιανουαρίου), προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτοί οι χρυσοκάνθαροι τις συνέπειες του πληθωρισμού.
Ταυτοχρόνως η ίδια αυτή Κομισιόν εκδίδει ντιρεκτίβες που αποτρέπουν τα κράτη-μέλη από τη χορήγηση αυξήσεων λόγω τιμαριθμικής αναπροσαρμογής.
Μονά-ζυγά δικά τους!
Αποθρασυμένοι και εξαχρειωμένοι.
Πρόκειται για ανθρώπους άξεστους, αγροίκους και βαρβάρους! Πρόκειται για τους «ανθρώπους από τα μαύρα δάση», όπως έλεγε ο Μπρεχτ προκειμένου να περιγράψει τον φόβο αλλά και την αρπακτικότητα των ανθρώπων που ζουν στήνοντας ενέδρες και χωστές ο ένας στον άλλον, η μια ορδή στην άλλη.
Το πρόβλημα με αυτούς τους τύπου τύπου Ούρσουλας φον ντερ Μαντολίνο με τη Ρίγανη δεν είναι μόνον ταξικό, είναι και πρόβλημα πολιτισμού.
Κι αυτό το τελευταίο το υποτίμησε η πλειονότητα των μαρξιστών πολιτικών, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες, όταν στην Αριστερά κυριάρχησαν οι «μαρξιστικοί» κλώνοι.
Δεν το υποτίμησαν όμως οι μαρξιστές (και οι μη μαρξιστές) στους χώρους των τεχνών, οι ζωγράφοι, οι θεατράνθρωποι, όπως επίσης και πολλοί επιστήμονες, αλλά τον τόνο έδωσαν οι πολιτικοί της Αριστεράς και της «Αριστεράς», ο οποίοι όχι μόνο υποβάθμισαν το θέμα του πολιτισμού (γενικώς και των Ελλήνων ειδικώς) αλλά και συνεισέφεραν στην πολιτισμική αποδόμηση του λαού.
Αυτό αναδεικνύεται (και αποδεικνύεται) να είναι σήμερα το σημαντικότερο πρόβλημα των Ελλήνων κατά την πολιτική τους συμπεριφορά – η πολιτισμική καταρράκωσή τους. Οι Έλληνες
αποκόπηκαν απ’ τον πολιτισμό τους, λησμόνησαν την αρχοντιά τους, ξεστολίστηκαν οι ημέρες τους. Και ακριβώς για αυτό το ζητούμενο της οποιασδήποτε πολιτικής δράσης σήμερα θα ευδοκιμήσει αν περιέχει το πολιτιστικό πρόταγμα. Προσωπικώς πιστεύω ότι το έδαφος είναι πλέον γόνιμο – ο λαός έχει κουρασθεί από την άνωθεν αποξήρανσή του και αναζητά τους χυμούς του. Μάλιστα σε τέτοιο ποσοστό που ίσως θα μπορέσει να κάνει τη διαφορά. Στο τελευταίο του βιβλίο ο Λαοκράτης Βάσης κωδικοποιεί το πρόβλημα και περιγράφει τη λύση. Την ίδια στιγμή ο Γιώργος Κοντογιώργης προτείνει την «εθνικοποίηση του κράτους»! Και γενικώς πληθαίνουν οι φωνές που προβληματίζονται αλλά και προτείνουν προσεγγίσεις που ξεφεύγουν πλέον από την πνευματική αιχμαλωσία 30-40 ετών.
Οι φον ντερ Νιμπελούγκεν ασφαλώς εφαρμόζουν τοξική ταξική πολιτική, όμως για να τα καταφέρουν μετήλθαν την πολιτισμική γενοκτονία των λαών και των εθνών. Μάλιστα στα τοις πράγμασι, με τις ΜΚΟ, τα ΜΜΕ, την άλωση των ΑΕΙ, τη διασπορά της (αναθεωρητικής) ψευδοϊστορίας, την υποβάθμιση των τεχνών σε επιδοτούμενα… ιβένς (sic) και όλα όσα μετατρέπουν τους πολίτες σε δουλοπάροικους.
Οι Έλληνες για πρώτη φορά στην Ιστορία τους γίνονται δουλοπάροικοι.
Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν σήμερα, ότι όσον το προγονικό είχε το αυτεξούσιό του, δουλοπάροικοι δεν υπήρξαμε ποτέ; Τι θα σήμαινε αν το γνώριζαν αυτό (και άλλα τέτοια); – μάλλον τα πάντα.
Ιδιαιτέρως στην εποχή που οι Επικυριάρχοι θέλουν να μας κάνουν δούλους, δουλοπάροικους, γραικύλους και ραγιάδες – διαθέτοντας ήδη αρκετούς γενίτσαρους…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
