Ο Περικλής Κοροβέσης που τον διέλυσαν κυριολεκτικά οι βασανιστές της χούντας
περιγράφει στο βιβλίο του
«Ανθρωποφύλακες»
πως τον βασάνισαν στην ταράτσα της έδρας της Ασφάλειας
που ηταν στην οδο Μπουμπουλίνας…
………………………………………..
αντιγραφώ:
………………………………………..
«Μπουκάρουν, που λες, οι ασφαλίτες νύχτα στο σπίτι καθώς τρώγαμε, βουτάνε εμένα και τον Στυλιάρη,
αφήνουν πίσω τη Νένα Μεντή και τη γυναίκα μου.
………………………………………..
Ανακατεύουν με τα βρομόχερά τους μέχρι και τα εσώρουχά της, που είχε πάντα θαυμάσια τακτοποιημένα, ένας κανονικός βιασμός.
………………………………………..
Ε, μετά, ακολούθησαν τα γνωστά,
Μπουμπουλίνας,
Αβέρωφ,
Αίγινα,
εξευτελισμός,
ξύλο,
βασανιστήρια…
………………………………………..
Είχα, όμως, αποφασίσει ότι δεν θα τους περνούσε, ότι η δική μου πίστη ήταν ισχυρότερη.
Έκανα, ταυτόχρονα, και την προσωπική μου σύνδεση με την ιστορία, που πλέον βίωνα ως ζωντανή εμπειρία.
………………………………………..
Το ΕΑΜ, ας πούμε, δεν ήταν πια ανάγνωσμα, γνώρισα προσωπικά αγωνιστές που σάπιζαν στη φυλακή από το ’47………
………………………………………..
[…]
περιγραφή απ το ανέβασμα στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας
[…]
………………………………………..
δεν μπορούσα να στηριχτώ στα πόδια μου για να βγάλω το πουλόβερ
με βοήθησε ο Γκραβαριτης.
άρχισαν να με δένουν στον πάγκο.
ο Γκραβαριτης κάνει επιθεώρηση και τους εξηγεί πώς με έχουν δέσει πολύ χαλαρά.
το καλό δέσιμο συμβουλεύει, πρέπει να είναι πολύ σφιχτό..
[…]
………………………………………..
αυτά δεν είναι δουλειές για ατζαμήδες.
ο Γκραβαριτης για να πετύχει το maximum
έβαλε το πόδι στον πάγκο για αντίσταση και τράβαγε.
………………………………………..
μου φόρεσαν στα μάτια μία στρογγυλή λουρίδα πανικού
που ήταν ήδη έτοιμη για αυτή τη δουλειά.
………………………………………..
αφήσανε όμως ένα μικρό χώρο κάτω από τα μάτια και μπορούσα να δω προς την κατεύθυνση των ποδιών.
………………………………………..
φέρανε και ένα μικρό μαξιλαράκι και το βάλανε στο στόμα.
δεν βρίσκανε όμως το λουρί και το δέσανε πρόχειρα με ένα σπάγκο.
το αισθάνθηκα χαλαρό.
θα μπορούσα να φωνάξω.
………………………………………..
ο Γκραβαριτης ήρθε από πάνω μου και δοκίμασε αν βλέπω κάτω από το πανί.
κατάλαβα πως ήταν Γκραβαριτης γιατί βρώμαγε.
είχε μία ειδική μυρωδιά το δέρμα του.
ζήτησε το σίδερο.
………………………………………..
άλλο στάδιο.
περίμενα πως θα άφηνε ένα διάστημα όπως γίνεται συνήθως.
………………………………………..
ο Γκραβαριτης άρχισε αμέσως.
το σίδερο είχε πιο λεπτή διείσδυση είναι σαν να σε κόβουν….
[…]
………………………………………..
το μαξιλαράκι έφυγε από το στόμα και κάποιος έτρεξε και το κράταγε.
εν τούτοις φώναζα.
τότε άφησέ το μαξιλαράκι και άρχισαν να με στραγγαλίζει.
ο αέρας που υπήρξε στο στήθος εγκλωβίστηκε.
………………………………………..
ο Γκραβαριτης συνέχισε να χτυπάει.
μεθοδικά και με ρυθμό.
και τα δύο μαζί δεν αντεχόντουσαν.
άκουσα ένα χαφιέ να λέει
«Άστον έχει μπλαβιασει»
ο άλλος άφηνε τα χέρια σιγά-σιγά να δει αν θα φώναζα.
πού να φωνάξω
μόνο αέρα ήθελα.
υπομονή.
………………………………………..
πρέπει να αρχίσω να μετράω.
μέτραγα έχανα τους αριθμούς ξανάρχιζα.
ο Γκραβαριτης με ρωτάει αν μου αρέσει.
………………………………………..
το ένα μου πόδι έχει σπάσει λέει
δεν θα γλιτώσω τη γάγγραινα αν συνεχίσω έτσι.
να σώσω τουλάχιστον το άλλο που είναι γερό ακόμα…
………………………………………..
«τι με κοιτάς ρε πουστη σαν το γάιδαρο που κλάνει;
θα μιλήσεις ρε πουστη;»
………………………………………..
Ο πόνος είναι κάτι που ορίζεται.
αυτό είναι ένα αίσθημα εκμηδενισμού.
προσπαθούσα να καταλάβω σε ποιο σημείο χτυπάει.
ήταν αδύνατο.
από πού έρχεται αυτό το πράγμα;
………………………………………..
τον έβλεπα τον Γκραβαριτη.
έβλεπα το λοστάρι που ανεβοκατέβαινε στα πέλματα
αλλά πέλματα δεν υπήρχανε….
[…]
………………………………………..
το πελέκημα συνεχίζεται.
πάρτο απόφαση δεν υπάρχει έλεος είναι αυτοί και εμείς
αλλα ποιοι εμεις;
[…]
………………………………………..
συνήλθα μόνος μου.
ήμουν μούσκεμα στα νερά
[…]
………………………………………..
Γκραβαριτης:
«Τώρα θα δεις τι έχεις να πάθεις ρε παλιοπούστη θα μείνεις αόμματος»
Σηκώνει τα χέρια του και τα κατεβάζει με φορά στα μάτια
πίσω τους βολβούς
οι φόβοι προχωράνε προς τα κάτω….
ειναι σχεδόν σίγουρο πως είναι κόλπο.
………………………………………..
Δεν είναι δυνατόν να αφήσουν για το δικαστικές αποδείξεις βασανιστηρίων.
Είχα δίκιο σταμάτησε.
………………………………………..
Μαζί με τους άλλους αρχίζει να με γδύνει.
Βλέπει πως είχα χρυσά μανικετόκουμπα.
«Χρυσά μανικετόκουμπα ρε πούστη;»
«Που τα βρήκες;»
«Το κόμμα στα δωκε;»
«εγώ ρε καριόλη έχω 20 χρόνια υπηρεσίας και δεν αξιώθηκα να πάρω ποτέ μου.»
………………………………………..
Με αρπάζει από τα μαλλιά και αρχίζει να με γυρίζει γύρω γύρω στο πλυσταριό.
Μου χτυπάει το κεφάλι στο γόνατο του έπειτα στη γωνιά του πάρκου.
Σπάει ένα δόντι μου.
Με κλωτσάει στην κοιλιά.
………………………………………..
Παίρνει το λοστάρι και αρχίζει να με χτυπάει στα καλάμια στα γόνατα στους αστραγάλους και στα κόκαλα της λεκάνης.
Έπειτα στα γεννητικά όργανα.
Νομίζω πως ένας χαφιές φωνάζει
«όχι εκεί» ή «φτάνει πια»
Δεν είμαι σίγουρος αν είπε ακριβώς αυτό.
Πάντως μου φάνηκε κάτι σαν διαμαρτυρία.
………………………………………..
Με παίρνει και με ρίχνει πάνω στον πάγκο μπρούμυτα.
Ο Γκραβαρίτης μιμούμενος τη φωνή του Καραγκιόζη λέει:
Τώρα θα έρθει ο αράπης να σου κόψει τα αρχίδια και να σε γαμήσει.
Πήρε το λοστάρι και άρχισε να το σπρώχνει τον πρωκτό……………………
………………………………………..
[…]
………………………………………..
οσο άσπλαχνος, σκληρός και παλιάνθρωπος κι αν είσαι δε γίνεται να μη σε συγκλονίζει αυτό το κείμενο (όπως και εκατοντάδες παρόμοια) που περιγράφει τους βασανισμούς στην Μπουμπουλίνας.
………………………………………..
κι ομως φιλοι, υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν τη χούντα ακόμα και σήμερα…
Δημιουργός του άρθρου:
