Σε πολλά μέρη του κόσμου η πανδημία λειτούργησε αρνητικά για τη Δημοκρατία, όπου παρακολουθήσαμε περιστολή σε θεσμικές διαδικασίες, στο νομοθετικό έλεγχο, σε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, στην πρόσβαση σε υγεία και παιδεία, αλλά και εκπτώσεις ακόμα και σε ό,τι αφορά τα προσωπικά δεδομένα.
Στη χώρα μας, ίσως ήταν ενδεικτικό πως στο ξεκίνημα ακόμα της πανδημίας, όταν οι υγειονομικοί έκαναν συγκεντρώσεις απαιτώντας να τους παρασχεθούν μέσα προσωπικής ασφάλειας -μάσκες και γάντια- η κυβέρνηση τους έστειλε τα ΜΑΤ, την ώρα δε που χρηματοδοτούσε με 4 εκατομμύρια ευρώ το «Μεγάλο Περίπατο», τάχα ως μέτρο ενάντια στον κορονοϊό.
Νομοθετικά, οι διαδικασίες τύπου ΠΝΠ έχουν γίνει η νέα κανονικότητα χωρίς να υπάρχει πια η δικαιολογία της Τρόικας, ενώ η προώθηση των νομοθετημάτων παραβλέπει πια κάθε εθνικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο καλής νομοθέτησης, με πρώτο θύμα τη δημόσια και ανοιχτή διαβούλευση, όπου κάθε κυβέρνηση οφείλει να προσέρχεται σε διάλογο ανοίγοντας τα χαρτιά της σε ό,τι αφορά τις πρωτοβουλίες της, να αιτιολογεί και να λογοδοτεί.
Τη θέση των κανόνων έχει πάρει ένας ιδιότυπος κυβερνητικός αυταρχισμός, που στην περίπτωση του ΥΠΡΟΠΟ αποκτά πολύ απτές διαστάσεις, είτε πρόκειται για παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου οικογενειακού ασύλου, είτε για την «επί της αρχής» πια διάλυσης κάθε λαϊκής κινητοποίησης, είτε για την πρωτοφανή απόφαση για εγκατάσταση της αστυνομίας στα ΑΕΙ, είτε για την προτεραιότητα που έχουν οι δαπάνες για τα σώματα ασφαλείας έναντι των κοινωνικών δαπανών σε υγεία, παιδεία, πρόνοια.
Στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η ίδια εικόνα. Τα Δημοτικά Συμβούλια έχουν υποκατασταθεί από διορισμένες οικονομικές επιτροπές των δήμων, «χάριν αποτελεσματικότητας», οι κοινότητες καταργήθηκαν, ενώ έρχονται περαιτέρω αλλαγές ακόμα και στον εκλογικό νόμο, ούτως ώστε να δημιουργηθούν παντοδύναμες πυραμίδες εξουσίας και στην αυτοδιοίκηση, καταργώντας ουσιαστικά τα Δημοτικά Συμβούλια.
Μετά και τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων στις γειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων αλλά και εξελίξεων σε νομικές διεκδικήσεις πολιτών και κρατουμένων, που κόστισαν στην κυβέρνηση αφού ξεσήκωσαν τεράστιες αντιδράσεις, διαμορφώνεται ένα πολύ σκοτεινό αφήγημα από την κυβέρνηση, που λέει πως η αντιπολίτευση εκβιάζει με κατευθυνόμενες πορείες και «βιολογικό όπλο» την πανδημία.
Ακούμε δηλαδή, πως η πατρίδα βάλλεται και πως όποιος δεν συντάσσεται με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο με τη σημερινή κυβέρνηση, όποιος σχολιάσει, όποιος διαμαρτυρηθεί, όποιος διαδηλώσει γιατί διαφωνεί σε κάποιο σημείο με τον καταιγισμό αντιδραστικών νομοθετικών και άλλων κυβερνητικών πρωτοβουλιών, είναι εχθρός της χώρας. Και δη, «με βιολογικό όπλο» ανά χείρας τον κορονοϊό.
Την ίδια ώρα, με την κοινωνία να είναι ουσιαστικά στον 14ο χρόνο ύφεσης, οι οικονομικές, υγειονομικές και κοινωνικές ανάγκες της πανδημίας εκτινάσσονται καθημερινά, με την κυβέρνηση να δαπανά χωρίς σχέδιο το λεγόμενο μαξιλάρι των 37 δισεκατομμυρίων ευρώ που κληροδότησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με τεράστιες θυσίες των πολιτών.
Αυτά δεν συνθέτουν απλώς μία εικόνα αδιεξόδου, αλλά μίας απειλής πολιτικής κλιμάκωσης με απρόβλεπτη κατάληξη.
Πρέπει να αποκατασταθεί άμεσα η νομοθετική διαδικασία, να γίνουν όσα απαιτούνται για να τεθεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο σε πλήρη λειτουργία. Να εμβολιαστούν κατά προτεραιότητα όλοι όσοι είναι αναγκαίο και να μπει ξανά σε μία κανονικότητα η Δημοκρατία.
Πρέπει, επίσης, να ανασταλεί η επίθεση του κ. Χρυσοχοΐδη στην κοινωνία. Την περασμένη εβδομάδα παραλίγο να χαθούν ζωές για το τίποτα, στη Νέα Σμύρνη. Τα νέα παιδιά της ΔΡΑΣΗ ας βγάλουν την πολεμική εξάρτηση μέσα στις πόλεις, ας ξεκαβαλήσουν για λίγο τα «πολιορκητικά» μηχανάκια κι ας βγουν να βοηθήσουν στη γειτονιά για να μάθουν εκεί, δίπλα στον πολίτη, όσα τους στέρησε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου όταν τους διόρισε χωρίς εκπαίδευση.
Τέλος, ο πρωθυπουργός πρέπει να μιλήσει με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς στη Βουλή, αντί να τους διατάσσει και να συνεννοηθεί μαζί τους για το μέλλον της χώρας και πώς θα αξιοποιηθούν οι λίγοι, μπροστά στις ανάγκες που υπάρχουν, ευρωπαϊκοί πόροι που μας αντιστοιχούν. Όσα έχουν παρουσιάσει μέχρι σήμερα, είναι ανακυκλωμένα έργα παλαιάς κοπής που δεν θα περάσουν, την ώρα που δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χάσιμο.
Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας είναι ένα πράσινο ταμείο, που εντάσσεται σε νέες λογικές μίας πιο δίκαιης ανάπτυξης, με λιγότερες ανισότητες και κυρίαρχη ιδέα την προστασία στον πλανήτη για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σε αυτόν.
Οι καιροί απαιτούν συνεργασία, ομοψυχία, νέα σκέψη και ψυχραιμία, όχι αυταρχισμό. Δεν είναι λύση ούτε ο περιορισμός του διαδικτύου, ούτε η κήρυξη των διαδηλώσεων σε παράνομες, ούτε η αστυνομική βία. Η διαφάνεια είναι λύση, η λογοδοσία, η διαβούλευση, ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη και η συνεργασία σε όλα τα επίπεδα.
Δεν είναι εχθρός της χώρας όποιος διαφωνεί με τον Πρωθυπουργό και τις όλο και πιο συχνά ημιτελείς απόψεις του για το μέλλον του τόπου, αλλά και για το τι σημαίνει Δημοκρατία όταν μπερδεύει τη συναίνεση που προϋποθέτει αμοιβαίες υποχωρήσεις, με την υπακοή.
Και το σημαντικότερο, ας παραιτηθούν συλλήβδην, όσο είναι καιρός, από το νέο κυβερνητικό αφήγημα πως πολιτικός τους αντίπαλος είναι εχθρός της χώρας. Μόνο τα καθεστώτα τολμούν τέτοιες ακροβασίες και στην Ελλάδα δεν έχουμε καθεστώς. Οπότε καλό είναι να σταματήσουν και οι ακροβασίες, προτού μας δημιουργήσουν τη λάθος εντύπωση για το τι επιχειρείται με τον ανελέητο αυταρχισμό σε όλες τις εκφάνσεις αυτής της διακυβέρνησης.
Του Πέτρου Κόκκαλη, Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
