Ο κληρικός της Μητροπόλεως Κυθήρων Παύλος Καλλίκας, είναι γνωστός για τις «παραδοσιακές» του θέσεις, τις οποίες εκφράζει με «δυναμισμό», στοιχούμενος στην πρακτική του ποιμενάρχου του, Κυθήρων Σεραφείμ.
Τώρα δημοσίευσε ένα «μανιφέστο», «με αφορμή την απάντηση του αρχιδ. Ιωάννη Χρυσαυγή», που αναφερόταν στο σάλο που προκλήθηκε από το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος βάπτισε παιδιά ομόφυλου ζευγαριού.
Το «μανιφέστο» Καλλίκα φέρει τον τίτλο: «Πόση η αρρώστια; Λόγος περί μετα-ανθρωπισμού».
Στο κείμενο αυτό ο παπα Καλλίκας ολοφύρεται για τους «μετα – ανθρώπους», στους οποίους δεν αρέσει ο Χριστιανισμός – η Ορθοδοξία, αν θέλετε – όπως τον έχει ο συγκεκριμένος παππούλης σχηματοποιήσει στο κεφαλάκι του. Για όσους δεν είναι στο δικό του πλαίσιο προβαίνει και σε …ενδιαφέρουσες ψυχολογικές ερμηνείες: «Ίσως στερήθηκαν την μητρική αγκαλιά στα παιδικά τους χρόνια; Ίσως έχουμε εδώ κάποιο είδος ανασφάλειας;».
Στο τέλος του γλυκανάλατου κειμένου του, με αποτυχημένη δόση ειρωνείας», ο παπα Καλλίκας δείχνει τους στόχους του (Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, «ψευτο-εκσυγχρονιστές» Εκκλησίας της Ελλάδος, Οικουμενικού Πατριαρχείου):
«Εάν θέλουν οι εξ Αμερικής, Ελλάδος, Τουρκίας και απανταχού της γης ψευτο-εκσυγχρονιστές να είναι ειλικρινείς τουλάχιστον με τους εαυτούς τους, τις άμυνες και τους φόβους τους, ας αλλάξουν, μαζί με τα άλλα, και ας ονοματίσουν κάπως αλλιώς το παν-θρησκευτικό τους μόρφωμα. Πιο κοντά στα γούστα τους. Καταλαβαίνουμε τι θέλουν να μας πουν και τους κατανοούμε∙ πλην της αμετανοησίας τους και του θράσους τους. Δεν καταλαβαίνουμε (τρόπος του λέγειν εδώ) γιατί αυτό που πασχίζουν να στήσουν, θέλουν να το συνταιριάξουν και να το συμφιλιώσουν με την Ορθόδοξη βιωματική και Σταυροαναστάσιμη πορεία του Χριστιανισμού».
Άραγε, το δικό του θρησκευτικό μόρφωμα πώς το ονομάζει ο παπα Καλλίκας; Δεν πιστεύω να θεωρεί τον εαυτό του γνήσιο εκφραστή της Ορθοδοξίας, βουτηγμένος καθώς είναι σε μια οργανωσιακού τύπου εξυπναδίστικη και τετραγωνισμένη λογική.
Σε κάθε περίπτωση, δεν έχω καμία απαίτηση ο κληρικός του Κυθήρων να καταλάβει την θεολογία του π. Ιωάννη Χρυσαυγή. Ο π. Ι. Χρυσαυγής διαλέγεται από την αρχή της θεολογικής του πορείας με την οικουμένη, ενώ ο παπα Καλλίκας μόνο με τον Κυθήρων Σεραφείμ συνεννοείται.
Ούτε έχω την απαίτηση να καταλάβει ο κληρικός του Κυθήρων τις σύγχρονες προκλήσεις για την Εκκλησία, ταμπουρωμένος καθώς είναι στην «Σεραφείμεια» πολεμική κατά των «εχθρών της πίστεως».
Γι’ αυτό ας το συνειδητοποιήσει: Ο Καλλίκας δεν πρόκειται να γίνει κάλυκας, δηλαδή το μέρος του άνθους που αποτελείται από τα σέπαλα και προστατεύει το άνθος. Γιατί απλούστατα δεν έχει σχέση με τα άνθη. Μόνο στα αγκάθια αρέσκεται.
Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος
Το κείμενο του Παναγιώτη Ανδριόπουλου αφορά στην απάντηση του κληρικού των Κυθήρων Παύλου Καλλίκα σε κείμενο του Αρχιδιακόνου του Οικουμενικού Θρόνου π. Ιωάννη Χρυσαυγή. Διαβάστε παρακάτω το κείμενο του κληρικού.
(Με αφορμή την απάντηση του αρχιδ. Ιωάννη Χρυσαυγή)
παπα-Παύλος Καλλίκας
Τι δεν αρέσει στους μετα-ανθρώπους:
Δεν τους αρέσει το κεφάλαιο της Γένεσης, του πρώτου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης, και πιο συγκεκριμένα του χωρίου περί του τι δημιούργησε ο Θεός. Αναρωτιούνται ακόμη: Άρσεν; Θήλυ; ή και το «το»; (Ανέκδοτο;) Σκαλώνουν επίσης και στο Λευιτικό και στο Δευτερονόμιο.
Δεν τους αρέσει ο Λόγος του Χριστού, διά του Αποστόλου Παύλου, στην Καινή Διαθήκη, περί των κίναιδων και αρσενοκοίτηδων. Ίσως, πολύ σκληρός για την «νέα», «ελεύθερη» «ανοιχτή», και «φρέσκια» χωρίς διαχωρισμούς θρησκείας τους. Σκέπτονται: «Εκ δεξιών και εξ ευωνύμων; Πρόβατα και κατσίκια; Ποιος ο λόγος; Χάθηκε όλοι… στο ίδιο καζάνι;».
Δεν θεωρούν ότι ο Χριστός είναι Αυτή η Αγάπη, στην υπερ-τέλεια μορφη Του. Θέλουν μια πιο «συναισθηματική», βρε αδερφέ μου «ανθρώπινη» αγάπη. Αγάπη τύπου ματς μουτς (ηχομιμητική λέξη και όχι Χριστομιμητική). Ίσως στερήθηκαν την μητρική αγκαλιά στα παιδικά τους χρόνια; Ίσως έχουμε εδώ κάποιο είδος ανασφάλειας;
Δεν βολεύονται στην Ιερολογία του Μυστηρίου του Γάμου. Αναρωτιούνται: «Γιατί να είναι όλα όπως αιώνες τώρα έγιναν και ευλογήθηκαν και πλήθυναν; Χάθηκε να «ευλογηθεί» και η διαφορετικότητα; Δεν θέλουμε αλλωστε να λιγοστέψουμε; Τι τελικά χρειαζόμαστε για να έχουμε περισσότερα ναυάγια και λιγότερες οικογένειες (υγιαίνουσες); Την «ευλογία» του νομοθέτη ή την Ευλογία του Νομοθέτη;».
Διακωμωδούν το μυστήριο της Βάπτισης. Κάτι σαν «Παπάς», κάτι σαν νονός, κάτι σαν γονιός, και το σκηνικό στήθηκε. Ισχυρίζονται: «Ποιος απαγορεύει να ανεβάζουμε θέατρα; Τι πάει να πει ιεροσυλία; Σιγά μην είναι και «εις κρίμα και κατάκριμα»; Όλα έγιναν κανονικά και με την χάρη μας (δηλ. κουστούμια, φώτο, χαμόγελα, πάρτυ)». Με την Χάρη Του; Δεν νομίζω.
Διαγράφουν την Ιερή Παράδοση, ως αναχρονιστική. Ίσως, έχουν άλλα βιώματα, που (λόγω ντροπής;) κάπως πρέπει να τα χωρέσουν σε ένα «ορθόδοξο πλαίσιο». Να τα σκεπάσουν με λίγο γλάσο (δηλ.«ράσο»), να τα γαρνίρουν με μπόλικη παρα-λογική και … voilà (βουαλά)!!!
Θεωρούν ότι είναι πλέον έτοιμοι (λόγω αγάπης, βεβαίως βεβαίως) να υψωθούν (εγωισμός;) και να πάθουν (αναγνώριση;). Για ποιους; Για τους ομοπαθείς τους; Να πορευθούν ακόμη ματωμένους δρόμους (δηλ. να σηκώσουν βαρύγδουπους τίτλους, να κυνηγήσουν υψηλές γνωριμίες, να γεμίσουν σεντούκια, να επιβιώσουν στον ορμαθό των κολάκων κ.α.). Αχ και βαχ και όϊ όϊ μαννούλαμ !!! Δύσκολες εποχές για μετα-ανθρώπους.
Όλα θα τα αλλάξει ο μετα-άνθρωπος (δια του μισοκάλου), για να κάνει την ζωή του ανθρώπου εύκολη, άνετη, ανακουφιστική, ρόδινη, δίχως ενοχές… Πώς άλλωστε θα τον βαδίσει στράτα-στρατούλα (δηλ. θα τον κυλίσει) στην πλατιά λεωφόρο;
Εάν θέλουν οι εξ Αμερικής, Ελλάδος, Τουρκίας και απανταχού της γης ψευτο-εκσυγχρονιστές να είναι ειλικρινείς τουλάχιστον με τους εαυτούς τους, τις άμυνες και τους φόβους τους, ας αλλάξουν, μαζί με τα άλλα, και ας ονοματίσουν κάπως αλλιώς το παν-θρησκευτικό τους μόρφωμα. Πιο κοντά στα γούστα τους. Καταλαβαίνουμε τι θέλουν να μας πουν και τους κατανοούμε∙ πλην της αμετανοησίας τους και του θράσους τους. Δεν καταλαβαίνουμε (τρόπος του λέγειν εδώ) γιατί αυτό που πασχίζουν να στήσουν, θέλουν να το συνταιριάξουν και να το συμφιλιώσουν με την Ορθόδοξη βιωματική και Σταυροαναστάσιμη πορεία του Χριστιανισμού.
Για την Αλήθεια,
παπα-Παύλος Καλλίκας
