Η προεκλογική καμπάνια του κ. Λοβέρδου ήταν σαν να έκανε ο κ. Μηταράκης εκστρατεία για την προεδρία της ΝΔ: «νόμος και τάξη» στο εσωτερικό, εθνικιστικές θέσεις για τη συμφωνία των Πρεσπών και την εξωτερική πολιτική, με ολίγη ξενοφοβία στο προσφυγικό ζήτημα.
Σε ένα κόμμα της κεντροαριστεράς, ήταν ο υποψήφιος που ήθελε συμμαχία με τη δεξιά και έκρυβε τον πόθο του με δυσκολία, σαν τη σεμνή γεροντοκόρη την ώρα του ύστατου προξενιού. Τη μόνη εκδοχή που απέρριπτε κατηγορηματικά, ήταν μια συμμαχία με την αριστερά. Αλλά θα μου πείτε, με τη δεξιά στροφή της σοσιαλδημοκρατίας τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, τέτοια ακραία φαινόμενα παρουσιάζονται και στις καλύτερες σοσιαλιστικές οικογένειες.
Σε πολιτικό επίπεδο, ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το «πουσάρισμά» του από τους ολιγάρχες και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, που «έθαβαν» σε κάθε ευκαιρία τους κυριότερους αντιπάλους του (τώρα να δείτε πώς θα αγκαλιάσουν τον Ανδρουλάκη από Δευτέρα, αν πιθανότατα εκλεγεί, αλλά σε αυτό θα επανέλθω). Σε αυτήν την πρωτοφανή υποστήριξη ελάχιστοι αναφέρθηκαν, όπως η χθεσινή « Εστία »:
«Κάποιοι, ενθαρρυνθέντες από άλλες διαδικασίες στις οποίες τα κόλπα τους έπιασαν, θέλησαν να επαναλάβουν το πείραμα στο ΠΑΣΟΚ. Ζήτημα είναι αν ο εκλεκτός τους μπορούσε να φτάσει το 15%. Αυτό ήταν το πραγματικό του ποσοστό. Και όμως! Με το που δόθηκε το σήμα της εκκίνησης, ζήσαμε το γνωστό έργο.
Καταρχάς, οι γνωστές δημοσκοπήσεις γνωστών δημοσκόπων εμφάνιζαν το γνωστό «άτι», που δεν κατάφερε να εισέλθει στον δεύτερο γύρο, ως πρώτο στις προτιμήσεις του κόσμου. Και μάλιστα με μεγάλες διαφορές από το δεύτερο», έγραψε στο πρωτοσέλιδο σχόλιο (« Οι πολίτες τιμώρησαν ολιγάρχες και μοιραία πρόσωπα») της εφημερίδας ο Μ. Κοττάκης. Και συνέχισε:
«Η προβολή του από συγκεκριμένα κέντρα και συγκεκριμένους σταθμούς εις βάρος των λοιπών διεκδικητών του θώκου, υπήρξε σκανδαλώδης. Στην τελική ευθεία ανέλαβαν δράση οι εξωκομματικοί μηχανισμοί. Μια ματιά να ρίξει κάνεις στη διαφορά της ψήφου του συγκεκριμένου υποψηφίου μεταξύ κέντρου και περιφέρειας .. ότι σάρωσε σε συγκεκριμένους δήμους του λεκανοπεδίου αρκεί για να καταλάβει κανείς τι επιχειρήθηκε να συμβεί. Κάποιοι νομίζουν ότι έχουν τα κόμματα στο τσεπάκι τους».
Την ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, ο κ. Λοβέρδος, σίγουρος για τη νίκη του, ανακάλυπτε συριζαϊκή συνωμοσία: «Σε ό,τι με αφορά, αυτό που θα μπορούσα να φοβάμαι είναι να έρθουν τελικά οι οργανωμένοι από το ΣΥΡΙΖΑ για να με καταψηφίσουν».
Ακόμη μεγαλύτερο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον έχουν οι πρώτες δηλώσεις του μεγάλου χαμένου, μετά την ψηφοφορία της Κυριακής. Αφού έριξε μια σπόντα στην οργάνωση της ψηφοφορίας και τους εκλογείς («Θέλω να τους ζητήσω συγγνώμη για τις πολλές ώρες που περίμεναν»), έβαλε υπεράνω το κόμμα:
«Συνεχίζω δυνατά με σεμνότητα και ενότητα».
Αλλά από την επομένη, η ενότητα άρχισε να μπάζει νερά. Την μη είσοδο του στον δεύτερο γύρο, την απέδωσε στον Γ. Παπανδρέου: «Αυτή η εξέλιξη προκύπτει από την υποψηφιότητα Παπανδρέου. Αν δεν ήταν εκείνος, δεν θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα». Kαι αν δεν υπήρχε κανείς άλλος υποψήφιος, θα έβγαινε παμψηφεί. Όπως θα περνούσε στον δεύτερο γύρο αν δεν είχε ενσωματωθεί στην Ελλάδα η Κρήτη: «Σε αυτή την περιφέρεια ο Ανδρέας Λοβέρδος έλαβε μόλις 10,07%, κάτι που θεωρείται ότι του κόστισε τη δεύτερη θέση στη γενική μάχη», έγραψε το λυπημένο «Βήμα».
Το αποκορύφωμα της κακεντρέχειας, περιείχε η χθεσινή δήλωση Λοβέρδου, με την οποία «τα έριξε» και στους δύο που τον νίκησαν. Αφού άφησε να εννοηθεί ότι πολλοί δεν τον ψήφισαν λόγω κακής οργάνωσης («δεν μπόρεσαν να υπομείνουν την πολύωρη αναμονή στις ουρές κι έτσι δεν ψήφισαν, με ευθύνη εκείνων που δεν ήθελαν περισσότερες κάλπες»), πρόσθεσε:
«Ο ένας από τους υποψηφίους έχει δοκιμαστεί και οι ελπίδες που γεννά το εγχείρημά του είναι συνεπώς περιορισμένες. Ο έτερος υποψήφιος δεν είναι Βουλευτής στο ελληνικό Κοινοβούλιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται»!!
Το μόνο που ίσως δεν συνεπαγόταν, είναι η υποστήριξη του ενός από τους δύο. Στην αρχή έκανε μια πομπώδικη δήλωση: «Ούτε στο χαρακτήρα μου είναι, ούτε θεωρώ σωστό ένας πολιτικός όπως εγώ, να επιχειρεί να “καθοδηγήσει” τις δεκάδες χιλιάδες πολιτών που τον ψήφισαν».
Σε νορμάλ καταστάσεις, αυτή η δήλωση σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι καλούνται να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αλλά όχι στην περίπτωση Λοβέρδου:
«επειδή είμαι πολιτικός θέσεων και ουδέποτε έκρυψα τις απόψεις μου, δηλώνω πως στις εκλογές της Κυριακής 12 Δεκεμβρίου θα ψηφίσω τον Νίκο Ανδρουλάκη»!
To κρισιμότερο σημείο αφορά αυτούς τους «70.000 πολίτες που με τίμησαν με την ψήφο τους », όπως είπε ο κ. Λοβέρδος. Ο οποίος κατέβηκε υποψήφιος, παρότι υπόδικος με την κατηγορία της δωροδοκίας στην υπόθεση Novartis. Άραγε αυτοί οι 70 χιλιάδες δεν ήξεραν την κατηγορία; ‘Η μήπως την ήξεραν αλλά δεν τη θεωρούσαν σοβαρή; ‘Η ακόμα χειρότερα, σκέφτηκαν, ότι αυτά συμβαίνουν και έτσι είναι η πολιτική και οι πολιτικοί;
Αφού τον ψήφισαν, ενώ σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα ένας πολιτικός θα είχε καθαρίσει το όνομα του πριν κατέβει υποψήφιος, το βέβαιο είναι αυτό που δήλωσε για αυτούς ο κ. Λοβέρδος: «δεν πρόκειται να τους ξεχάσω ποτέ».
Του Στέλιου Κούλογλου
