Το ότι όλες οι κινήσεις του ΝΑΤΟ ποδηγετούνται από τις ΗΠΑ και στοχεύουν στην αποκοπή της Ευρώπης από τη Ρωσία, το ξέρουμε εδώ και 24 χρόνια, από το 1998 συγκεκριμένα (αρχή υπερέκτασης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας) μέχρι σήμερα που έχει πολλαπλασιαστεί η επιρροή της στην Ευρώπη.
Και μόνο αυτό το γεγονός είναι ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο που αιτιολογεί εν μέρει γιατί η στριμωγμένη γεωπολιτικά Ρωσία επέλεξε (κακώς) ως οδό διαφυγής — μπρος στο θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα των γειτόνων της απ’ τη Δύση — την εισβολή στην Ουκρανία, χώρα φερέφωνο των ΗΠΑ στην αμερικανοκρατούμενη Ευρώπη η οποία ετοιμάζεται να γίνει μέλος της Ενωμένης (σ.σ Ο Ζελένσκι υπέγραψε ήδη την αίτηση ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ).
Έτσι, όλα βαίνουν καλώς σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Γιατί όσο απειλείται από τη Ρωσία η Ουκρανία, τόσο έχει λόγο η υπόστασή του ως Οργανισμού. Οργανισμού εκπροσώπου της Δυτικής Συμμαχίας η οποία επιτείνει τις προσπάθειές της διαχρονικά μέχρι να επιτευχθεί η αποδυνάμωση της Ρωσίας, με αποτέλεσμα την αποσύνθεση και την άλωσή της.
”Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί” της πνιγηράς και φορτωμένης με αίμα αθώων συμμαχίας. ”Οὐαὶ ὑμῖν” που θέλετε να χωρίσετε με νέο Σιδηρούν παραπέτασμα την Ευρώπη μετατρέποντας σε αποδιοπομπαίο τράγο τη Ρωσία. ”Οὐαὶ ὑμῖν” κοσμοκράτορες που γίνατε αίφνης φιλεύσπλαχνοι απέναντι στους Ουκρανούς ξεχνώντας τα εγκλήματά σας.
Αυτοί που χειροκροτούνται σήμερα για τον ”ανθρωπισμό” τους είναι — στην πλειοψηφία τους — όσοι άσκησαν και ασκούν εξουσία βάσει της πολιτικής των δύο μέτρων και δύο σταθμών σε Αμερική και Ευρώπη.
Άσκησαν και ασκούν πολιτική που δίνει άφεση αμαρτιών στον Αττίλα του ’74 και σβήνει δια παντός απ’ το ποινικό μητρώο των Διεθνών Οργανισμών τους νεκρούς, τους αγνοούμενους και τους κακοποιημένους απ’ τα χέρια των Τούρκων Κυπρίους.
Κι αυτό συντελείται σε τέτοιο βαθμό διεθνούς αμνησίας και καταισχύνης, ώστε να παρουσιάζεται σήμερα ο ”Νεοοθωμανός” Πρόεδρος Ερντογάν ως ειρηνοποιός και συνομιλητής των Μεγάλων. Των Μεγάλων που ξέχασαν, προφανώς, τις κατακτητικές εισβολές των Τούρκων μέσα σε 48 χρόνια (Κύπρος, Συρία, Ιράκ…) και πολύ περισσότερο τα δικά τους βομβαρδιστικά ”κατορθώματα” σε ευρωπαϊκό έδαφος κατά της Γιουγκοσλαβίας.
Φευ!.. Άλλο Ουκρανία, θα μου πείτε, κι άλλο Κύπρος και Γιουγκοσλαβία. Με βάση αυτήν την μεροληπτική οπτική και πολιτική, οι χώρες της Δύσης — έχοντας μπαλαντέρ την Τουρκία — επιδεικνύουν — αρραγές μέτωπο κατά του Κρεμλίνου επιβεβαιώνοντας την παχύσαρκη υποκρισία των ”κρατών πολυτελείας”, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν ”σφραγίδα” Ευρώπης…
Κι αν βάλει κανείς σε ζυγαριά τα διαχρονικά εγκλήματα των ”Μεγάλων” του ΝΑΤΟ και των Τούρκων ”προστατευομένων” τους (που μένουν διαχρονικά ατιμώρητοι όσα εγκλήματα και να κάνουν), τότε θα αντιληφθεί ότι τα εγκλήματα του Πούτιν (γιατί εγκλήματα είναι η εισβολή και οι πολεμικές εχθροπραξίες του επιτιθέμενου σε τρίτη χώρα) ωχριούν μπροστά στα δικά τους.
Ως εκ τούτου, οι εξοντωτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα γίνονταν αποδεκτές στη συνείδηση όλων, αν είχε προηγηθεί το ’74 αντίστοιχο τιμωρητικό αποτύπωμα με οικονομικές κυρώσεις διαρκείας κατά της Τουρκίας.
Κάτι τέτοιο δεν έγινε και έκτοτε εξακολουθούν οι δυτικοί — για λόγους συμφέροντος — να κάνουν τα στραβά μάτια στις παρανομίες της επιτρέποντάς της να προκαλεί, να αυθαιρετεί και να απειλεί πως θα παραβιάσει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Και απειλεί γιατί γνωρίζει καλά πως, ό,τι και να κάνει, δεν θα τον ακουμπήσει κανείς χάριν των οικονομικών συμφερόντων του (σ.σ οι Χώρες της Δύσης χρηματοδοτούν το τουρκικό καθεστώς και το εξοπλίζουν με όπλα για να συνεχίζει ακάθεκτο τα σχέδια επεκτατισμού της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας, της Κύπρου και των λαών της Μεσοποταμίας).
Για να συνεχίζει ακάθεκτο — υπό την ανοχή της ΕΕ και των ΗΠΑ — τις παραβιάσεις, τις προκλήσεις και τις υπερπτήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, έχοντας αποθρασυνθεί απ’ την ατιμωρησία του μετά την τουρκική εισβολή στη Συρία (2019) η οποία συνοδεύτηκε από ανηλεή βομβαρδισμό κουρδικών πόλεων και χωριών με αναρίθμητα θύματα μεταξύ των αμάχων (βλ. εγκλήματα πολέμου κατά Κούρδων στην Ροζάβα της Συρίας).
Έτσι, με πολιτικές εκτοπισμού και γενοκτονίας έφτασε το Αφρίν της Συρίας — από εκεί που το 90% των κατοίκων του ήταν Κούρδοι — να έχει σήμερα λιγότερο από 15% στον γενικό πληθυσμό λόγω του εποικισμού του από Τουρκμένους και Άραβες, πολιτική που θέλει να εφαρμόσει ο Ταγίπ Ερντογάν και στην κατεχόμενη Κύπρο (Βαρώσια/Αμμόχωστο κλπ).
Όλα αυτά, δυστυχώς, όσο φορτωμένα κι αν είναι από δάκρυα, πόνο και αίμα, δεν τα βλέπουν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. Δεν τα βλέπουν και οι Διεθνείς Οργανισμοί (όπως δεν είδαν τα αποτρόπαια εγκλήματα των Καναδών, των Ιταλών και των Βέλγων στη Σομαλία το ’91-92, κατά τη διάρκεια του εκεί εμφυλίου).
Με δεδομένα αυτά, ζυμωμένα με την υποκρισία και την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών που βγάζει λάδι την Τουρκία, πρέπει να πάψουμε να έχουμε αυταπάτες Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι ελπίζοντας σε κυρώσεις σε βάρος της.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι, αν δεν αναβαπτιστούμε με τα νάματα των προγονικών μας καταβολών, την πίστη, την ευψυχία και τη φιλοπατρία, θα ακολουθήσουμε τη μοίρα των λαών που βαίνουν συρρικνούμενοι μέσα στο χρόνο μέχρι την ώρα που θα εξαφανιστούν, θα πεθάνουν.
Και μια τελευταία υπενθύμιση καταληκτικά. Μεγάλοι χαμένοι σήμερα είναι πρωτίστως οι Ουκρανοί που αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου και της επιβίωσης βαλλόμενοι από τους Ρώσους. Αλλά οι επιπτώσεις των οικονομικών μέτρων και των κυρώσεων κατά της Ρωσίας θα επιβαρύνουν λίγο πολύ όλους.
Θα επιβαρύνουν όλη την ανθρωπότητα, την ίδια στιγμή που αναβαθμίζεται ο καθ’ έξιν εισβολέας εξ Ανατολών μας (λόγω σημαντικότητας των Στενών), σβήνεται το ποινικό μητρώο του από τους Διεθνείς Οργανισμούς και — ελέω Ουκρανίας — δίνεται το ”ελευθέρας” στην τουρκική προκλητικότητα και το πνεύμα μιλιταρισμού της Τουρκίας…
Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
