Γράφεται και συζητείται ότι το στρίμωγμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας και η καθοδική πορεία στις δημοσκοπήσεις του συνασπισμού που τον στηρίζει, ίσως τον οδηγήσουν σε παράτολμη κίνηση εναντίον της Ελλάδος, προκειμένου να συσπειρώσει το εθνικιστικό κομμάτι των ψηφοφόρων και να ανατρέψει το πολιτικό του τέλος.
Είναι γνωστό και από όλους κατανοητό, ότι τα θηρία γίνονται ιδιαιτέρως επικίνδυνα και απρόβλεπτα, όταν ξεψυχούν, λίγο πριν τον επιθανάτιο ρόγχο. Οι πολιτικοί αναλυτές, ανά τον κόσμο, συμφωνούν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία ότι το τέλος του νεοσουλτάνου της Τουρκίας, είναι θέμα ολίγου χρόνου και δεν εννοούμε το βιολογικό τέλος, για το οποίο αποφασίζει ο Θεός.
Οι αναλυτές συμφωνούν επίσης, ότι το πολιτικό τέλος του Ερντογάν, δεν θα είναι μια απλή διαδικασία, αλλά θα το ακολουθήσουν δικαστικές διώξεις, με μεγάλη πιθανότητα να βρεθεί εντός φυλακών.
Ορθά, συνεπώς ομιλούν για την περίπτωση, ο Ερντογάν, να κάνει κάτι μεγάλο εις βάρος της Ελλάδος; Πόσο πολύ πιθανό είναι αυτό;
Κατ΄ αρχήν η μέχρι τώρα πορεία του στην πολιτική κονίστρα τα Τουρκίας, έχει δείξει, ότι ο Ερντογάν, είναι “πολύ σκληρός για να πεθάνει”. Εκμεταλλεύεται καταστάσεις, δεν διστάζει να θυσιάσει φίλους, συνοδοιπόρους, ακόμα και συγγενείς, για το δικό του πολιτικό όφελος, ούτε έχει αναστολές να προσεταιριστεί ακραίους για να επιβιώσει κυβερνητικά.
Έχει επίσης δείξει, ότι διαθέτει τα guts, να τα βάλει, με τον Πούτιν, τον Μακρόν, τον Τραμπ ή τον Μπάιντεν και να παίρνει αποφάσεις, που τους δυσαρεστούν, δείχνοντας και δόντια και νύχια.
Σε ότι αφορά το διεθνές δίκαιο, έχει καταστήσει γνωστό, με τις πολλαπλές πράξεις του, σε όλη την ανθρωπότητα, ότι γι’ αυτόν δεν σημαίνει τίποτε και ουδόλως τον απασχολεί. Οι περιπτώσεις Συρίας, Λιβύης, Αμμοχώστου, ΑΟΖ Κύπρου, είναι εκκωφαντικά παραδείγματα της συμπεριφοράς του.
Από ένα τέτοιο πολιτικό θηρίο, δεν γίνεται να μην τα περιμένεις όλα, όταν ψυχορραγεί…
Και τί μπορεί να είναι αυτά, θα ρωτήσει κάποιος; Από μια γεώτρηση στα όρια των χωρικών μας υδάτων ή μια τεχνητή κρίση στη Δυτική Θράκη, χρησιμοποιώντας το μειονοτικό στοιχείο, μέχρι την πιο σκληρή εκδοχή, που μπορεί να είναι η κατάληψη μιας ελληνικής βραχονησίδας, ή ακόμα να φτάσει και σε επιθετική ενέργεια εναντίον μιας μικρονήσου, που έχει στρατεύματα, επάνω, ενώ κατά τους Τούρκους δεν δικαιούται: πχ. Μεγίστη.
Όλα αυτά δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά πιθανές ενέργειες ενός πληγωμένου και “μοναχικού λύκου”.
Έχοντας αυτά κατά νου, η χώρα μας θα πρέπει να λειτουργήσει,
- δια της γενικής αποτροπής, που η κυβέρνηση το κάνει και μάλιστα πολύ επιτυχημένα, με την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, την ενδυνάμωση των συμμαχίας μας με τις ΗΠΑ, τη ρήτρα αμυντικής συνδρομής με τη Γαλλία, τις νέες συμμαχίες με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τις άλλες αραβικές χώρες, την καταγγελία της τουρκικής επιθετικότητας σε όλα τα φόρα αλλά και κυρίως
- με την ειδική αποτροπή, που σημαίνει
- έκφραση από όλους τους θεσμικούς παράγοντες, ότι σε περίπτωση κατά την οποία δεχτούμε προσβολή της θαλάσσιας ή εδαφικής μας ακεραιότητας, θα αντιδράσουμε με τον ίδιο και ακόμα σκληρότερο τρόπο. Δεν είμαστε ούτε Συρία, ούτε Ιράκ, ούτε Λιβύη. Η αποφασιστικότητα και η κατανόηση από τον αντίπαλο, ότι εννοούμε αυτά που λέμε, είναι καθοριστικός παράγων της αποτροπής. Αυτό θα πρέπει να γίνει ρητά, σε όλους τους τόνους και προς κάθε ενδιαφερόμενο, δηλαδή πέραν της Τουρκίας, σε Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ και Ρωσία.
- προετοιμασία και έκτακτες ασκήσεις των στρατιωτικών δυνάμεων με χρησιμοποίηση επιστράτων, για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις αντίδρασης, όσο και αν αυτό έχει οικονομικές συνέπειες.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, ακόμα και τα θηρία θα αντιληφθούν ότι εάν ανοίξουν την πόρτα του φρενοκομείου, θα τους πάρουμε μαζί, για το μεγάλο φαγοπότι με τα πιλάφια του Αλλάχ!
Νικόλαος Μανωλάκος
Αντιστράτηγος ε. α. – Επίτιμος Δκτης ΑΣΔΕΝ
Βουλευτής Ν.Δ. Α΄ Πειραιώς & Νήσων
