Όταν τα μάτια ενός κοριτσιού κάνουν «μπλινκ μπλινκ στο σκοτάδι», πάει να πει πως αυτό το κορίτσι ζει, όχι με τις αισθήσεις, αλλά μέσω αυτών. Πάει να πει πως προτού γίνει αισθητή η παρουσία του, η αύρα του εξαγγέλει την παρουσία του σε έναν κόσμο που πλάστηκε μεν ερήμην, πρόλαβε όμως να τον αγγίξει, ίσα που να «θολώσει λίγο το τζάμι του». Ως αποτύπωμα και ταυτόχρονα πέρασμα στην επόμενη πίστα.
Η Νεφέλη Φασούλη δεν είναι ακριβώς newcomer. Έχει ήδη γράψει “μουσικά χιλιόμετρα” στον “κόσμο της”. Στην νέα διαδρομή, έρχονται τώρα να προστεθούν και τα Κύθηρα, με τον Αβλέμονα και το mpotzio να “ντύνονται τα καλά τους” για να την υποδεχτούν «στην παραλία του ονείρου», την Τετάρτη, 13 Ιουλίου.
Στα πλαίσια της εδώ παρουσίας της, η Νεφέλη δέχτηκε να μιλήσει στο Kythera.News και τον Νίκο Αντωνάκη. Και είπε πολλά και πολύ ενδιαφέροντα. Μίλησε για τον «καπετάνιο» Φοίβο Δεληβοριά και την “ταράτσα” του, τον Βασίλη τον Καζούλη, το Παγκράτι, τα anime και τους κώδικές τους, την φιλία ανάμεσα στην γυναίκα και τον άντρα, τον Καζαντζίδη και τη “Μαντουβάλα”, την πεζότητα της καθημερινότητας και τα Κύθηρα που κάθε άλλο παρά ουτοπία συνιστούν. Και πάνω από όλα, μοιράστηκε την καθάρια ματιά με την οποία ντύνει τα εξωτερικά ερεθίσματα, μεταμορφώνοντάς τα σε μικρές αισθαντικές αποδράσεις.
Ακολουθεί η συνέντευξη της Νεφέλης Φασούλη στον Νίκο Αντωνάκη.
Ερ. Νεφέλη, έχεις ξανάρθει στα Κύθηρα;
– Όχι, είναι η πρώτη μου φορά. Η αλήθεια είναι πως είχα κανονίσει να έρθω την προηγούμενη διετία αλλά ακυρώθηκε λόγω εκτάκτων συνθηκών (σ.σ. κορονοϊός).
Ερ. Οπότε, η πρώτη σου επαφή θα είναι στο Mpotzio στον Αβλέμονα… (παύση). Εντάξει, νομίζω πως δεν έχεις παρά να ακυρώσεις τα εισητήρια επιστροφής!
– (γέλια)… Μακάρι να μπορούσα. Το φαντάζομαι σαν όνειρο να κάνω διακοπές εκεί.
Ερ. Ας πάμε για ένα άκουσμα στον δίσκο σου. Έναν δίσκο που γράφτηκε εξ’ ολοκλήρου από τον Φοίβο Δεληβοριά.
– Ναι, ακριβώς.
Ερ. Εννοείται, όπως καταλαβαίνεις, πως θα ξεκινήσουμε από το Casa Malaparte, το κομμάτι που μιλάει για τα Κύθηρα.
– Είναι πολύ ωραία η συγκυρία να έρθω στα Κύθηρα έχοντας βγάλει αυτό το κομμάτι. Είμαι ενθουσιασμένη που θα δω από κοντά την «παραλία του παραδείσου». Το τραγούδι είναι ωδή σε ένα εξιδανικευμένο καλοκαίρι, έτσι όπως το γνωρίζαμε παλιά, το ζούσαμε και το βιώναμε και το οποίο σιγά σιγά μας ξεγλιστρά. Αντικαθίσταται από την πεζότητα της δουλειάς, της ρουτίνας αλλά και από μέρη όπου δεν απολαμβάνεις αυτήν την αρχέγονη αίσθηση απομόνωσης. Θέλαμε εξαρχής να έχουμε ένα νοσταλγικό κομμάτι στο δίσκο και αυτό είναι το Casa Malaparte.
Ερ. Αυτό, για μένα, είναι και το κομμάτι που ενώνονται οι δύο διαφορετικές χροιές της φωνής σου, όπως τουλάχιστον τις εισπράτω εγώ ακούγοντας τον δίσκο. Δηλαδή, στον δίσκο, υπάρχουν από τη μία λαϊκά κομμάτια, όπου η φωνή σου έχει μια ώριμη χροιά λαϊκής ερμηνεύτριας. Και από την άλλη, έχουμε πιο ποπ τραγούδια, κομμάτια με μια ανάλαφρη bosa nova διάθεση, όπου ακούγεσαι σαν ένα κορίτσι της ηλικίας σου που τώρα βγαίνει στη ζωή. Ε, σε αυτό το κομμάτι, εγώ εισπράτω το μείγμα και των δύο αυτών χροιών φωνής. Και αυτό ακριβώς το μείγμα δημιουργεί μια αίσθηση εξιδανικευμένης ουτοπίας. Η οποία κουμπώνει και με τον χαρακτήρα του νησιού στα χρόνια της αναγέννησης, ως ο υπέρτατος προορισμός των πνευματικών ηδονών, που συνιστούν μια παραδεισένια ουτοπία.
– Κι όμως! Δεν θα ήθελα να το νιώσω έτσι. Και πιστεύω πως δεν είναι έτσι. Άλλωστε, όταν γραφόταν αυτό το κομμάτι, γραφόταν με την βεβαιότητα ότι τα Κύθηρα έχουν έναν αποκρυσταλλομένο χαρακτήρα. Ανέγγιχτα μεν, από τον τουρισμό, αλλά απολύτως υπαρκτά ως αίσθηση. Και ως προορισμός.
Ερ. Γράφτηκε λοιπόν, στοχευμένα το Casa Malaparte!
– Ναι, ξέραμε ακριβώς γιατί γραφόταν αυτό το κομμάτι.
Ερ. Πότε κυκλοφόρησε ο δίσκος;
– Ο δίσκος κυκλοφόρησε έναν χρόνο πριν. Είχε προηγηθεί το «Για ένα καλοκαίρι», το οποίο ο Φοίβος έγραψε για μια άλλη περίσταση και επειδή απόλαυσε την όλη διαδικασία, αποφάσισε να το κάνει μέρος ενός συνόλου που τελικά έδωσε το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου δίσκου. Ακολούθως, κυκλοφόρησε η «Βόλτα», μετά «Ο κόσμος σου» και ακολούθως, ένα πιο λαϊκό κομμάτι, το «Θα σου πω εγώ».
Ερ. Ναι, τα λαϊκά σου, που όπως προείπα διατηρούν αυτή την αίσθηση της ώριμης λαϊκής ντίβας. Σου ομολογώ πως ακούγοντάς σε στο λαϊκό σου ρεπερτόριο, έβγαλα ένα επιφώνημα. Σκέφτηκα, «μάλλον βρήκαμε την επόμενη μεγάλη λαϊκή φωνή». Και μετά, πήγα και άκουσα εκείνη την ιδιαίτερη διασκευή που έκανες σε κάποιο άλλο project, στη Μαντουβάλα του Καζαντζίδη. Πώς προέκυψε αυτό;
– Ήταν ένα αφιέρωμα που έκανε το Δεύτερο Πρόγραμμα για τον Καζαντζίδη και μέσω αυτού προσκάλεσε νέα κορίτσια να τραγουδήσουν επιτυχίες του μεγάλου βάρδου. Ο σκοπός ήταν να “σπάσει το απόστημα” του στερεότυπου ότι δεν μπορούν οι γυναίκες να τραγουδήσουν βαριά λαϊκά τραγούδια. Σε αυτά τα πλαίσια, δόθηκε η ελευθερία στις ερμηνεύτριες να αποδώσουν ελεύθερα τα τραγούδια που επέλεξαν. Έτσι κι εγώ, αποφάσισα να δώσω μια πιο τζαζ χροιά στην Μαντουβάλα, ένα κορίτσι που πολύ θαυμάζω, ένα κορίτσι που γνώρισε τόσο νωρίς την δόξα αλλά τόσο νωρίς και άδικα έφυγε από τη ζωή.
Ερ. Μιας και μιλάμε για ζωή, πάμε λίγο και στην προσωπική σου ζωή. Διαβάζω ότι είσαι το τελευταίο από τα 4 αδέλφια της οικογένειας;
– Ναι, έτσι είναι.
Ερ. Πες μου, πώς τη νιώθεις αυτή τη σχέση; Με ενδιαφέρει κυρίως η σχέση με το μεγαλύτερο από τα αδέλφια σου, με δεδομένο ότι εγώ βρίσκομαι στην άλλη άκρη της εξίσωσης: είμαι ο πρώτος από 4 αδέλφια.
– Η αλήθεια είναι πως υπάρχει ένα ηλικιακό κενό με την μεγαλύτερη μου αδελφή. Άλλωστε, μας χωρίζουν 14 χρόνια. Οπότε, μας πήρε αρκετό χρόνο να καλύψουμε αυτό το κενό αλλά τώρα πλέον η σχέση μας έχει εξελιχθεί. Τώρα, μπορώ να πω πως είμαστε δύο πολύ καλές φίλες. Στο γενικότερο κάδρο, το κακό με τα μικρότερα παιδιά είναι πως προλαβαίνουν στιγμιότυπα από τις ζωές των άλλων. Ζουν λίγο τα απόνερα από τις ζωές τους και αυτό τους μένει λίγο σαν απωθημένο.
Ερ. Απωθημένα, βέβαια, δεν φαίνεται να έχεις από την περιοχή όπου μεγάλωσες, το Παγκράτι. Τουλάχιστον από ότι έχω διαβάσει σε συνεντεύξεις σου, την αγαπάς αυτήν την περιοχή.
– Ναι, το αγαπώ το Παγκράτι. Εδώ γεννήθηκα, πήγα δημοτικό, γυμνάσιο λύκειο. Εδώ έφτιαξα παρέες, δέθηκα με το μέρος, αλλά από την άλλη δεν αποκλείω να αποτελέσει κάποτε το Παγκράτι το τέλος ενός κύκλου.
Ερ. Τα δικά μου βιώματα με το Παγκράτι είναι περισσότερο κυκλοθυμικά. Από τη μία, το αγαπούσα διότι ως έφηβος έκανα εκεί μαθήματα γαλλικών που πάντα μου άρεσαν αλλά την ώρα των μαθημάτων έπαιζε στην τηλεόραση το Twin Peaks, μια από τις αγαπημένες μου σειρές και μοιραία το έχανα. Οπότε, ταυτόχρονα το μισούσα κιόλας το Παγκράτι. Κι έπειτα, είναι και αυτές οι θεόρατες πολυκατοικίες του που πάντα μου προκαλούσαν μια κάποια δυσφορία. Ξέρεις, εγώ μεγάλωσα σε μια κοντινή σου περιοχή, τον Υμηττό, με χαμηλά σπίτια. Χαμηλές ταράτσες. Και τώρα που είπα για ταράτσες, στο δικό μου το πατρικό, η λέξη ταράτσα δεν παράπεμπε συνειρμικά σε απλωμένες μπουγάδες και κεραίες τηλεόρασης αλλά σε τέχνη. Διότι από την ταράτσα του σπιτιού είχα στο πιάτο ένα θερινό σινεμά και από κει ως παιδί έχω δει τα πάντα! Γνωρίζω όμως ότι η λέξη “ταράτσα” ενεργοποιεί έναν καλλιτεχνικό συνειρμό και σε σένα. Θέλεις να μας μιλήσεις για αυτό;
– Η αλήθεια είναι πως πάντα αναρωτιόμουν ποιοι είναι αυτοί που μένουν πέριξ των θερινών σινεμά. Ε, τώρα επιτέλους γνώρισα κάποιον (γέλια)… Στην δική μου την περίπτωση, η ταράτσα έχει να κάνει με την “Ταράτσα του Φοίβου” (σ.σ. το καλλιτεχνικό project του Φοίβου Δεληβοριά), στην οποία συνυπήρξα τα τελευταία 5 καλοκαίρια. Πρόκειται για ένα βαριετέ, ένα πολυθέαμα του “καπετάνιου” Φοίβου Δεληβοριά, το οποίο συνένωνε πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες. Κάθε βδομάδα ήταν προσκεκλημένος και ένας μεγάλος του ελληνικού ρεπερτορίου, οπότε, καταλαβαίνεις πως εκεί έμαθα τα πάντα και αυτό το εκλαμβάνω ως μεγάλη ευλογία.
Ερ. Ποιος είναι ο ρόλος του Φοίβου Δεληβοριά στην καριέρα σου;
– Είναι ο μέντοράς μου. Δεν γνωρίζω κατά πόσο του αρέσει ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός αλλά εγώ έτσι το νιώθω. Από την πρώτη μας τυχαία συνάντηση, η σχέση μας εξελίχθηκε σε σχέση ζωής και ως δώρο ζωής νιώθω αυτά τα τραγούδια που μου εμπιστεύτηκε για τον συγκεκριμένο δίσκο. Έχουμε ζήσει απίστευτες καταστάσεις μαζί, σκηνικά θεότρελα σε κοινές περιοδείες. Θα είμαστε πάντα μαζί, είτε εντός είτε εκτός σκηνής. Εγώ τον αποκαλώ “μαέστρο” και “καπετάνιο”, διότι έχει αυτό το μοναδικό χάρισμα του να συντονίζει μαεστρικά τους ανθρώπους που μαζεύει γύρω του, με τρόπο τέτοιο ώστε να βγάζει το καλύτερο απότέλεσμα. Να παίρνει το καλύτερο από τον καθένα.
Ερ. Είναι όμως κάποιος άλλος εκείνος που σε ανακάλυψε
– Ναι, πρώτη μου συνεργασία επί σκηνής ήταν με τον Βασίλη τον Καζούλη.
Ερ. Πριν ανέβεις όμως στη σκηνή, είχες περάσει από τη θεωρεία. Έχεις -μεταξύ άλλων- τελειώσει μετεκπαιδευτικό σεμινάριο διδασκαλίας φωνητικής τεχνικής στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Πιστεύεις ότι ένα φωνητικό ταλέντο, πρέπει συνέχεια να εκπαιδεύεται, προκειμένου να εξελιχθεί;
– Ναι. Είναι όπως με τη γυμναστική. Δεν μπορείς να περιμένεις αποτελέσματα στο σώμα σου, κάνοντας γυμναστική σε δόσεις. Το να σταματάς και να ξεκινάς, δεν οδηγεί κάπου. Πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με το τραγούδι, το οποίο είναι μια συν-λειτουργία σωματική και πνευματική. Αν το αφήσεις, σε άφησε σε όλα τα επίπεδα.
Ερ. Και είσαι και της Νομικής συν τοις άλλοις.
– Ναι, έχω πτυχίο νομικής αλλά με κέρδισε το τραγούδι.
Ερ. Να υποθέσω πως «δεν χωράει φως σε ένα νόμο» (στίχος από το Casa Malaparte).
– Μπορείτε να το πείτε κι έτσι…
Ερ. Κι αν δεν σε κέρδισαν οι νομικοί κώδικες, φαίνεται να σε μαγεύουν οι κώδικες του anime. Πες μου, πώς και έχεις εντρυφήσει σε αυτό το σύμπαν;
– Ναι, η αλήθεια είναι πως με γοητεύει η κουλτούρα του anime. Ειδικά τον Μιγιαζάκι τον έχω καταβροχθίσει, έχω δει όλες του τις ταινίες. Κοιτάξτε, νομίζω πως μέσα από τους φαντασιακούς κώδικες και τα ονειρικά μοτίβα που ενεργοποιεί το anime, προσεγγίζει πανανθρώπινες αξίες, όπως η αγάπη, ο σεβασμός στο περιβάλλον και τους ηλικιωμένους με τρόπο που τα αναδεικνύει. Υπάρχουν όλα τα παραπάνω και στον δικό μας αξιακό κώδικα, απλά, δεν τα προβάλουμε με τον ίδιο τρόπο. Η αξία, μάλιστα, που αναδεικνύεται περισσότερο μέσα από αυτά τα έργα, είναι η φιλία.
Ερ. Πιστεύεις στη φιλία;
– Πιστεύω ακράδαντα στη φιλία και πιστεύω πως θα πρέπει να την ορίσουμε ως προτεραιότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Ερ. Μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άνδρα;
– Δεν έχω καμία αμφιβολία για αυτό.
Ερ. Η βεβαιότητά σου δεν αφήνει χώρο για υποσημειώσεις. Πες μου όμως, οι σημειώσεις που αναγράφεις στο χέρι και τον λαιμό σου στο βίντεο του «Ο κόσμος σου», από που προέρχονται;
– Είναι από ένα βιβλίο, “Code X” νομίζω πως λέγεται. Το έχει γράψει εκείνος ο φοβερός τύπος, που έχει δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο από την αρχή, με την δική του γλώσσα, την δική του κωδικοποίηση, τα δικά του γράμματα και σύμβολα, τα οποία ζωγραφίζω πάνω μου στο βίντεο.
Ερ. Μια ερώτηση πριν σε αφήσουμε Νεφέλη. Τα μάτια σου στο σκοτάδι κάνουν «μπλινκ μπλινκ» (σ.σ. σημειώσεις από το ημερολόγιο στο βίντεο του «Ο κόσμος σου»);
– Ναι, φυσικά. Ενίοτε (γέλια)…
Ερ. Νεφέλη, είμαι βέβαιος πως την Τετάρτη, 13 Ιουλίου, στον Αβλέμονα, θα βιώσουμε ένα συλλογικό αισθαντικό «μπλινκ μπλινκ». Όλοι εμείς που θα έρθουμε να σε απολαύσουμε αλλά κι εσύ που θα γνωρίσεις επιτέλους «την παραλία του παραδείσου στα Κύθηρα». Νεφέλη, σε ευχαριστούμε και σε περιμένουμε.
– Κι εγώ ανυπομονώ…
- Η Νεφέλη Φασούλη εμφανίζεται στο mpotzio στον Αβλέμονα, την Τετάρτη, 13 Ιουλίου. Ώρα έναρξης: 21:00.
- Θα ήθελα να ευχαριστήσω την “United We Fly” και την Κίρκη Λιατοπούλου που οργάνωσε αυτή τη συνέντευξη και φυσικά την Νεφέλη Φασούλη που δέχτηκε να μας μιλήσει.
Για το τέλος, δημοσιεύουμε το remix του τραγουδιού “Ο κόσμος σου”, από τον «Πρύτανη». Κυκλοφορεί από την United We Fly.
