Υπάρχουν οι μέρες που πρέπει να σιωπάς και οι μέρες που επιβάλλεται να μιλήσεις.
Οι μέρες της σιωπής:
Οι πρώτες ημέρες μετά την απώλεια του Κοσμά Τζωρτζόπουλου ήταν μέρες που έπρεπε να δοθεί χώρος και χρόνος για να θρηνήσουν η οικογένεια, οι φίλοι και όλη η κοινωνία των Κυθήρων.
Να αποτυπωθούν όλα τα συναισθήματα, να εκφραστούν όλοι όσοι εμπλέκονταν, να φωτιστούν όλες οι πτυχές και της προσωπικότητας του Κοσμά, αλλά και να καταγραφούν τα πραγματικά περιστατικά.
Η κοινωνία πλέον (όχι μόνο των Κυθήρων, αλλά πανελλαδικά) έχει ενημερωθεί και έχει βγάλει τα δικά της συμπεράσματα. Η κοινωνία είναι σε θέση να αποδώσει τις ευθύνες εκεί που αναλογούν. Η δικαιοσύνη βεβαίως είναι εκείνη που εντέλλεται να αποφασίσει που υπάρχουν ποινικές ευθύνες και (αυτή και μόνο αυτή) να τις αποδώσει. Καλό θα ήταν φυσικά να σταματήσουν όσοι τοποθετούνται ( κυρίως στα social media) υπέρ κάθε είδους βίας ως μορφή απόδοσης δικαιοσύνης
Ώρα να μιλήσουμε και οι υπόλοιποι:
Τώρα πλέον βρισκόμαστε στις ημέρες που παλεύει η λογική με το συναίσθημα. Βρισκόμαστε στις ημέρες που παλεύουν οι ευθύνες για το χθες με τις πράξεις για το αύριο.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι κάτι πρέπει να γίνει. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό που οδήγησε στην πρόσφατη τραγωδία.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι το μέχρι χθες ύφος και ήθος της «εξουσίας», δεν μπορεί να δώσει διεξόδους σήμερα.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι έχουν ευθύνες όσοι άσκησαν τις όποιες εξουσίες τους χωρίς μέτρο και ενσυναίσθηση.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι έχουν ευθύνες και όσοι δεν μίλησαν χθες…
Προσωπικά καταλαβαίνω πως σήμερα όποια άποψη και αν διατυπώσει κάποιος κινδυνεύει να δεχτεί επιθέσεις είτε από τη μία, είτε από την άλλη, είτε και από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές. Όμως είναι η στιγμή που οφείλουμε να μιλήσουμε όσοι μπορούμε να συμβάλλουμε σε μια προσπάθεια αποκλιμάκωσης της έντασης και εξεύρεσης λύσεων.
Ο σκοπός:
Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι να καταγγείλει οποιονδήποτε. Όπως έγραψα ήδη η κοινωνία και η δικαιοσύνη (καθένας στον τομέα του) θα αποφασίσουν.
Σκοπός του κειμένου αυτού είναι να προτείνει τρόπους διεξόδου. Να επιτρέψει στην κοινωνία των Κυθήρων να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς άλλες απώλειες… Να συμβάλει στην σταδιακή επαναφορά κλίματος ηρεμίας στο νησί. Χωρίς να ξεχνάμε τίποτα, αλλά με κριτήριο το αύριο και όχι το χθες. Με κριτήριο και το όραμα και το έργο του Κοσμά Τζωρτζόπουλου, αλλά και την προσπάθεια να μείνουν στο νησί όσοι ακόμα «Κοσμάδες» υπάρχουν και θέλουν να βρουν χώρο για να ζήσουν και να δημιουργήσουν.
Η πρόταση:
Σε αυτό το κλίμα και με αυτό το σκεπτικό (χωρίς δηλαδή να αποδίδονται ευθύνες, αλλά σε αναζήτηση διεξόδου), προτείνω:
1) Να αναλάβουν τις ηθικές ευθύνες τους άμεσα όσοι έχουν συμβάλει στη δημιουργία τοξικού κλίματος στο νησί. Να το κάνουν με ευθύτητα και θάρρος όσο ψηλά και αν βρίσκονται και όσο μεγάλο και αν είναι το «κόστος» . Η καίρια αντίδραση τους θα κατευνάσει τους τόνους και θα τους εξυψώσει στα μάτια των συμπολιτών τους. Σε καμμία περίπτωση δεν θα σημάνει ανάληψη νομικής ευθύνης, αλλά θα είναι απόρροια μιας ρεαλιστικής εκτίμησης ότι πλέον δεν μπορούν να συνεχίσουν να ζουν και να ασκούν τα καθήκοντα τους όπως χθες, με μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας εχθρικά διακείμενο απέναντι τους.
2) Οι όποιες κενές θέσεις ευθύνης προκύψουν, να καλυφθούν από στελέχη της ίδιας παράταξης (αυτό για να μην υπάρξει καμία «σκιά» ότι η τραγωδία μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο πολιτικής ή παραταξιακής εκμετάλλευσης).
3)Να επιδιωχθεί από τώρα και στο μέλλον οι όποιες αποφάσεις αφορούν στην τοπική κοινωνία να λαμβάνονται με ενσυναίσθηση και με ευρείες πλειοψηφίες.
4) Είναι αυτονόητο ότι «πρέπει να πέσουν» οι τόνοι και να σταματήσουν οι κάθε είδους απειλές. Καμία αυτοδικία δεν πρέπει να επιτραπεί. Κανένας δεν μπορεί να εμποδιστεί από το να ζει στον τόπο του εφόσον το επιθυμεί.
Όποιος θέλει να τιμήσει το έργο του Κοσμά Τζωρτζόπουλου, μπορεί να το κάνει συνεχίζοντας το έργο της ανιδιοτελούς προσφοράς του. Ο Κοσμάς φώτιζε, δεν συσκότιζε…
Δημιουργός του άρθρου:
Δημοσιογράφος
