Οι κηδείες των πολιτικών αρχηγών και πρωτίστως πρωθυπουργών πάντοτε να αποτελούν μεγάλο πολιτικό γεγονός και ενίοτε και λαϊκές διαδηλώσεις για να στηρίξουν την δημοκρατία ή την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η κηδεία όμως του Κώστα Σημίτη πέρα από πολιτικό γεγονός ήταν μια πολιτική εκδήλωση ΥΜΝΟΛΟΓΙΑΣ, όπου επιχειρήθηκε η επιβεβαίωση της πολιτικής παρακαταθήκης του και η ΑΠΟΘΕΩΣΗ των κυβερνητικών πεπραγμένων του.
Αντί για έναν απολογισμό της ιστορίας των χρόνων της διακυβέρνησης του, αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν μια προσπάθεια ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, μια προσπάθεια να ΞΑΝΑΓΡΑΦΤΕΙ η πολιτική του κληρονομιά, λες και οι πολίτες έχουν ξεχάσει τα έργα και τις ημέρες του.
Η πολυμελείς εκπροσώπηση και οι δηλώσεις τους, ιδιαίτερα των κομμάτων που βρέθηκαν απέναντι στην πολιτική του νεοφιλελευθερισμού που έβαλε από το παράθυρο ο Κώστας Σημίτης, δείχνουν την διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στην εκφρασμένη άποψη της κοινωνίας για την πολιτική Σημίτη και του πολιτικού προσωπικού που στο παρελθόν είχε εκφράσει άλλες απόψεις . Ενός πολιτικού προσωπικού που αναζητά την πολιτική του επιβίωση σε σενάρια μιας άχρωμης μεγάλης δημοκρατικής παράταξης η στο χυλό της κεντροαριστεράς.
Η επιθετικότητα στα κοινωνικά δικαιώματα, η διαπλοκή, τα σκάνδαλα μεσουρανούσαν και ο τότε πρωθυπουργός κουνώντας το δάχτυλο προέτρεπε όποιον έχει στοιχεία να τα καταθέσει στον εισαγγελέα, σφυρίζοντας αδιάφορα.
«Αρχιερέα της διαπλοκής» τον ανεβοκατέβαζαν πρωτοκλασάτα στελέχη της Δεξιάς και ακροδεξιάς που συστεγάζονται τώρα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη μαζί με τα χαϊδεμένα παιδιά του, που στο πέρασμά τους ισοπεδώνουν τα πάντα.
«Οι νεκροί δεδικαίωται» ακολουθώντας το στερεότυπο της υποκρισίας, δεν μπορεί να κουκουλώσει πράξεις γεγονότα πολιτικές που άφησαν πληγές στην κοινωνία αν θέλεις να είσαι δίκαιος .
Η κριτική όσο σκληρή και να είναι θα βοηθήσει την ιστορική έρευνα να καταγράψει και αυτή την πολιτική φάση.
Όλοι όσοι έσπευσαν να τον τιμήσουν με την ελπίδα κομματικών ή προσωπικών οφελών, ας αναλάβουν το βάρος της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ τους.
Όμως, η αλήθεια είναι πεισματάρικη:
Από το Χρηματιστήριο που διέλυσε τα μεσαία στρώματα, μέχρι την έκρηξη του κόστους ζωής με την είσοδο στο ευρώ και τη διόγκωση της διαπλοκής, οι πληγές εκείνης της περιόδου είναι ακόμα νωπές και φάνηκε από τη μικρή λαϊκή συμμετοχή στον αποχαιρετισμό του Κώστα Σημίτη. Όσο και αν κάποιοι επιχειρούν να παρουσιάσουν μια εξιδανικευμένη εικόνα, οι πολίτες δεν ξεχνούν.
Ο Σημίτης κυβέρνησε με «δεξιά – φιλελεύθερή πολιτική» και ουδεμία σχέση είχε με το σοσιαλιστικό πρόσημο και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Άλλωστε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ από το κρεβάτι του Ωνασείου είχε στείλει μήνυμα, «το κόμμα να μην πάει στον Σημίτη».
Υπηρέτησε την ΔΙΑΠΛΟΚΗ και τα ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ενώ οι κυβερνήσεις του έβαλαν την βάση για τη ΔΙΑΛΥΣΗ των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων.
-Το Χρηματιστήριο έγινε εργαλείο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ για μικροεπενδυτές και νοικοκυριά…
-Με την έλευση του ευρώ οι τιμές των αγαθών εκτινάχθηκαν: από 50 δραχμές, ένα προϊόν πήγε 50 λεπτά του ευρώ, δηλαδή 170,375 δραχμές. Η διαφορά καλύφθηκε προσωρινά από τον εύκολο δανεισμό, τις πιστωτικές κάρτες και τα καταναλωτικά δάνεια που μοίραζαν οι τράπεζες αλόγιστα.
Και μετά ήρθε η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ και τα ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ.
Πρωτοστατούσαν στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο κατά κεραυνώνοντας τα κάπιταλ κοντρόλ κάνοντας πως δεν έβλεπαν ποιος ήταν ο τοποτηρητής ,το μάτι κα το αυτί της τρόικας ,στην καρέκλα του διοικητή της κεντρικής τράπεζας, το άλλο αγαπημένο του παιδί ο Στουρνάρας.
Όχι, δεν ξεχνάμε. Όχι, δεν θα κάνουμε την υποκρισία κανόνα.
Και ναι, φτάνει πια με την υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών.
Η Ιστορία γράφεται από την αλήθεια, όχι από τις επικοινωνιακές φιέστες και την προπαγάνδα εκείνων που υπηρέτησαν την διαπλοκή και άφησαν πίσω τους μια κοινωνία να πληρώνει τα σπασμένα.
