Απαγωγή από κουκουλοφόρους αστυνομικούς, πολύωρο βασανισμό στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, και ανελέητο ψυχολογικό πόλεμο, καταγγέλει ο 21χρονος Άρης Παπαζαχαρουδάκης, ο οποίος δηλώνει ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει την αποκλειστική ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί από εδώ και πέρα σε εκείνον ή στον συγκατηγορούμενό του που προφυλακίστηκε κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας αστυνομικού χωρίς, όπως λέει, να μπορεί να στηριχθεί το κατηγορητήριο.
• Είστε ανάμεσα στους συλληφθέντες που οδηγήθηκαν στην ανακρίτρια το περασμένο Σάββατο και αφεθήκατε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Αρχικά αντιμετωπίζατε την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας αστυνομικού, αλλά δεν χρειάστηκε να απολογηθείτε γι’ αυτήν καθώς τελικά δεν σας την απέδωσαν. Πότε έγινε η σύλληψή σας και πού;
Η σύλληψή μου έγινε την επόμενη μέρα των γεγονότων στη Νέα Σμύρνη, σε απόσταση λίγων μέτρων από το κτίριο που φιλοξένησε τη συνέλευση της Αναρχικής Συλλογικότητας Μασόβκα, στην οποία είμαι μέλος. Είχα συμμετάσχει στη διαμαρτυρία ενάντια στην αστυνομική βία, δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο που να με ενοχοποιεί για κάτι ή να με συσχετίζει με το συμβάν. Ηταν περίπου 19.30 και θα έπαιρνα ταξί για το σπίτι μου πριν ισχύσουν τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Αρχικά σταμάτησε μπροστά μου μία μηχανή με δύο άτομα που φορούσαν κουκούλες, έδειξα την ταυτότητά μου, σε δευτερόλεπτα έφτασε δίπλα μου ένα αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες και ενώ ήταν εν κινήσει με πέταξαν στο καπό.
Με έδεσαν πισθάγκωνα με χειροπέδες, μου φόρεσαν κουκούλα και με έβαλαν στο αυτοκίνητο με μπουνιές και κλοτσιές. Μέχρι εκείνη την ώρα δεν ήξερα αν έχω να κάνω με αστυνομικούς ή με μαφιόζους. Απ’ ό,τι αποδείχθηκε, ίσως ήταν καλύτερο να έχω να κάνω με μαφιόζους. Μέσα από την κουκούλα μπορούσα να διακρίνω αμυδρά, αλλά με χτυπούσαν όποτε σήκωνα το κεφάλι. Κάποια στιγμή άκουσα έναν ασύρματο αλλά όχι από το αυτοκίνητο και κατάλαβα ότι το αυτοκίνητο είχε συνοδεία άλλες μηχανές. Πριν από τη δική μου απαγωγή είχα ενημερωθεί για την εξαφάνιση του κολλητού μου, αδερφικού μου φίλου, ο οποίος προφυλακίστηκε με ένα σαθρό κατηγορητήριο.
• Τι γνωρίζετε για τη σύλληψη του φίλου σας;
Εγινε κάτω από το σπίτι του αλλά την ώρα που βρισκόταν εν ώρα εργασίας. Δουλεύει ως ντελίβερι και την ώρα που έκανε διανομή φαγητού, απήχθη στην κυριολεξία. Επειδή αργούσε να γυρίσει, επικοινώνησαν από την εργασία του με την οικογένειά του και για πολλή ώρα φοβόμασταν ότι ήταν θύμα τροχαίου δυστυχήματος. Ειδικά από τη στιγμή που η μητέρα του τηλεφώνησε στη ΓΑΔΑ, τη διαβεβαίωσαν ότι δεν κρατείται ο γιος της και η οικογένεια προέβη σε δήλωση εξαφάνισης στο Αστυνομικό Τμήμα. Πού να ήξεραν ότι εκείνοι τον είχαν εξαφανίσει…
• Οδηγηθήκατε στη ΓΑΔΑ;
Ναι, στο υπόγειο της ΓΑΔΑ. Δεξιά και αριστερά διέκρινα πως ήταν παρατεταγμένοι δεκάδες αστυνομικοί. Με έβγαλαν έξω και άρχισαν να με χτυπάνε, με πέταξαν στο ασανσέρ και μου έλεγαν «θα βιάσουμε μέχρι και το κουτάβι σου». Με ρώτησαν πόσων χρονών είμαι και όταν απάντησα 21, μου είπαν «δυνατά πόδια έχεις για 21» και με βάραγαν εκεί. Με έβαλαν σε ένα δωμάτιο.
Συνέχιζα να είμαι δεμένος πισθάγκωνα και να φοράω κουκούλα, σαν αιχμάλωτος πολέμου. Από το γραφείο αυτό δεν ξέρω πόσοι πέρασαν, μάλλον όλη η αστυνομική δύναμη ανεβοκατέβαινε για να με δέρνει. Αλλοι με χτυπούσαν χωρίς να μιλάνε, άλλοι με έβριζαν, μου ζητούσαν επανειλημμένα να πω ποιας ομάδας είμαι οπαδός. Τους εξηγούσα -τρόπος του λέγειν το «εξηγούσα», στην κατάσταση που ήμουν- ότι δεν είμαι ούτε οπαδός ούτε χούλιγκαν και πήρα την απάντηση: «Στ’ αρχίδια μας, θα πεις μια ομάδα». Κάποια στιγμή έσβησαν τα φώτα και τότε το μόνο φως που μπορούσα να διακρίνω ήταν όταν ανοιγόκλεινε η πόρτα για να μπει κάποιος να με χτυπήσει. Για ένα πεντάλεπτο με άφησαν να πάρω ανάσα. Τότε κοπανάγανε τα θρανία και άκουγα ήχους εργαλείων και φερμουάρ και να με ρωτάνε «είσαι έτοιμος;». Απαντούσα αρνητικά, ήταν σαν περιβάλλον εικονικής εκτέλεσης. Ενας κοπάνησε με βία το πρόσωπό μου στο θρανίο.
• Αυτές οι συνθήκες ψυχολογικού και σωματικού βασανισμού, που περιγράφετε, πόσο διήρκεσαν;
Δεν υπήρχε σημείο του σώματός μου που να μη χτυπηθεί επί ένα οκτάωρο. Συμπέρανα ότι ήμουν στον 13ο όροφο όταν κάποια στιγμή με κατέβασαν από τα σκαλιά στον κάτω όροφο και μπόρεσα να διακρίνω ένα λογότυπο που έλεγε ΔΑΕΕΒ. Πλέον ήμουν στον 12ο όροφο και είχε μόλις τελειώσει ο πρώτος γύρος.
Ο δεύτερος ξεκίνησε δείχνοντάς μου ένα παράθυρο και λέγοντάς μου: «Αν θες να λυτρωθείς, δεν θα σε εμποδίσει κάποιος. Αλλιώς σε τέσσερις μέρες από τώρα θα πας φυλακή για απόπειρα ανθρωποκτονίας αστυνομικού και εκεί θα έχεις την ευκαιρία να μετράς τα λάικ στα ποστ σου».
• Σε ποια ανάρτησή σας αναφέρονταν;
Είχα σχολιάσει στο facebook -ακόμα αναρτημένο είναι- ότι πρόκειται για αστείους Κλουζό που αποδίδουν μαφιόζικες κατηγορίες, αναφερόμενος στη σύλληψη του νεαρού που έχασε το πορτοφόλι του, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά. Εμένα μου ζητούσαν συνεχώς ονόματα, οποιουδήποτε, μου έλεγαν να δώσω πολιτικούς αγωνιστές. Ελεγα ότι δεν γνωρίζω και δέχτηκα αγκωνιές στη σπονδυλική στήλη. Νόμιζα ότι θα έμενα παράλυτος. Προσπαθούσα και ευχόμουν να λιποθυμήσω για να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο ή να πεθάνω.
Εχανα τις αισθήσεις μου, έπεσα από την καρέκλα και με σήκωσαν τραβώντας με από τις χειροπέδες. Ξαφνικά κάποιος μου τράβηξε την κουκούλα. Είπα «δεν νιώθω καλά» και μου απάντησαν «γιατί δεν είσαι καλά; Χτύπησες κάπου;». Τότε μου ζήτησαν να υπογράψω τη σύλληψή μου και οφείλω να αναγνωρίσω ότι τα κατασχεθέντα ήταν ό,τι είχα πάνω μου, τίποτε περισσότερο. Δεν ήθελα να δώσω δακτυλικά αποτυπώματα φοβούμενος κάποιο κατασκευασμένο κατηγορητήριο μετέπειτα και όταν ανέφερα την περίπτωση της Ηριάννας, μου είπαν «μη βλέπεις πολύ Netflix». Τελικά μου απέσπασαν τα δακτυλικά αποτυπώματα διά της βίας και παρά τη συναίνεση μου. Στη συνέχεια οδηγήθηκα σε ένα κελί στον έβδομο όροφο.
• Στον 7ο όροφο υπήρχαν άλλοι συλληφθέντες;
Στο κελί αρχικά ήμουν μόνος μου, αλλά φώναξα το όνομα του φίλου μου και εκείνος ανταποκρίθηκε. Μετά μας έβαλαν στο ίδιο κελί σε διαφορετικό καθεστώς από τους υπόλοιπους, εμείς ήμασταν σε πλήρη απομόνωση. Ούτε νερό ούτε τουαλέτα. Η μόνη βοήθεια ήταν των παιδιών που συνελήφθησαν στη Νέα Σμύρνη, αυτοί μας έβαλαν στα κάγκελα μπουκάλια με νερό. Αυτό ήπιαμε και στη συνέχεια εκεί κατουρούσαμε.
Ξαπλώναμε στο τσιμέντο, ούτε στρώμα ούτε κουβέρτα, τίποτα. Δύο μέρες δεν είχαμε πρόσβαση στην τουαλέτα. Δεν μας επέτρεπαν να μιλήσουμε με δικηγόρο, κάποια στιγμή μας άφησαν να επικοινωνήσουμε με τις οικογένειές μας για 30 δευτερόλεπτα και μας έδειχναν το κλομπ να ξέρουμε τι μας περιμένει αν ξεπεράσουμε τον χρόνο του μισού λεπτού. Ακόμα και στην Ευελπίδων, δίπλα στη δικηγόρο μας ήταν η Αντιτρομοκρατική.
• Ζητήσατε να πάτε σε νοσοκομείο ή αναφέρατε στην ανακρίτρια όσα καταγγέλλετε;
Αρνήθηκα να ζητήσω ιατρική περίθαλψη για λόγους αξιοπρέπειας. Η ανακρίτρια μπορούσε να διαπιστώσει τα σημάδια στο πρόσωπό μου. Ο φίλος μου και εγώ είμαστε πολιτικοί κρατούμενοι και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο εκείνος προφυλακίστηκε. Οι συνομιλίες που επικαλούνται το μόνο που αποδεικνύουν είναι την παράνομη παρακολούθησή μας. Ακόμα και σήμερα φοβάμαι για τη ζωή μου και τη δική του. Δηλώνω δημόσια ότι για οτιδήποτε μας συμβεί, την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό θα έχει «ο κύριος Μιχάλης της Νέας Δημοκρατίας», όπως άκουγα στον 12ο όροφο κάποιους να τον προσφωνούν όταν του μιλούσαν προσωπικά στο τηλέφωνο.
