Λατρεμένος ηθοποιός που αγαπήθηκε όσο λίγοι, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν ένας άνθρωπος που χαιρόσουν να βρίσκεσαι δίπλα του, αν και είχε μια σειρά από ιδιαιτερότητες που ορισμένες φορές τον καθιστούσαν ιδιότροπο και δύσκολο ως χαρακτήρα. Ωστόσο οι άνθρωποι που ήταν κοντά του και είχαν γνώση του τρόπου που σκεφτόταν, ήξεραν και ποια ήταν τα… παράξενα «κουμπιά» του και χρησιμοποιούσαν αυτή τη γνώση είτε για να τον… κουρδίσουν είτε για να τον ηρεμήσουν!
Οι διηγήσεις των συνεργατών του αλλά και μελών του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος περιγράφουν έναν άνθρωπο που στην καθημερινότητά του είχε πολλά «πρέπει» και «μη». Και για να το εκφράσουμε πιο απλά, είχε τα δικά του «κολλήματα», με τα οποία δεν… έπαιζες εύκολα, αφού εύκολα έβγαινε εκτός εαυτού και όπως έλεγε και ο γιος του, Δημήτρης, είχε και «βαρύ» χέρι συν τοις άλλοις.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι περπατούσε πάντοτε ΜΟΝΟ στη μία πλευρά του πεζοδρομίου, αρνούμενος πεισματικά να περάσει απέναντι, ψώνιζε πάντα από συγκεκριμένα καταστήματα ρούχα και παπούτσια, έπαιρνε μόνιμα τις ίδιες διαδρομές, με τον αστικό μύθο να λέει ότι έδειχνε ξεκάθαρη προτίμηση στη Λεωφόρο Συγγρού σε σχέση με την Βουλιαγμένης την οποία απέφευγε χειρότερα κι από ό,τι ο διάολος το λιβάνι!
Βέβαια ο ίδιος δεν οδηγούσε και μετακινούνταν πάντοτε με οδηγό. Και για να μην χρειάζεται να εξηγεί ξανά και ξανά, με κίνδυνο να… νευριάσει κιόλας, είχε μόνιμο σοφέρ ο οποίος γνώριζε τα χούγια του πελάτη του και έκανε ό,τι μπορούσε για να ικανοποιήσεις τις ιδιοτροπίες του.
Μία από αυτές –και σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό- ήταν και εκείνη με μια συγκεκριμένη μάρκα αυτοκινήτου στα οποία έδειχνε μια ιδιαίτερη αδυναμία για λόγους που δεν πάει εύκολα ο νους. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, όταν βρισκόταν ως συνεπιβάτης σε αμάξι, δεν ήθελε πολλές κουβέντες καθώς ήταν αφοσιωμένος σε μια παράξενη δραστηριότητα. Μετρούσε κατά την διάρκεια της διαδρομής τα Volkswagen τα οποία συναντούσαν. Αν, μάλιστα, έχανε την καταμέτρηση από κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, θύμωνε, δίνοντας την εντύπωση ότι επρόκειτο για ζήτημα ζωής ή θανάτου.
Και η αλήθεια είναι ότι για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, όντως ήταν!
Για λόγους που ξεπερνούν την λογική, ο αγαπημένος πρωταγωνιστής πίστευε ότι ο αριθμός των Volkswagen συνδεόταν άμεσα με τις ημέρες και τα χρόνια που του απέμεναν να ζήσει. Έτσι, γυρνούσε δεξιά κι αριστερά συνεχώς το κεφάλι του λες και ήταν περισκόπιο, προς αναζήτηση των… πολύτιμων αυτοκινήτων. Στη συνέχεια έκανε μια σειρά από υπολογισμούς, προσθέσεις και αφαιρέσεις, μέχρι να καταλήξει σε ένα νούμερο το οποίο θεωρούσε εκείνος αποδεκτό, χωρίς οι υπόλοιποι να αντιλαμβάνονται αυτά τα ιδιαίτερα μαθηματικά και τους κανόνες που έβαζε σε αυτό το ιδιότυπο «παιχνίδι» του.
Κάποιοι άλλοι πάντως που τον γνώριζαν πολύ καλά και συνδέονταν για χρόνια με εκείνον, είχαν το… ελεύθερο να τον πειράζουν, όταν εκείνος τους ρωτούσε πόσα αυτοκίνητα μάρκας Volkswagen είχαν δει, «φοσυκώνοντας» κατά πολύ τα νούμερα, ακόμη κι αν δεν είχαν διασταυρωθεί με κανένα ολόκληρη την ημέρα.
Η Άννα Φόνσου διηγείται χαρακτηριστικά ένα περιστατικό που απάντησε αυθόρμητα ότι είχε καταμετρήσει 20 αυτοκίνητα πριν καν μπει το μεσημέρι! «Κάθε μέρα με ρωτούσε πόσα είχα μετρήσει στο δρόμο. Εγώ συνήθως δεν είχε κανένα, αλλά του απάντησα 20 για να τον πειράξω. Εντυπωσιάστηκε από τον αριθμό αφού αυτός είχε μετρήσει μόλις 11. Συνήθως στεναχωριόταν και νευρίαζε. Μετά όμως προσέθετε τα δικά μου 20 στα δικά του 11 και ένιωθε ότι αυτός τα είχε μετρήσει και τα 31», είχε αποκαλύψει κάποτε σε συνέντευξή της.
Τελικά, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από την ζωή στις 21 Ιουνίου 1985, σε ηλικία μόλις 72 ετών. Μόνο ο ίδιος ξέρει αν όντως είχε «μαντέψει» τον σχετικά πρόωρο θάνατό του από τον αριθμό των αυτοκινήτων που είχε προλάβει να καταμετρήσει μέχρι τότε.
