Σε αυτήν την εργασία του Νικόλα Λουράντου οι καρτ ποστάλ αντιμετωπίζονται τελείως διαφορετικά από την συνηθισμένη τους ιδιότητα, δηλαδή ως τουριστικά αντικείμενα. Μελετώνται ως πολιτιστικά αντικείμενα, που γίνονται εργαλείο αναζήτησης της Νοσταλγίας του Μετανάστη. Μέσα από αυτήν προσπαθεί να ανακαλύψει όλα εκείνα τα στοιχεία που μετέτρεψαν τους Έλληνες μετανάστες σε κομμάτι της νέας τους πατρίδας, κρατώντας όμως την ιδιαιτερότητα της καταγωγής. Χρησιμοποιώντας στοιχεία από μια από τις μεγαλύτερες απόδημες Ελληνικές μεταναστευτικές ροές, εκείνης των Κυθήρων και ειδικά κατά την περίοδο 1950-1970, προσπαθεί να ανιχνεύσει τις επιπτώσεις που είχε η λήψη των καρτ ποστάλ από τον μικρότοπο καταγωγής σε αυτούς τους ανθρώπους και τους επιγόνους τους. Η έρευνα χρησιμοποίησε μια εμπειρική προσέγγιση σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα υλικού, με γνώμονα την άποψη πως το αυτό χρειαζόταν πρωτίστως μια ποιοτική αντιμετώπιση, και ακόλουθα μια ποσοτική ανάλυσή συμπληρωματικά, ώστε να παραχθεί μια ολοκληρωμένη άποψη του όλου αφού, εκτός από την σημειωτική ερμηνεία των καρτ-ποστάλ, αντλεί από μια έρευνα ερωτηματολογίου και από μια εθνογραφική προσέγγιση. Μέσα από μια προσωπική εθνογραφική οπτική έγινε προσπάθεια τα βιώματα να αναλυθούν και να συνδυαστούν με την έρευνα. Η εργασία, τέλος, περιστρέφεται γύρω από το βασικό συναίσθημα των μεταναστών, εκείνο που διαποτίζει την ύπαρξή τους και δίνει νόημα σ’ αυτήν: την Νοσταλγία.
