Ένας από του πιο ιστορικούς τόπους των Κυθήρων είναι η Πλατεία του Ποταμού. Δημιουργήθηκε με λαϊκή συμμετοχή όταν οι Ποταμίτες και οι κάτοικοι των γύρω χωριών γκρέμισαν τα τείχη του λαομίσητου Πύργου, σύμβολο εξουσίας των Ενετών, τότε που οι Δημοκρατικοί Γάλλοι κατέλυσαν την Ενετοκρατία. Στον ελεύθερο χώρο που απλώθηκε, στην Πλατεία δηλαδή, φυτεύτηκε το δέντρο της Ελευθερίας. Εκεί ρίζωσε και το Παζάρι που την πρόοδο έφερε. Εκεί οι γιορτές και τα πανηγύρια για την Κυρά Παναγία, τη Λαριώτισσά μας. Εκεί γιορτάζονταν όλα τα ηρωικά γεγονότα του τόπου και του Έθνους μας. Όλη ιστορία από την Πλατεία πέρναγε. Σύγχρονα με την Πλατεία έγιναν και τα πρώτα σχολεία, μα στην Πλατεία τα σκολαρούνια έκαναν τις γιορτές και τις επιδείξεις των κόπων τους. Εκεί όλα. Εκεί στήθηκε η προτομή του ένδοξου Στρατηγού Πάνου Κορωναίου και γενιές παιδιών παρέλασαν μπροστά του και στο βάθρο του ηρωικά ποιήματα απήγγειλαν. Οι μαθητικές παρελάσεις στις εθνικές γιορτές γίνονται στα πιο ιστορικά μνημεία κάθε τόπου, για να νιώσουν οι νέοι βλαστοί την ιστορία μας, να νιώσουν πως και αυτοί συνέχειά της αποτελούν. Είναι αδιανόητο να αποφασιστεί, από λίγους και ίσως ανιστόρητους ανθρώπους η κατάργηση της παρέλασης στον Ποταμό. Από την πιο ιστορική Πλατεία του τόπου μας. Είναι αδιανόητο οι γονείς, οι γιαγιάδες και οι παππούδες να μη χαρούν φέτος παιδιά και εγγόνια να παρελαύνουν και απαγγέλουν στον τόπο που πριν χρόνια και οι ίδιοι αυτό έκαναν. Στα χρόνια του Γυμνασίου και του Λυκείου όλα τούτα τα παιδιά υπερήφανα θα παρελάσουν και θα τιμήσουν και την Πρωτεύουσα, τη Χώρα. Όμως κάθε τι στην ώρα του. Όταν σκάρωνα ετούτο το ποίημα το μόνο που δεν πέρασε από τον νου μου ήταν πως θα έγραφα ετούτο το σημείωμα.
Στον Στρατηγό Πάνο Κορωναίο
Τούτο το μάρμαρο θωρεί, γροικά και συλλογάται
έχει καρδιά να χαίρεται, ψυχή για να λυπάται
Του Κορωναίου η μορφή που έχουμε σιμά μας
εις τις χαρές του Έθνους μας ν’ ακούει τα παιδιά μας
περήφανα να ψάλουνε τον Εθνικό μας ύμνο
να ξεπετιέται ο Στρατηγός απ’ τον βαθύ του ύπνο
να δείχνει με το ξίφος του την ηρωίδα Κρήτη
τ’ Αρκάδι που το άγιασαν αετοί του Ψηλορείτη.
Να διαλαλεί: «Στη Λευτεριά ταιριάζει μόνο ένα…
Να μη δειλιάζεις να τη δεις γραμμένη με το αίμα.»
Δημιουργός του άρθρου:
