Τι θα ήταν τέλειο:
-Να έχεις μισθό Λουξεμβούργου
-Εργασιακά δικαιώματα Δανίας
-Να ζεις στην Ελλάδα
-Να τρως στην Ιταλία
-Να έχεις κοινωνικό κράτος Ολλανδίας
Τι θα ήταν καταστροφή:
-Να έχεις μισθό Βουλγαρίας
-Εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα Ουγγαρίας
-Να ζεις στις χώρες της Βαλτικής
-Να ψωνίζεις στην Ελλάδα
-Να έχεις κοινωνικό κράτος Πολωνίας
-Να τρως στην Ρουμανία
Γιατί όλα αυτά; Απλά γιατί σε ένα ακόμα ταξίδι μου (αυτή τη φορά νότια Ιταλία και Σικελία) διαπιστώνω την τεράστια απόσταση που έχουν οι χώρες και οι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ τους σε πολλαπλά επίπεδα. Όταν είμασταν μικροί (πολύ παλιά δηλαδή…) όλοι περιμέναμε την περιβόητη «σύγκλιση» η οποία θα ερχόταν με τα διάφορα «πακέτα» χρηματοδότησης από την ΕΕ. Σύγκλιση πολιτική, οικονομική, κοινωνική κλπ. Τα χρόνια πέρασαν και είναι σαφές ότι όχι μόνο δεν συγκλίναμε, αλλά μάλλον έχει μεγαλώσει η απόσταση μεταξύ των χωρών, αλλά και εσωτερικά σε κάθε χωρα. Ίσως η έκφραση είναι λίγο «κλισέ», αλλά ισχύει ότι «οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι». Δεν θα μηδενίσω τα θετικά βήματα -που έχουν γίνει σε πολλά θέματα (πχ ανθρώπινα δικαιώματα) στην ΕΕ, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω ότι η Ευρώπη κινείται με πολύ αργότερα βήματα συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο…
Σήμερα βρίσκομαι την Σικελία, λίγο έξω από τις Συρακούσες. Το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου είναι προικισμένο πολλαπλώς. Τεράστιες εκτάσεις σπαρμένες με σιτάρι, πολλές αρδευόμενες εκτάσεις, λαμπροί Ελληνικοί ναοί (ειδικά στην περιοχή του Agrizento και των Συρακουσών), το ηφαίστειο της Αίτνας (πόλος έλξης για τον τουρισμό), καταπληκτική γαστρονομία και πάνω απ’όλα οι Σικελοί: Πολύ φιλικοί, ανοιχτόκαρδοι, χαμογελαστοί, νιώθεις σαν να είναι οι συγγενείς στο χωριό που σε καλωσορίζουν! Οι πόλεις έχουν κτίρια που υποδηλούν ένα λαμπρό παρελθόν. Πολλά από αυτά τα κτίρια είναι εγκαταλελειμένα, ο χρόνος τα έχει σημαδέψει και καμμία ουσιαστική συντήρηση δεν γίνεται.
Ταυτόχρονα ένα πολύ βρώμικο Παλέρμο, σκουπίδια παντού, κλειστά εργοστάσια… Επίσης ορισμένα μνημεία για τα θύματα της Μαφίας (η οποία μας είπαν ότι είναι πολύ πιο ανίσχυρη συγκριτικά με το παρελθόν).
Α, μην το ξεχάσω: Εδώ βρίσκεται και αυτό το διυλιστήριο το οποίο αγοράστηκε από ομάδα επιχειρηματιών, ανάμεσα τους και η κ.Αλεξία Μπακογιάννη…
Δεν θεωρώ τυχαίο το ότι οι Ιταλοί είναι απογοητευμένοι από την πολιτική και τους πολιτικούς σε Ιταλία και Ευρώπη. Το εύκολο είναι να καταδικάσουμε την Μελόνι και την κυβέρνηση της, να ρίξουμε το ανάθεμα και σε όσους την ψήφισαν, όμως αυτό δεν εξηγεί τίποτα από μόνο του. Οι Ιταλοί έχουν μεγάλη δημοκρατική ιστορία, πριν από λίγες δεκαετίες είχαν και το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της Δύσης, είχαν πανίσχυρο εργατικό κίνημα, υψηλό πολιτισμό (τον έχουν και σήμερα) και πολλές κοινωνικές κατακτήσεις.
Τι έγινε λοιπόν και άλλαξαν τις επιλογές τους; Πιστεύω ότι κυρίως η κακή κατάσταση της οικονομίας και το ότι οι δημοκρατικές-αριστερές-κεντροαριστερές πολιτικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να συνεργαστούν και να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των Ιταλών, οδήγησαν στην απογοήτευση και στο γνωστό «όλοι ίδιοι είναι». Βεβαίως και δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά «καλή γάτα είναι αυτή που πιάνει ποντίκια»…
Το επισημαίνω γιατί στην Ιταλία κάποιες δυνάμεις της ευρύτερης κεντροαριστεράς συμμετείχαν στο παρελθόν στη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν φτάνει όμως να κυβερνήσεις, πρέπει και να κάνεις τη διαφορά… Αν κυβερνήσεις κάνοντας περίπου τα ίδια που έκαναν και οι προηγούμενοι, ή έστω αν δεν αφήσεις το σαφές πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό σου στίγμα, ίσως κάποια Μελόνι να περιμένει τη σειρά της να κυβερνήσει!
Οι Ιταλοί πιστεύω πως είναι ότι πλησιέστερο στους Έλληνες, ειδικά οι κάτοικοι της νότιας Ιταλίας. Εξωστρεφείς, καινοτόμοι, εκδηλωτικοί, φιλικοί, συναισθηματικοί, εργατικοί, χαρούμενοι, καλοφαγάδες… Σίγουρα δεν είναι υπομονετικοί, σίγουρα δεν μπαίνουν σε καλούπια. Η μόνη διαφορά μας είναι ότι εμείς στην Ελλάδα δεχόμαστε να μας κυβερνούν για δεκαετίες δυό-τρείς οικογένειες… Στην Ιταλία η μοναρχία καταργήθηκε το 1946 με δημοψήφισμα. Στην Ιταλία έγιναν ωμές παρεμβάσεις από τις ΗΠΑ για να μην κυβερνήσει ποτέ το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Το αποτύπωμα όμως της αριστεράς στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας είναι ακόμη και σήμερα εμφανές.
Το χθες δεν ψηφίζει σήμερα, το χθες όμως μπορεί να διδάξει όλους μας τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει να γίνει.
Η Ελλάδα και η Ιταλία είναι οι δυο πιο υπερχρεωμένες χώρες της ΕΕ.
Στην Ελλάδα και την Ιταλία τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της πλειοψηφίας των πολιτών.
Στην Ελλάδα και την Ιταλία υπάρχουν κάποιες ελίτ οι οποίες ζουν με ακραίο πλούτο, όχι γιατί τον δημιούργησαν οι ίδιες, αλλά γιατί οι κυβερνήσεις τους επιτρέπουν να τον νέμονται. Στις autostrada δίπλα στα πολλά φτωχικά Dacia και τα FIAT κυκλοφορούν Ferrari και Maserati…
Στην Ελλάδα και την Ιταλία η δημοκρατική παράδοση και οι δημοκρατικοί αγώνες είναι ιστορικά δικαιωμένοι.
Στην Ιταλία η κοινωνική απογοήτευση οδήγησε στην εκλογή της κυβέρνησης Μελόνι.
Στην Ελλάδα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για μια διαφορετική πορεία. Φτάνει να μπορέσουν να συνεννοηθούν οι πολιτικές δυνάμεις. Θα το κάνουν;;;
Δημιουργός του άρθρου:
Δημοσιογράφος
