Γνωρίστε τα αξιοθέατα των Κυθήρων. Πολιτιστικά μνημεία, κάστρα, εκκλησιές, νερόμυλοι, ανεμόμυλοι, φάροι και άλλα ενδιαφέροντα και ιστορικά μέρη σας καλούν να τα εξερευνήσετε. Παρακάτω έχουμε επιλέξει 5 ξεχωριστά μνημεία. Πρώτα όμως επιλέξτε τη διαμονή σας!
Για τη Διαμονή σας πάρτε πρώτα μια ιδέα από τα Perlegiannika Houses!
Τα Perlegiannika Hoυses σας περιμένουν για να ζήσετε γαλήνιες, ατμοσφαιρικές και αναζωογονητικές στιγμές, μακριά από τη βοή και το άγχος της πόλης. Περισσότερα για τα σπίτια: https://www.perlegiannika-houses.com/
Ανακαλύψτε τώρα τα πέντε αξιοθέατα:
Οι Νερόμυλοι
Η ρεματιά του Μυλοποτάμου, φιλοξενεί τους περισσότερους νερόμυλους του νησιού. Συνολικά αριθμούν τους 23 νερόμυλους, εκ των οποίων μόνο τρεις διατηρούνται σε αρκετά καλή κατάσταση με άφθαρτο το σημαντικότερο μέρος του μηχανισμού τους. Όλοι είναι ιδιόκτητοι. Η ονομασία του χωριού προφανώς έρχεται από την ύπαρξη αυτών των μύλων στην περιοχή. Η λαγκαδιά του Μυλοποτάμου είναι η πιο εύφορη του νησιού και δέχεται στην κοίτη της τα περισσότερα νερά από κάθε άλλη.
Παλιόχωρα – Άγιος Δημήτριος
Η βυζαντινή καστροπολιτεία του Αγίου Δημητρίου χτίστηκε το 12ο αιώνα από τους Ευδαιμονογιάννηδες της Μονεμβασίας. Ήταν ένα ασφαλές φυσικό οχυρό κρυμμένο πάνω σε ένα βράχο ύψους 216 μέτρων, στο φαράγγι της Κακιάς Λαγκάδας, σε απόσταση μόλις 2 χλμ από την βορειοανατολική ακτή. Αυτή η τοποθεσία με το πλεονέκτημα ότι δεν ήταν ορατή από τη θάλασσα, αποτελούσε ένα ασφαλές οχυρό για την προστασία των κατοίκων από τις επιδρομές των πειρατών. Είχε πρόσβαση μόνο από τη νοτιοδυτική πλευρά, γι αυτό κατασκευάστηκε οχυρωματικό τείχος ύψους 6 μέτρων με επάλξεις, τμήμα του οποίου σώζεται μέχρι σήμερα. Τα όρια του οχυρού στην ανατολική και βόρεια πλευρά ορίζονται από τους γκρεμούς του φαραγγιού πάνω στα χείλη των οποίων είχαν κτιστεί οι κατοικίες και οι ναοί, σε επαλληλία, καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε αναρρίχηση και διέλευση προς το εσωτερικό.
Ο Φάρος στο Μουδάρι
Κατασκευασθείς το 1857 επί Αγγλοκρατίας (Ιόνιο Κράτος, προτεκτοράτο της Μεγάλης Βρετανίας 1815 – 1864), ο φάρος του Μουδαρίου είναι από τους μεγαλύτερους των ελληνικών θαλασσών. Βρίσκεται στο βορειότερο μέρος του νησιού, στο ακρωτήριο Σπαθί. Έχει ύψος 25μ. και εστιακό ύψος 110 μ. Πρωτολειτούργησε την ίδια χρονιά με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, είχε λευκό χαρακτηριστικό με μία αναλαμπή ανά 60 δευτερόλεπτα και φωτοβολία 20 ναυτικών μιλίων. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός και στα πλαίσια ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε το 1945 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο.
Η Γέφυρα στο Κατούνι
Η πέτρινη γέφυρα του Κατουνίου κτίστηκε το 1826, την περίοδο της Αγγλοκρατίας (Ιόνιο Κράτος, προτεκτοράτο της Μεγάλης Βρετανίας 1815 – 1864). Είναι μία από τις μεγαλύτερες που έχουν κτιστεί στην Ελλάδα, με μήκος 110 μ., πλάτος 6 μ. και ανώτατο ύψος 15 μ. Η γέφυρα στηρίζεται σε 13 τόξα σε απόλυτη συμμετρία και περιέχει 12 κυλινδρικές θυρίδες. Η κατασκευή του γεφυριού πραγματοποιήθηκε βάσει των σχεδίων του Άγγλου αρμοστή, μηχανικού Μακφέιλ (Macphail).
Κάστρο Χώρας Κυθήρων
Το κάστρο της Χώρας, μετά την καταστροφή της Παλιόχωρας το 1537, ήταν το διοικητικό κέντρο του νησιού που συγκέντρωσε την πολιτική, πνευματική, εκκλησιαστική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού σε κορυφογραμμή υψομέτρου 200 μέτρων με απόκρημνες πλαγιές του υψώματος, μόλις δύο χιλιόμετρα από τον όρμο Καψαλίου και έχει έκταση 16 περίπου στρεμμάτων. Χτίστηκε το 13ο αιώνα από την ενετική οικογένεια των Βενιέρ, πιθανόν όμως να υπήρχαν οχυρωματικές εγκαταστάσεις νωρίτερα, κατά τα βυζαντινά χρόνια. Το 1503, αφού είχε λήξει ο Β’ Βενετοτουρκικός Πόλεμος, το κάστρο επισκευάστηκε και ανασυγκροτήθηκε από τους Ενετούς, στην προσπάθειά τους να οχυρώσουν τις εναπομείνασες κτήσεις τους.
