Στις κληρώσεις των ευρωπαϊκών διοργανώσεων από το 1995 έως και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι άνθρωποι της Άρσεναλ είχαν ένα έξτρα άγχος. Εκτός από το όνομα των αντιπάλων στα γκρουπ ή τα νοκ-άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ και του Κυπέλλου UEFA, είχαν και τον… νταλγκά της προέλευσης τους.
Για τον Αρσέν Βενγκέρ κάθε εκτός έδρας παιχνίδι με ομάδες από χώρες που δεν μπορούσε να ταξιδέψει κανείς από το Λονδίνο οδικώς ή με τρένο ήταν ένας μικρός «πονοκέφαλος», καθώς δεν θα είχε στη διάθεση του έναν από τους κορυφαίους παίκτες της ομάδας.
Για τον Ντένις Μπέργκαμπ τα ταξίδια με το αεροπλάνο ήταν ως γνωστόν taboo, σε βαθμό που έκανε σκόντο στο κασέ του στα συμβόλαια που υπέγραψε με τους «κανονιέρηδες», λόγω της περίφημης «αεροφοβίας» του.
Όσο κρίσιμο και να ήταν ένα παιχνίδι για την Άρσεναλ στη νότια η ανατολική Ευρώπη, ο εκ των πιο ποιοτικών παικτών στην ιστορία του ολλανδικού ποδοσφαίρου δεν θα ήταν εκεί για να την ενισχύσει. Ο ειδικές συμφωνίας που έκανε με το λονδρέζικο σύλλογο για να απέχει από αυτά είχαν εύλογα αντίκτυπο στις απολαβές του. «Αν πήγαινα να ζητήσω 1.000.000 λίρες από την Άρσεναλ, ήξερα ότι θα μου τα μειώσουν κατά 100.000 λόγω της αεροφοβίας μου. Το δεχόμουν», έχει αναφέρει στην αυτοβιογραφία του ο άνθρωπος που με τη… βοήθεια του Νίκου Νταμπίζα έχει πετύχει με τη βούλα (βάσει ψηφοφορίας των Άγγλων φιλάθλων) το κορυφαίο γκολ στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ.
Η αεροφοβία είναι μια ψυχολογική ασθένεια που ταλαιπωρεί πολύ κόσμο και εκδηλώνεται αρχικά με ενόχληση και έντονη ανησυχία, πριν και κατά τη διάρκεια της πτήσης. Πολλοί επιλέγουν να καταναλώσουν κάποια ποσότητα αλκοόλ ή ηρεμιστικά χάπια, προκειμένου να καταπραΰνουν τα συμπτώματα προσωρινά και να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν το ταξίδι τους. Κάποιοι όμως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα ούτε κατόπιν ψυχολογικής βοήθειας.
Ένας από αυτούς είναι και ο Ντένις Μπέργκαμπ, ο οποίος ακολουθούσε κανονικά την αποστολή της Εθνικής Ολλανδίας και των ομάδων του (Άγιαξ, Ιντερ) στις εκτός έδρας υποχρεώσεις έως το 1994. Τότε δηλαδή που συνέβη αυτό που τον καθήλωσε μια για πάντα στο… έδαφος, «χαρίζοντας» του το παρατσούκλι o «μη ιπτάμενος Ολλανδός».
Ο Μπέργκαμπ είχε αποκτήσει την εν λόγω φοβία εξαιτίας ενός τραγικού συμβάντος τον Ιούνιο του 1989. Στην πτήση 764 της «Surinam Airways» από το Άμστερνταμ στην πρωτεύουσα του Σουρινάμ, Παραμαρίμπο, ήταν επιβάτες και 14 ποδοσφαιριστές με καταγωγή από τη νοτιοαμερικανική χώρα, που αγωνιζόταν σε ομάδες του ολλανδικού πρωταθλήματος. Δύο εξ αυτών, ο Λόιντ Ντόεσμπουργκ και ο Βίργκαλ Γιοέμανκαν, ήταν μάλιστα συμπαίκτες του 20χρονου τότε Μπέργκαμπ στον Αγιαξ, ενώ με αρκετούς από τους υπόλοιπους 12 είχε τεθεί αντίπαλος σε παιχνίδια των Ακαδημιών.
Οι 14 νεαροί Σουριναμέζοι ταξίδεψαν στη χώρα καταγωγής τους για να συμμετάσχουν σε ένα φιλικό παιχνίδι, αλλά δεν έφτασαν ποτέ εκεί. Το αεροσκάφος συνετρίβη κατά την απόπειρα προσγείωσης, παρασύροντας στο θάνατο και τους 176 επιβαίνοντες. Στο αεροπλάνο θα επέβαιναν και οι επίσης καταγόμενοι από το Σουρινάμ, Φρανκ Ράικαρντ και Ρουντ Γκούλιτ, ωστόσο η διοίκηση του Άγιαξ δεν τους έδωσε άδεια να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους και να συμμετάσχουν στο φιλικό. Δύο άλλοι παίκτες, ο Χένι Μάιερ και ο Στάνλεϊ Μέτσο, σνόμπαραν την απαγόρευση της διοίκησης, αλλά γλίτωσαν το θάνατο, ταξιδεύοντας με πτήση που αναχώρησε νωρίτερα για το Σουρινάμ.
Το τραγικό δυστύχημα συγκλόνισε τον Μπέγκαμπ, που έκτοτε έμπαινε με βαριά καρδιά στ’ αεροπλάνα και είχε μεγάλη νευρικότητα ακόμα και τις παραμονές των πτήσεων.
«Έφταναν τα εκτός έδρας παιχνίδια και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Κοιτούσα τον ουρανό να δω πως είναι ο καιρός. Υπήρχαν σύννεφα που έρχονταν; Κάποιες φορές ήμουν απορροφημένος με την πτήση της επιστροφής, ενώ έπαιζα ποδόσφαιρο. Ήταν μια πραγματική κόλαση», έχει αναφέρει επίσης στην αυτοβιογραφία του.
Τα περιστατικό που τον οδήγησε στο «ως εδώ και μη παρέκει» ήταν μια χοντροκομμένη φάρσα ενός Ολλανδού δημοσιογράφου σε μία από τις πτήσεις που μετέφεραν την Εθνική Ολλανδίας κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου στις ΗΠΑ το 1994.
Το αεροπλάνο της αποστολής των «οράνιε» υπέστη μηχανική βλάβη και για να πραγματοποιηθεί η πτήση επιστρατεύτηκε ένα άλλο. Αναζητώντας τα αίτια της καθυστέρησης και πριν ακόμα γίνει γνωστός ο λόγος αυτής, ένας ρεπόρτερ της αποστολής διοχέτευσε δήθεν στους Ολλανδούς διεθνείς την πληροφορία ότι το αεροπλάνο είχε βόμβα.
Εκείνος ήθελε απλώς να κάνει την πλάκα του, το «κλικ» που έγινε όμως στο μυαλό του Μπέργκαμπ έμελλε να τον σημαδέψει για πάντα. Ο συνειρμός με την τραγωδία στο Σουρινάμ ήταν άμεσος και δεν ξεπεράστηκε ποτέ, όσο και αν τον ζημίωνε στις επαγγελματικές υποχρεώσεις του.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1996, μίλησε πρώτη φορά ανοικτά για το πρόβλημα της φοβίας του και την πρόθεσή του να συμβουλευτεί ειδικούς για να το καταστείλει.
«Έχω αυτό το πρόβλημα και πρέπει να ζήσω με αυτό. Είναι ψυχολογικό, δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς και δεν μπορώ να κάνω και τίποτα για να μην με επηρεάζει. Δεν έχω πετάξει με αεροπλάνο εδώ και δύο χρόνια.
Σκέφτομαι να ζητήσω ψυχιατρική βοήθεια. Όταν είναι να μπω σε αεροπλάνο πανικοβάλλομαι. Απλώς παγώνω. Όλο αυτό, μάλιστα, ξεκινάει από την προηγούμενη μέρα που δεν μπορώ να κοιμηθώ», δήλωσε τότε ο Ολλανδός μεσοεπιθετικός, ο οποίος στέρησε από την Άρσεναλ τις πολύτιμες υπηρεσίες του σε αρκετά κομβικά εκτός έδρας παιχνίδια.
