Στις 26 Ιουλίου 2025, την ημέρα της μεγάλης πυρκαγιάς στα Κύθηρα, στον Μυλοπόταμο η φωτιά έκλεισε κάθε δίοδο διαφυγής από στεριά, αφού δεν είχε δοθεί εγκαίρως εντολή εκκένωσης του χωριού. Εκείνη τη στιγμή, η θάλασσα έγινε ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας. Οι εγκλωβισμένοι κατευθύνθηκαν προς τον κολπίσκο του Λιμνιώνα. Ο καπετάν Σπύρος Κασιμάτης έθεσε το σκάφος του Glass Bottom στη διάθεση των εγκλωβισμένων και απομάκρυνε δεκάδες ανθρώπους, σε συνθήκες εξαιρετικού κινδύνου. Όλοι βγήκαν σώοι. Το ίδιο δεν ίσχυσε για το σκάφος.
Η επόμενη ημέρα ήταν επίσης δύσκολη για τον καπετάνιο. Οι ζημιές στο σκάφος αποδείχθηκαν εκτεταμένες και πολύ σοβαρότερες από τις αρχικές εκτιμήσεις. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο καπετάνιος, το τεκμηριωμένο κόστος επισκευών είχε ήδη φτάσει τα 81.499,20 ευρώ, βάσει τιμολογίων και παραστατικών. Τα στοιχεία αυτά δεν παρέμειναν γενικές αναφορές. Ο Σπύρος Κασιμάτης επέλεξε να τα δημοσιοποιήσει αναλυτικά, παραθέτοντας κάθε δαπάνη, «για του λόγου το αληθές», όπως σημείωσε. Παράλληλα, οι τεχνικές αναφορές για τις εναπομείνασες εργασίες ανεβάζουν τη συνολική πρόβλεψη κόστους περίπου στις 115.000 ευρώ.
Απέναντι σε αυτό το βάρος, δεν κινητοποιήθηκαν πρώτα οι θεσμοί όπως θα περίμενε κανείς από ένα υπεύθυνο και δίκαιο κράτος, αλλά η ίδια η κοινωνία. Μια μικρή ομάδα εθελοντών ανέλαβε την πρωτοβουλία να στηρίξει τον καπετάνιο και μέσα σε λίγες ημέρες ενεργοποιήθηκαν πάνω από 1.000 άνθρωποι, οι οποίοι συνέβαλαν οικονομικά μέσω καμπάνιας χρηματοδότησης. Ο στόχος των 75.000 ευρώ επιτεύχθηκε, με τα 70.000 ευρώ να κατευθύνονται στις επισκευές και το υπόλοιπο να αφορά τη νόμιμη παρακράτηση της πλατφόρμας. Σημαντική ήταν και η συμβολή της ασφαλιστικής του εταιρείας «Υδρόγειος», που ενίσχυσε ουσιαστικά την προσπάθεια.
Σε αυτή τη φάση, ωστόσο, προέκυψε ένα σοβαρό ζήτημα. Σύμφωνα με όσα είχε αποκαλύψει ο ίδιος σε παρεμβάσεις του στα μέσα ενημέρωσης και στα social media, αρχικά η ΑΑΔΕ τον ενημέρωσε ότι τα ποσά της δωρεάς αντιμετωπίζονται φορολογικά ως δωρεά προς φυσικό πρόσωπο, γεγονός που σήμαινε υποχρέωση φόρου δωρεάς με συντελεστή έως 40%. Με απλά λόγια, υπήρξε το ενδεχόμενο ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής προσφοράς να χαθεί σε φορολογική παρακράτηση, παρότι επρόκειτο για χρήματα που δόθηκαν για την αποκατάσταση ζημιών από πράξη διάσωσης σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης.
Το ενδεχόμενο αυτό προκάλεσε έντονη συζήτηση και δεν έλειψαν οι ψίθυροι και οι κακόβουλες φήμες γύρω από τα ποσά και τη διαχείρισή τους. Ο Σπύρος Κασιμάτης πριν λίγες ημέρες απάντησε όχι με αντιπαράθεση, αλλά με διαφάνεια, δημοσιοποιώντας όλα τα παραστατικά και ξεκαθαρίζοντας ότι δεν υπολογίζεται σε αυτά ούτε η απώλεια εισοδήματος ούτε η επιχειρηματική ζημία, αλλά αποκλειστικά το κόστος επισκευής του σκάφους.
Η υπόθεση έκλεισε οριστικά όταν μετά τον θόρυβο που προκάλεσε η ενδεχόμενη παρακράτηση φόρου, η ΑΑΔΕ απάντησε επίσημα στον Σπύρο Κασιμάτη, ξεκαθαρίζοντας ότι, λόγω της κήρυξης των Κυθήρων σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, οι δωρεές που έλαβε για την αποκατάσταση των ζημιών απαλλάσσονται πλήρως από φόρο και από οποιαδήποτε υποχρέωση δήλωσης. Με τη θεσμική αυτή απάντηση έκλεισε κάθε εκκρεμότητα και απορρίφθηκε οριστικά το ενδεχόμενο φορολόγησης της αλληλεγγύης.
Η υπόθεση, ωστόσο, δεν έκλεισε εκεί. Είχε μια ακόμη θετική εξέλιξη. Σε μια δεύτερη φάση, και μετά από θεσμικές επαφές, παρενέβη η ΣΥΝ-ΕΝΩΣΙΣ, η Εταιρεία Κοινωνικής Προσφοράς του Ελληνικού Εφοπλισμού. Αναγνωρίζοντας τη φύση της περίπτωσης και το γεγονός ότι τα έξοδα δεν είχαν ολοκληρωθεί, προχώρησε σε δωρεά ύψους 31.000 ευρώ, αποκλειστικά για την αποκατάσταση του σκάφους. Ο ίδιος ο Σπύρος Κασιμάτης ευχαρίστησε δημόσια τη “ΣΥΝ-ΕΝΩΣΙΣ”, υπογραμμίζοντας ότι η παρέμβαση αυτή ήρθε σε μια κρίσιμη στιγμή, όταν το οικονομικό βάρος παρέμενε ανοιχτό.
Στο τέλος, αυτό που μένει δεν είναι τα ποσά ούτε τα έγγραφα, αλλά η ουσία. Άνθρωποι σώθηκαν, μια κοινωνία στάθηκε στο ύψος της όταν άλλοι κρύβονταν ή δήλωναν αναρμόδιοι και η διαφάνεια λειτούργησε ως η πιο καθαρή απάντηση για όλα. Για τον καπετάν Σπύρο Κασιμάτη, η ιστορία αυτή κλείνει με έναν τρόπο απλό και δίκαιο: τέλος καλό, όλα καλά. Και τα διδάγματα για όλους μας πολλά.
Το κείμενο της ανάρτησης
Το 2025 μας αποχαιρετά σιγά σιγά και είναι perfect timing για απολογισμούς που λένε και στο χωριό μου. Κάποια πράγματα τα έχουμε πει κι ίσως τα ξαναπούμε, δεν πειράζει, είναι για καλό. Για το Glass Bottom, λοιπόν.
Οι επισκευές, όπως ξέρουν οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι και θα μάθετε και οι υπόλοιποι δικοί μου τώρα, ξεπέρασαν την αρχική πρόβλεψη κόστους κι έχουμε και λίγο δρόμο ακόμη…
Παραθέτω, όπως υποσχέθηκα, τα μέχρι τώρα στοιχεία (τιμολόγια, κλπ) για του λόγου το αληθές. Άμα βαριέστε να διαβάζετε κατεβατά, το σύνολο που αφορά στις επισκευές μετά τις πυρκαγιές είναι, μέχρι στιγμής, 81.499,20€.
Η καμπάνια στο gogetfunding με τη συμβολή όλων σας και, τελικώς, της ασφαλιστικής μου «Υδρόγειος» με τη γενναία προσφορά της έπιασε τον στόχο της που ήταν τα 75.000€ από τα οποία αξιοποιήθηκαν στο έπακρο τα 70.000€ (5.000€ ήταν η νόμιμη παρακράτηση της πλατφόρμας). Τα καλά νέα σχετικά με τη φορολόγηση του ποσού από το κράτος είναι πως εντέλει φόρος δεν υπήρξε γιατί κηρύχθηκε το νησί πυρόπληκτο οπότε κάθε δωρεά σε σχέση με αυτό απαλλάσσεται. Τα έξοδα, όμως, όπως είπαμε, δε σταματούν εκεί. Γι’ αυτό και τώρα θα μοιραστώ κάποια προσωπικά σημεία της διαδρομής αυτής μαζί σας.
Μέσα στο φθινόπωρο επικοινώνησαν μαζί μου από την εταιρεία παραγωγής του τηλεπαιχνιδιού The Wall, συγκινημένοι από την ιστορία μας και πρότειναν να συμμετάσχουμε στην εκπομπή. Είπαμε το ναι, πήγαμε, λουστραριστήκαμε, φτιάξαμε την πιο δυνατή κερκίδα (Κα Ελένη, πάντα θαυμαστής σας), είχαμε αγαπημένους παίκτες (Μαρί και Γιώργο θα σας είμαι υπόχρεος για τουλάχιστον ένα κοσμικό έτος) και φύγαμε νικητές και άπραγοι. Άπραγοι γιατί παλέψαμε αλλά δεν τα καταφέραμε να κερδίσουμε κάτι αλλά νικητές γιατί υπερίσχυσε η αγάπη. Η αγάπη για το νησί μας και η αγάπη που έχουμε ο ένας για τον άλλον. Κι εγώ αυτό μόνο ως νίκη το μετράω. Να ευχαριστήσω και τον Χρήστο Φερεντίνο γιατί καλύτερη δωρεάν διαφήμιση για το νησί μας, τόσο που ακούστηκε η λέξη Κύθηρα, δε θα μπορούσα να φανταστώ!
Και κάτι άλλο που, επίσης, λίγοι γνώριζαν. Λίγες μέρες μετά τη δημοσιοποίηση της καμπάνιας είχε επικοινωνήσει μαζί μου ο πρωθυπουργός να με συγχαρεί για τη διάσωση, συζητήσαμε για το πού βρισκόταν τότε το ποσό και τι μπορεί να γίνει σε σχέση με αυτό εφόσον δεν υπήρχε κάποια πρόβλεψη για την ιδιάζουσα περίπτωσή μου. Πραγματικά, κάπου, στο φθινόπωρο επικοινώνησαν μαζί μου από την Εταιρεία Κοινωνικής Προσφοράς Ελληνικού Εφοπλισμού «Συν-Ένωσις», για συντομία Ένωση Εφοπλιστών. Η πρόθεση ήταν να συνεισφέρουν στις επισκευές του σκάφους γιατί όπως σας είπα δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Η πρόβλεψη, βάσει προσφορών που συγκεντρώνω για υπόλοιπα εξαρτήματα και τοποθετήσεις, είναι πως τα έξοδα συνολικά θα αγγίξουν τις 115.000€. Η Ένωση Εφοπλιστών ανταποκρίθηκε άμεσα και πραγματοποίησαν γι’ αυτό δωρεά 31.000€. Θέλω, λοιπόν, να ευχαριστήσω δημόσια τον Πρωθυπουργό και το Γραφείο του που ενδιαφέρθηκαν καθώς και για την επικοινωνία που είχαμε όλο αυτό το διάστημα. Κυρίως, όμως, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια την Ένωση Εφοπλιστών τόσο για τη συνεισφορά τους στο σκοπό μας όσο και για την σημαντική προσφορά τους στα Κύθηρα όλα αυτά τα χρόνια.
Και μιλάω αποκλειστικά και μόνο για το κόστος επισκευής από τη ζημιά γιατί θέλω να καταστήσω σαφές ότι ουδέποτε ασχολήθηκα με το πλήγμα που υπέστη ως επιχείρηση. Μπροστά σε όσα συνέβησαν, δε με ένοιαξε και δε με νοιάζει όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να λασπολογήσουν. Και, όσοι με ξέρετε, ξέρετε πως δε μου είναι καθόλου ευχάριστο να γίνομαι συγκεκριμένος για κάτι τέτοιο αλλά, δυστυχώς, χρειάζεται. Για όλους, λοιπόν, τους άστεγους συντοπίτες μου που είχαν βρει καταφύγιο στις μηχανές του σκάφους και ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι συνέβαινε εκεί μέσα, έχω να σας πω πως τώρα που έγινα διάσημος και πλούσιος μπορώ να συνεννοηθώ με τον καλύτερο χειρουργό της χώρας για μαζική έκπτωση σε αφαίρεση χολής. Η κατσίκα του γείτονα σας στέλνει εγκάρδιους χαιρετισμούς κι αναρωτιέται πώς αντέχουν τις ζωές τους μερικοί.
Στα καλά, όμως, τώρα. Είπαμε, απολογισμός. Αν μου έλεγε κάποιος εκεί στα τέλη του Ιουλίου πώς θα εξελισσόταν η ζωή μου τους επόμενους μήνες θα του έλεγα να πάει να τον δει κανένας γιατρός. Ήμουν απογοητευμένος, προσπαθούσα να βρω τα κουράγια μου, ήμουν διστακτικός και αρνητικός, προσπαθούσα να εστιάσω στο ευτυχές γεγονός ότι όλοι βγήκαν σώοι και να ζυγίσω με το τι είχα να αναμετρηθώ. Φιλική συμβουλή εδώ: να ακούτε τους ανθρώπους σας που ανιδιοτελώς θέλουν μόνο το καλό σας.
Τους τελευταίους μήνες, λοιπόν, είμαι τυχερός να νοιώθω μόνο ευγνωμοσύνη. Και αυτό θέλω μόνο να κρατήσω. Ευγνωμοσύνη για τον καθένα και την καθεμία που πρόσφεραν το λιθαράκι τους στην καμπάνια που χτίσατε όλοι/ες εσείς. Για τους συλλόγους Πορτοκαλιά και Φρατσιωτών ξεχωριστά τόσο για την προσφορά τους στην προσπάθεια αυτή όσο και για την ηθική αναπτέρωση για τον τόπο μας. Σε όλες και όλους που μου δείξατε μιαν αγάπη που δεν ήξερα ότι χρειαζόμουν.
Δύσκολες μέρες θα ξανάρθουν, μπορεί και πιο δύσκολες απ’ όσες ζήσαμε αλλά αυτό το δώρο των τελευταίων μηνών μου δίνει τεράστια ελπίδα. Το κρατάω, λοιπόν, ως το πιο πολύτιμο δώρο μέσα στην καρδιά μου. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό και υπόσχομαι να συνεχίσω να ζω τη ζωή μου προσπαθώντας πάντα να ανταποδίδω την καλοσύνη.
Καλές γιορτές και Καλή Χρονιά σε όλους και όλες!
Κάπτεν Σπύρος
