Με τα πιο μελανά χρώματα περιέγραφε η Aristotelia Peloni το 2008 τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, σε ειδική έκδοση της εφημερίδας «Τα Νέα» για την Αποστασία, που είχε το γενικό τίτλο «Αποστασία – Οι μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα».
Το οκτασέλιδο κείμενό της, είχε μάλιστα τον εύγλωττο τίτλο «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Η “ψυχή” της Αποστασίας». Και αυτός δεν ήταν ο πιο βαρύς χαρακτηρισμός που απέδιδε στον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Kyriakos Mitsotakis.
Η κυβερνητική εκπρόσωπος έγραφε χαρακτηριστικά πως «ο πρωταγωνιστής της Αποστασίας και του σχίσματος της Ένωσης Κέντρου του Γεώργιου Παπανδρέου, που εκδηλώθηκε το Ιούλιο του 1965, ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».
Τον πασουσίαζε μάλιστα ως υπεροβολικά φιλόδοξο για τα δεδομένα της εποχής. «Αν και δεν έγινε πρωθυπουργός των αποστατών, θεωρείται η “ψυχή” της Αποστασίας, ανιψιός του Ελευθέριου Βενιζέλου και βουλευτής Χανίων, δεν έκρυβε τις φιλοδοξίες του να βρεθεί στην κορυφή παρά το νεαρό της ηλικίας του – ήταν 43χρονών το 1965, νεότερος από τα περισσότερα σημαντικά στελέχη της Ένωσης Κέντρου».
Η Αριστοτελία Πελώνη παρουσίαζε, δε, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως αδίστακτο. Έγραφε χαρακτηριστικά: «Έδειξε μάλιστα ότι ήταν αποφασισμένος να μην υπολογίσει τίποτα προκειμένου να υλοποιήσει τις πολιτικές επιδιώξεις του».
Τον εμφάνιζε δε ως απόλυτα διαπλεκόμενο με εγχώρια και ξένα συμφέροντα. Έγραφε η σημερινή κυβερνητική εκπρόσωπος: «Στο πλαίσιο αυτό και σε συνεννόηση με τον ξένο παράγοντα, το παλάτι και οικονομικά συμφέροντα της εποχής, οργάνωσε, υλοποίησε και στήριξε την μεγαλύτερη συνομωσία στη χώρα μετά τον Εμφύλιο».
Σε άλλο σημείο του κειμένου της ασκούσε εμμέσως κριτική για το γεγονός πως την εποχή που γράφτηκε το άρθρο, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προχώρησε σε παρέμβαση που «ωστόσο περιελάβανε ελάχιστη δόση αυτοκριτικής».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε δε η επιλογή της Αριστοτελίας Πελώνη να συνδέσει άμεσα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με τον εκδότη Πάνο Κόκκα και τις παρασκηνιακές του κινήσεις. Έγραφε χαρακτηριστικά η σημερινή κυβερνητική εκπρόσωπος: «Ο Π. Κόκκας, ταυτιζόμενος πολιτικά με τον Κ. Μητσοτάκη, διαδραμάτισε παρασκηνιακά καθοριστικό ρόλο τον Ιούλιο του 1965 για την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου».
