Όταν η Αιγιάλεια φλεγόταν, ο Mitsotakis αναπαυόταν στα κύματα του Αιγαίου. Από σέλφι σε σέλφι έφτασε μέχρι το τελευταίο χωριό η γυμνή κορμοστασιά του.
Όταν άρχισε το κακό στη Βαρυμπόμπη, ο Μητσοτάκης κολυμπούσε στα κύματα του αυτοθαυμασμού του. Και δυο ώρες μετά την έναρξη της πυρκαγιάς, αναρτούσε στο Διαδίκτυο το θαύμα του στην ψηφιακή μας σωτηρία.
Όταν η φωτιά αγκάλιασε τη μισή Αττική, έκαιγε σπίτια και κατέστρεφε έναν μοναδικό πνεύμονα της Αθήνας, ο Μητσοτάκης επικοινωνούσε την αγάπη του για τους πυροσβέστες. Εννοώντας για τον εαυτό του.
Όταν η πανδημία αντιμετωπίστηκε με επιτυχία στο πρώτο κύμα, ο Μητσοτάκης είχε ανεβεί στο Σινά του αυτοθαυμασμού, του λιβανωτού και της λατρείας του εαυτού του.
Όταν χάθηκαν δεκατρείς χιλιάδες ψυχές σε λίγους μήνες, μάθαμε ότι ο Μητσοτάκης ήταν έξοχος μαχητής εναντίον μιας πανδημίας παγκόσμιας, που στη Βενεζουέλα είχε κοστίσει περισσότερους νεκρούς.
Όταν οι φωτιές αγκάλιασαν την Ελλάδα, ο Μητσοτάκης στάθηκε αγέρωχος απέναντι στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, την κλιματική αλλαγή, τον καύσωνα, το κακό το ριζικό μας, ως αιτίες της τραγωδίας.
Όταν ο Λιγνάδης αποκαλύφθηκε αυτό που ήταν, ο Μητσοτάκης καλύφθηκε σ’ αυτό που δεν ήταν, προτάσσοντας SOS και φίμωτρο στην επικοινωνία. Οι φωτογραφίες του, όλο χαμόγελα με τον γνωστό σκηνοθέτη, εξαφανίστηκαν ή δικαιολογήθηκαν ως εντελώς τυχαίες.
Όταν η αστυνομία τσάκιζε τα παιδιά της μεσαίας τάξης στη Νέα Σμύρνη, ο Μητσοτάκης έβγαζε την ουρά του έξω από το μακελειό και τσάκιζε τη λογική μας, διαπράττοντας διαρροές ότι για όλα φταίει ο Χρυσοχοΐδης.
Όταν ο Μητσοτάκης πιάστηκε με το πόθεν έσχες του στην πλάτη, φωτογραφήθηκε οργισμένος με την οικογένειά του, για να πείσει τις ευαίσθητες καρδιές ότι οι κακοί τα βάζουν με την ανυπεράσπιστη σύζυγό του. Και με τα παιδιά του. Και με τον σκύλο του ακόμα.
Όταν γενικά καίγεται η κοινωνία, ο Μητσοτάκης βουτάει με άνεση σέλφι στην επικοινωνία. Όταν κάνει διακοπές ενώ οι φλόγες καταστρέφουν κόσμο, ρίχνει μαύρο στην ενημέρωση. Όταν χάνονται ζωές, φταίει η παγκοσμιότητα της πανδημίας.
Ο Μητσοτάκης, όπως καταλάβατε, έναν έλεγχο δεν χάνει ποτέ: Της προβολής του μεγαλείου του. Δεν φταίει αυτός όμως. Φταίει ο ανίκητος έρωτας για τον εαυτό του.
Θανάσης Καρτερός
