Με νέο άρθρο για το Πνευματικό Κέντρο Κυθηρίων Αλίμου επανέρχεται στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας “Κυθηραϊκά” ο εκδότης της και μέλος του Δ.Σ του Τριφυλλείου Ιδρύματος Μανώλης Καλλίγερος. Διαβάστε το άρθρο του όπως δημοσιεύθηκε παρακάτω.
Και μετά την Υποκρισία για τον Πολιτισμό, ιδού και η αλήθεια για το Πνευματικό Κέντρο Κυθηρίων Αλίμου
Είδαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας την απόλυτη υποκρισία όσων κόπτονται για τον Πολιτισμό (τρομάρα τους…) στον Άλιμο. Ώρα είναι να δούμε και την αλήθεια για το Πολιτιστικό Κέντρο Κυθηρίων Αλίμου, παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα έχουν γραφεί. Εδώ θα περιοριστούμε σε όσα αναφέρθηκαν τελευταία και σε λίγες άγνωστες λεπτομέρειες και θα κλείσουμε την ιστορική αναφορά μας για αποκατάσταση της αλήθειας στο θέμα αυτό.
Μία προσωπική αναφορά. Επί προεδρίας αείμνηστου Ιω. Στρατηγού στο Τριφύλλειο (απεβίωσε 2006) ετέθη επιτακτικά το θέμα της αποπεράτωσης του Πνευματικού Κέντρου Κυθηρίων Αλίμου (Π.Κ.Κ.Α.), καθώς επί σειράν ετών είχε μείνει ένα τσιμεντένιο «κουφάρι» και δεν υπήρχαν πόροι και προοπτική ολοκλήρωσής του. Οι αείμνηστοι, επίσης, πρόεδροι του Συνεταιρισμού, ο Παν. Λεοντσίνης και ο Σπ. Βαρυπάτης, που τον διαδέχθηκε, (τη μνήμη του οποίου προσβάλλουν βάναυσα όσοι Κυθήριοι συμπράττουν σήμερα με το Δήμο Αλίμου και του προσάπτουν άμεσα ή έμμεσα μομφές), είχαν δε προσφέρει πολλά στην περιοχή, είδαν εγκαίρως το αδιέξοδο και σκέφτηκαν τότε να απευθυνθούν στο Τριφύλλειο. Κατέληξαν στην υπό τρόπον δωρεά το 2004 για να ολοκληρωθεί το κτήριο και προς το σκοπό αυτόν δώρισαν μαζί τα 5 οικόπεδα, ως κεφάλαιο αυτοτελούς διαχείρισης, καθώς το Τριφύλλειο δεν διέθετε τους αναγκαίους πόρους για το έργο, αλλά και εκ του σκοπού του δεν είχε δικαίωμα διάθεσης ούτε ενός ευρώ από δικούς του πόρους για αποπεράτωση, συντήρηση και λειτουργία του κτηρίου στον Άλιμο. Δεν είναι γνωστόν αν είχαν γίνει μελέτες κόστους τότε, αλλά και να είχαν γίνει τα γεγονότα πρόλαβαν την άμεση εκτέλεση των έργων. Πριν τη μεταβίβαση ο Ι. Στρατηγός με είχε ρωτήσει για την πρόθεσή του να δεχθεί τη δωρεά και η απάντησή μου ήταν από επιφυλακτική έως αρνητική. Λίγο αργότερα, μία μέρα στο σπίτι του αείμνηστου Γρ. Κασιμάτη, ο τελευταίος με ρώτησε γιατί δεν συμφωνώ. Τότε δεν ήμουν μέλος του Δ.Σ. Του απάντησα: -«Γιατί θα εμπλακείτε σε ένα κυκεώνα και τέτοια φαραωνικά έργα δύσκολα τελειώνουν και πιο δύσκολα συντηρούνται». Αυτά τα γνωρίζουν καλώς πολλοί Κυθήριοι στον Άλιμο.
Η συνέχεια γνωστή. Η δωρεά έγινε και, πριν στεγνώσει το μελάνι έπεσαν τα πρώτα δικαστήρια. Ο τ. Πρόεδρος του Συνεταιρισμού Στ. Μεγαλοκονόμος άνοιξε σωρεία δικών εναντίον της δωρεάς και ενήγαγε όλα τα μέλη του Δ.Σ. του Τριφυλλείου και το Συνεταιρισμό. Άρχισε τότε σειρά αγωγών-ανταγωγών και μηνύσεων με τελικό αποτέλεσμα να χάσει όλα τα δικαστήρια και να υποχρεωθεί να καταβάλει στο Σπ. Βαρυπάτη ποσό €19.880 και να δημοσιεύσει την σε βάρος του δικαστική απόφαση στον τοπικό τύπο τον Αύγουστο του 2010. Γιατί τα αναφέρουμε εδώ; Γιατί, στην πρόσφατη ενημέρωση που ακούστηκε στις 28/2/2024 όλη αυτή η δικαστική διαμάχη ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΡΥΒΕΙ ΣΚΟΠΙΜΩΣ. Φαίνεται ότι ο υποβολέας όλων αυτών ήθελε να αποκρύψει το γιατί το Τριφύλλειο δεν έκανε «απολύτως τίποτε», όπως διατείνονται συνεχώς οι περί το Δήμο Αλίμου διαμαρτυρόμενοι. Και πώς να κάνει, ενώ εκκρεμούσε σωρεία δικών, που καθιστούσαν νομικά αδύνατη την εκποίηση των οικοπέδων της δωρεάς; ΠΡΩΤΟ ΨΕΜΜΑλοιπόν, διά της αποκρύψεως εξόχως σημαντικής λεπτομέρειας.
Η απόκρυψη των παραπάνω από τους φωνασκούντες είναι σκόπιμη γιατί το 2010 ενέσκηψε η Μεγάλη Οικονομική Κρίση στη χώρα. Ποίος μπορούσε να σκεφτεί τότε αποπερατώσεις κτηρίων τεραστίου κόστους, όταν και η αξία των οικοπέδων είχε πέσει κάτω από το μισό; Μετά από σειρά συνεννοήσεων μεταξύ δωρητή (Συνεταιρισμού) και δωρεολήπτη (Τριφυλλείου) φθάνουμε τελικά στο 2015, οπότε διαπιστώνεται πλήρες πλέον οικονομικό αδιέξοδο. Εν τω μεταξύ, από το 2013 είχε έρθει και ο ΕΝΦΙΑ. Από τότε μέχρι σήμερα, το Τριφύλλειο έχει καταβάλλει για φόρους και τέλη για τα 5 οικόπεδα πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ. Αλλά οι αντιρρησίες της δωρεάς, ρωτάνε συνέχεια, παρασύροντας και τον κ. Δήμαρχο Αλίμου, «γιατί δεν έκαναν τίποτε όλα αυτά τα χρόνια;». Προφανώς άπαντες κάνουν ότι δεν γνωρίζουν!
Και πάμε στο ΔΕΥΤΕΡΟ και πλέον τερατώδες ΨΕΜΑ. Διαβάζουμε όσα γράφτηκαν στον τύπο ότι αναφέρθηκαν στη συγκέντρωση της 28/2/24 (ΝΟΤΙΑ 29/2/24). Σύμφωνα με αυτά η λεπτομερής εξιστόρηση των πεπραγμένων του Συνεταιρισμού και του Τριφυλλείου για το Πνευματικό Κέντρο σταματά το ….2004 και επαναλαμβάνεται το 2021! Το εν τω μεταξύ διάστημα των 17 ετών, το οποίο αιδημόνως αντιπαρέρχονται, δεν έγινε τίποτε; Σταμάτησε μήπως ο χρόνος; Να μην μάθει ο κόσμος τι μεσολάβησε όλα αυτά τα χρόνια; Αυτό όμως ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ο κ. Δήμαρχος και οι υποβολείς του. Το 2015 λοιπόν, Τριφύλλειο και Συνεταιρισμός συμφωνούν σε τροποποίηση της δωρεάς, με μεταβίβαση του ακινήτου με το «κουφάρι» του Π.Κ.Κ.Α. και την υποχρέωση κατασκευής ενός Πνευματικού Κέντρου 150τ.μ. Σημείωση: οι αποφάσεις τότε στο Δ.Σ. του Τριφυλλείου ψηφίστηκαν με ομοφωνία! Μεταξύ δε όσων ψήφισαν ήταν και ένας από τους σήμερα διαμαρτυρομένους και κύριος μοχλός της αντιπαράθεσης! Όταν ψήφιζε δεν γνώριζε;
Από δω και πέρα όλα είναι λίγο πολύ γνωστά. Το Τριφύλλειο, έπρεπε να προχωρήσει στην αξιοποίηση του Αλίμου, αφ’ ενός για εκπλήρωση των όρων της δωρεάς προς αυτό, όπως είχε τροποποιηθεί το 2015 και αφ’ ετέρου για αύξηση των εσόδων του. Ζητήθηκε, λοιπόν, από το Υπ. Οικονομικών να διατεθεί προς αξιοποίηση με τη μόνη μέθοδο που αναφερόταν στη συμφωνία δωρεάς και που ήταν οικονομικά συμφέρουσα και νομικά δυνατή, την αντιπαροχή. Ο διαγωνισμός έγινε και ο Δήμος δεν κρίθηκε προτιμητέος για όλους τους λόγους που έχουν αναφερθεί εδώ πολλές φορές. Αυτό δεν άρεσε σε όσους ήθελαν αποπεράτωση του υπάρχοντος κτηρίου, που είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από τα υπό κατασκευήν διαμερίσματα. Και το πλέον παράξενο όλων είναι ότι αναφέρθηκε από πολλούς, ειπώθηκε δε και στη συγκέντρωση, ότι «….το ακίνητο δόθηκε από τις οικονομίες των κατοίκων….». ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΨΕΜΑ! Το ακίνητο ανήκε στο Συνεταιρισμό, όπως και τα οικόπεδα που διατέθηκαν. Ασφαλώς είχαν κόστος κατά την αγορά επιμεριζόμενο στους αρχικούς συνεταίρους η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν Κυθήριοι, οι οποίοι πλέον είναι απόλυτη μειοψηφία. Όσον δε αφορά τα οικόπεδα που είχαν απομείνει, ακόμη και αν πωλούνταν, ουδεμία δυνατότητα διανομής του προϊόντος στους ήδη οικοπεδούχους ήταν νομικά δυνατή. Αλήθεια, ποίος μπορεί να προσδιορίσει σήμερα την τότε αξία κτήσης; Ήταν δε ασφαλώς, και για το λόγο αυτόν δωρήθηκε, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ του Συνεταιρισμού και διά της δωρεάς μεταβιβάστηκε στο Τριφύλλειο, το οποίο είχε δύο υποχρεώσεις. Μία προς την εκπλήρωση του τρόπου της δωρεάς του 2015 και μία γενική προς την Πολιτεία για τήρηση των πολεοδομικών διατάξεων. Και ΤΗΡΗΣΕ ΕΥΛΑΒΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ με το διαγωνισμό, του οποίου προηγήθηκαν εκτιμήσεις ορκωτών εκτιμητών, τόσο του Τριφυλλείου, όσο και του Υπουργείου που ενέκρινε το διαγωνισμό.
Αυτά, προς αποκατάσταση της αλήθειας. Η συνέχεια γνωστή. Ίσως τώρα τα δικαστήρια που μοιραία θα ακολουθήσουν να ξεπεράσουν αυτά της περιόδου 2004-2010.
Υ.Γ. Κανονικά το ιστορικό της υπόθεσης έπρεπε να περιλαμβάνει και τις προσπάθειες για ανέγερση του ναού της Μυρτιδιώτισσας, το ποίοι ήταν οι πρωτεργάτες, ποίοι κατέβαλαν το μεγαλύτερο ποσό των δαπανών και πολλά άλλα, πλην όμως, ίσως δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να αναφερθούμε σε μία ακόμη μεγάλη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων συνδέουν το Πνευματικό Κέντρο με το Ναό. Με αυτά ας ασχοληθούν όσοι ….θα βρίσκονται στη ζωή, όταν τελειώσουν οι δικαστικοί αγώνες, για τους οποίους οσονούπω θα ακουστεί η πιστολιά του αφέτη, όπως ανακοίνωσε ήδη ο Δήμος, με το τέλος δε να φθάνει πιθανόν μέχρι τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια στο Λουξεμβούργο!
Ε.Π.Καλλίγερος
