Πριν από 2 χρόνια, στον πρώτο μάλιστα από τους προγραμματικούς μας πυλώνες, προτείναμε οι πλειοψηφικές αποφάσεις των πολιτών να είναι δεσμευτικές για το Δημοτικό Συμβούλιο. Αυτή η δέσμευση, για εμάς προϊόν βιωματικής ανάλυσης του αντιδημοκρατικού τρόπου διοίκησης, ανάγκασε τους άλλους συνδυασμούς να προσθέσουν στην προεκλογική τους ρητορική πομπώδεις (ψευδείς, όπως αποδείχτηκε) διατυπώσεις περί συμμετοχής των πολιτών, όπως (Χαρχαλάκης): «Το κάλεσμά μας είναι διαρκές σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνουμε την κοινωνική συμμετοχή και την αυτοδιάθεση. Θέλουμε τους πολίτες πρωταγωνιστές και συμμάχους μας.» και (Σουρής): «Σε αντίθεση με τη σημερινή αυταρχική προσέγγιση του «έχω την πλειοψηφία – κάνω ό,τι θέλω», η δική μας προσέγγιση στοχεύει στην επιδίωξη μέγιστης συναίνεσης μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες παντού (Δημοτικό Συμβούλιο, Τοπικά Συμβούλια, πραγματικά ανοιχτή διαβούλευση στις Τοπικές Κοινότητες)». Έτσι, για τα πρακτικά. (βλ. φώτο 1)
Προς τους κατοίκους της ΔΚ Καραβά (βλ. φώτο 2)
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε δημόσια και από καρδιάς τους κατοίκους της κοινότητας Καραβά για την τιμή που μας έκαναν ζητώντας μας να συνεχίσουμε το έργο του αγαπημένου Κοσμά. Φυσικά δεν θα ήμασταν ποτέ άξιοι να προσφέρουμε όσα αυτός, αλλά είχαμε ελπίσει ότι ο εθελοντισμός που προτείνατε (στον οποίο εμείς θα προσφέραμε το μισθό του προέδρου και την γραφειοκρατική υποστήριξη των δράσεων) θα αποτελούσε αντίδοτο στη θλίψη της απώλειας και ευκαιρία για την αναβίωση του κοινοτικού πνεύματος και της χαράς συμμετοχής στα κοινά, σύμφωνα με το δικό του παράδειγμα. Γνωρίζουμε όλοι τις συνθήκες που δεν επέτρεψαν να αναπτυχθεί αυτό το πείραμα δημοκρατίας. Αλλά την εμπειρία της ελεύθερης κοινότητας των ελεύθερων προσώπων την ζήσαμε και είδαμε την ομορφιά και τη δύναμή της. Στη ρεματιά του Καραβά τρέχει ακόμα νερό – και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Δεν είμαστε πολιτικά αφελείς ώστε να πιστεύουμε πως όλα αυτά γίνονται μόνο από προσωπική φιλοδοξία ή σύμπλεγμα (φυσικά η παράμετρος μιας «τιμωρίας» των πολιτών που δεν «μας ψήφισαν» είναι πάντα υπολογίσιμη). Από πίσω δουλεύει ασταμάτητα η μηχανή του χρήματος, αυτή που όταν αρχίσει να ρετάρει ξεχνάει και δημοκρατία, και ηθική, και φιλία, και συγγένεια, και τσίπα.
Αυτό που συνέβη στον Καραβά – η πλήρης αγνόηση της θέλησης των κατοίκων –είναι μια ξεκάθαρη απόδειξη πως κάποιοι θεωρούν τη δημοκρατία εμπόδιο στα σχέδιά τους. Αυτή η καταπάτηση της λαϊκής βούλησης, που οι Καραβίτες βίωσαν δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες (πρώτα με τη δήλωση δημάρχου ότι «η γεώτρηση θα γίνει» και τώρα με την τοποθέτηση ενός προέδρου που δεν ήθελαν), φανερώνει την υποκρισία όσων μιλούσαν για «συμμετοχή των πολιτών».
Μαζί με την συνειδητοποίηση του εμπαιγμού, έρχεται και η ευθύνη. Η συμπεριφορά της ενωμένης (και επίσημα πλέον) συμπολίτευσης απέναντι στους κατοίκους του Καραβά, είναι μια ειδοποίηση προς τους ελεύθερους στο πνεύμα πολίτες σε όλο το νησί. Τώρα πια δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: όσοι θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, αδιαφορούν για τη δημοκρατία και τη βούληση του κόσμου. Το ερώτημα είναι: Θα μείνουμε αδρανείς, προσποιούμενοι πως δεν αφορά εμάς και τα παιδιά μας; Ή θα αποφασίσουμε να αντιδράσουμε;
Σας καλούμε σε αυτή την απελευθέρωση με μια απλή, μικρή απόφαση να μην μείνουμε σιωπηλοί. Σας καλούμε να πάρετε θέση – μαζί μας, δίπλα μας ή από όποιο μετερίζι ορίζει η συνείδηση του καθενός.
Ευχόμαστε ολόψυχα να επικρατήσει γαλήνη στις ψυχές όλων μας. Η ήττα της ασχήμιας είναι η ομορφιά. Λίγο υπομονή και θα έρθει ο καιρός.
ΕΚ
«Ποιός, ἂν κραύγαζα, θὰ μ᾿ ἄκουγε ἀπ᾿ τῶν ἀγγέλων τὶς τάξεις;
Κι ἂν ἀκόμα ὑποθέσουμε πὼς ἕνας μ᾿ ἔσφιγγε
ξαφνικὰ πάνω στὴν καρδιά του: ἀπ᾿ τὴν κραταιότερη ὕπαρξή του
θὰ ἔσβηνα. Κι αὐτὸ γιατὶ ἡ ὡραιότητα δὲν εἶναι παρὰ
ἡ ἀρχὴ τοῦ τρομεροῦ ποὺ μόλις τὴν ἀντέχουμε
καὶ τὴ θαυμάζουμε τόσο γιατὶ ἀποστέργει γαλήνια
νὰ μᾶς καταστρέψει. Τρομερὸς εἶναι ὁ κάθε ἄγγελος.»
Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε
«Τα Ελεγεία του Ντουίνο»
