Με καθημερινές δράσεις στις πύλες των νοσοκομείων όλης της χώρας και στα γραφεία του υπουργείου Υγείας, συντονίζοντας τις κινητοποιήσεις και τις δράσεις αλληλοστήριξης τους, εκατοντάδες υγειονομικοί σε αναστολή, διαμαρτύρονται για την άδικη και παράλογη απομάκρυνσή τους από την εργασία τους, που συνεχίζεται για τρεις μήνες, από την 1η Σεπτεμβρίου. Τα βασικά τους αιτήματα επικεντρώνονται στην ενίσχυση του ΕΣΥ και την επιστροφή τους στην εργασία τους με άμεση ανάκληση του μέτρου της αναστολής, ενώ επιμένουν να αντιτίθενται συνολικά στην πολιτική διχασμού των πολιτών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, απαντώντας στην προπαγάνδα της κυβέρνησης.
Ένας αγώνας, αόρατος, που όχι μόνο δεν προβάλλεται από τα ΜΜΕ, φιλοκυβερνητικά ή αντιπολιτευόμενα, αλλά λοιδορείται επιπλέον, ως ανορθολογικός και «ψεκ». Η κυβέρνηση, επιμένει στη στοχοποίηση των ανεμβολίαστων, αφήνοντας συχνά να διαρρέει πως είναι πιθανή η επέκταση του μέτρου της αναστολής και σε άλλους κλάδους. Όλα αυτά σε μια περίοδο που το βασικό επιχείρημα, πως μόνο οι ανεμβολίαστοι μεταδίδουν τον ιό, διαψεύδεται από την ίδια την πραγματικότητα. Τα νέα δεδομένα δείχνουν, πως και οι εμβολιασμένοι, έστω και σε μικρότερο βαθμό, κολλάνε και μεταδίδουν τον κορωνοϊό, ενώ ο εμβολιασμός σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις έχει ημερομηνία λήξης. Άρα το έδαφος, της «επιστημονικής» στοιχειοθέτησης της αναστολής, παύει να υπάρχει. Μένει μόνο η εκδικητική και κατασταλτική λειτουργία του μέτρου, που μετέτρεψε τον εμβολιασμό, από εργαλείο προστασίας της Υγείας, σε μέσο φρονηματισμού της κοινωνίας.
Πλέον εμφανίζονται φωνές, ακόμη και στην επιτροπή των ειδικών, που αμφισβητούν ως αντιεπιστημονικό τον όρο «πανδημία των ανεμβολίαστων» που έχει γίνει σημαία της κυβέρνησης, και ζητούν τη μερική άρση των μέτρων διαχωρισμού και την επιστροφή των υγειονομικών σε αναστολή, πίσω στην εργασία τους, σε πόστα που δεν είναι στην πρώτη γραμμή, με σκοπό να καλυφθούν κάποια από τα τεράστια κενά του ΕΣΥ. Η κυβέρνηση και το υπ. Υγείας από την πλευρά τους, συνεχίζουν τα κροκοδείλια δάκρυα για το ΕΣΥ και τους γιατρούς του που βρίσκονται στα όρια τους, αλλά αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση για επιστροφή των υγειονομικών σε αναστολή στις θέσεις τους, καθώς αυτό θα σήμαινε πολιτική ήττα και υποχώρηση από τη στρατηγική του αυταρχισμού. Αντιθέτως, όπως ανακοίνωσε στο πρόσφατο διάγγελμα του ο Κ. Μητσοτάκης, συζητάνε για πρόσληψη, νέου προσωπικού για να καλύψει κάποια από τα 7.000 κενά, δρομολογώντας με τον τρόπο αυτό, τον οριστικό παραγκωνισμό των σε αναστολή υγειονομικών από το ΕΣΥ στο μέλλον.
Τριπλό έγκλημα
Η στοχοποίηση των υγειονομικών που δεν έχουν εμβολιαστεί λειτούργησε αποδιοργανωτικά για την κοινωνία με πολλαπλούς τρόπους, την ίδια στιγμή που αξιοποιήθηκε από τους κυβερνώντες ως ένα ακόμη μέσο εμπέδωσης του αυταρχισμού. Ο κυβερνητικός εκβιασμός «νομιμοποίησε» τη μαζική, εκδικητικού χαρακτήρα, απόλυση χιλιάδων ανθρώπων, που βρέθηκαν από τη μία μέρα στην άλλη, χωρίς εργασία και εισόδημα, και χωρίς τη δυνατότητα να εργαστούν αλλού. Ταυτόχρονα αξιοποιήθηκε για να συσκοτίσει τις ευθύνες για την θνητότητα του Covid στα νοσοκομεία, αφού για τη διάδοση του ιού δεν φταίνε οι ελλείψεις κλινών και η μικτή νοσηλεία Covid και μη ασθενών –και κατά συνέπεια η πολιτεία που δεν έκανε τίποτα για να καλύψει αυτά τα κενά–, αλλά οι ανεμβολίαστοι γιατροί και νοσηλευτές που αποτελούν «υγειονομική βόμβα». Τέλος, η απώλεια πάνω από 7.000 εργαζομένων, γιατρών, νοσηλευτών, πληρωμάτων ΕΚΑΒ κ.ά., με μεγάλη εμπειρία, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί μια μαύρη τρύπα για το δημόσιο σύστημα υγείας, οδηγώντας πολλές δομές υγείας σε υπολειτουργία, σε μια κρίσιμη περίοδο που τα νοσοκομεία δέχονται αυξημένη πίεση λόγω της ανόδου των κρουσμάτων Covid.
Απέναντι σε αυτό το τριπλό έγκλημα, υπάρχει μία μόνο λύση. Η άμεση ανάκληση των αναστολών, και η επιστροφή όλων των υγειονομικών πίσω στην εργασία τους, είναι μονόδρομος, για τη δικαιοσύνη και την ισονομία, για τη στήριξη του ΕΣΥ και την υπεράσπιση της δημόσιας Υγείας.
Υπάρχουν κλινικές που υπολειτουργούν λόγω έλλειψης έμπειρου και εξειδικευμένου προσωπικού, και κλίνες ΜΕΘ που μένουν στα αζήτητα ‒ όλα αυτά και αποτέλεσμα των αναστολών. Συγκεκριμένα στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, ασθενείς Covid μεταφέρονται όχι με ασθενοφόρα αλλά με φορτηγάκια, μετά από σύναψη σύμβασης του, αποδεκατισμένου από προσωπικό, ΕΚΑΒ με ιδιωτική εταιρία ενοικίασης αυτοκινήτων. Αυτό είναι το έγκλημα που συντελείται εις βάρος της υγείας των πολιτών.
ΕΣΥ: Ξεπεράστηκαν τα όρια αντοχής
Το ΕΣΥ και μαζί του και η ίδια η υγεία των πολιτών, υπονομεύτηκαν από τη χρόνια διάλυση και υποχρηματοδότηση. Η πανδημία βρήκε, κατά γενική ομολογία, τη χώρα μας γυμνή και απροετοίμαστη. Αντί ο έκτακτος κίνδυνος να σημάνει αντιστροφή της πορείας διάλυσης, με πρόσληψη προσωπικού, ενίσχυση των νοσοκομείων και οικοδόμηση ενός δικτύου πρωτοβάθμιας υγείας, οι κυβερνώντες επιμένουν να θεωρούν την υγεία «πολυτέλεια». Σήμερα μετά από δύο σχεδόν χρόνια πανδημίας, η πίεση στα νοσοκομεία παραμένει σταθερά υψηλή, οδηγώντας στη φυσική και ψυχολογική εξόντωση του προσωπικού. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, γιατρών και νοσηλευτών, η διάλυση του ΕΣΥ, οδηγεί σε αυξημένη θνητότητα τόσο από Covid όσο και από άλλες ασθένειες. Η πραγματικότητα αυτή καταγράφεται στα αυξημένα ποσοστά θανάτων εκτός ΜΕΘ αλλά και στα ποσοστά θνησιμότητας εντός ΜΕΘ που είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Μιλάμε για ένα προμελετημένο έγκλημα, που η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει πίσω από την επίθεσή της στον αποδιοπομπαίο τράγο, τους ανεμβολίαστους. Δύο χρόνια τώρα δεν φτιάχτηκε ούτε μια καινούργια δομή υγείας σε όλη τη χώρα, με τις ανάγκες να καλύπτονται από τη μετατροπή άλλων κλινικών σε κλινικές Covid, αφήνοντας ακάλυπτους ασθενείς άλλων νοσημάτων. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν κλινικές που υπολειτουργούν λόγο έλλειψης έμπειρου και εξειδικευμένου προσωπικού, και κλίνες ΜΕΘ που μένουν στα αζήτητα. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τις καταγγελίες από τη Βόρεια Ελλάδα, και συγκεκριμένα στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, πως ασθενείς Covid μεταφέρονται όχι με ασθενοφόρα αλλά με φορτηγάκια, μετά από σύναψη σύμβασης του, αποδεκατισμένου από προσωπικό, ΕΚΑΒ, με ιδιωτική εταιρία ενοικίασης αυτοκινήτων, τότε γίνεται φανερό το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται εις βάρος της υγείας των πολιτών.
Παλεύουν μόνοι
7.000 άνθρωποι, χωρίς δουλειά και εισόδημα, όμηροι μιας εκδικητικής και εγκληματικής πολιτικής. Από ήρωες του προηγούμενου χρόνου, στο στόχαστρο τώρα της κυβερνητικής προπαγάνδας ως μολυσματικοί και επικίνδυνοι. Ο εκβιασμός, με πρόσχημα την υγεία και εργαλείο το φόβο, φαίνεται να λειτούργησε νομιμοποιητικά για τις παράλογες και αυταρχικές επιλογές της κυβέρνησης. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η σιωπή για την αδικία σε βάρος των σε αναστολή υγειονομικών. Σε απόλυτη μονοφωνία η κυβέρνηση και η ατύπως συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση, μαζί και τα ΜΜΕ που στηρίζουν τις επιλογές των ελίτ, έβαλαν πλάτη στην πολιτική της «υποχρεωτικότητας», κατηγόρησαν ως ανεύθυνους τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς, προετοιμάζοντας το έδαφος για την εκδικητική απομάκρυνσή τους από τα νοσοκομεία. Η «αδιαφορία» όμως για αυτή την αδικία δεν μένει μόνο στα πλαίσια του πολιτικού συστήματος. Εντυπωσιακή είναι και η σιωπή μέσα στο ίδιο το κατακερματισμένο εργατικό κίνημα. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, την ώρα των απολύσεων το μόνο που είχαν να πουν ήταν ένα άνευρο κάλεσμα για ενίσχυση του μαζικού εμβολιασμού. Ενώ και τα αγωνιστικά κομμάτια του συνδικαλιστικού κινήματος και της Αριστεράς, συνεχίζουν να κάνουν πως δεν βλέπουν έναν αγώνα που δεν χωράει στα προκατασκευασμένα σχήματα τους, επιμένοντας να αναδεικνύουν τις αντιφάσεις του, συμπορευόμενοι με όσους τον κατηγορούν για ανορθολογισμό, στηρίζοντας στην πράξη, παρά τις φραστικές καταγγελίες, την κυβερνητική πολιτική επιλογή.
Παρ’ όλα αυτά η μάχη που δίνουν οι υγειονομικοί, ενάντια στην αναστολή εργασίας τους, δεν είναι ένας αγώνας που αφορά μόνο τους ίδιους. Είναι αντικειμενικά ένας αγώνας για όλη την κοινωνία. Και εδώ δεν αναφερόμαστε απλά στην ανάγκη της αλληλεγγύης από τους συναδέλφους ή από άλλους εργασιακούς κλάδους, η απουσία της οποίας είναι εκκωφαντική. Οι υγειονομικοί σε αναστολή υπερασπίζονται το δικαίωμα στην εργασία, που μπορεί να χτυπιέται βάναυσα με τις δικές του αναστολές, όμως τίθεται σε αμφισβήτηση και για όλη την κοινωνία, με την πανδημία να έχει γίνει ένα εργαστήριο εργασιακής επισφάλεια, τηλε-εργασίας, εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Οι υγειονομικοί σε αναστολή, έχοντας τεράστια πείρα, όχι μόνο λόγω των χρόνων προϋπηρεσίας στο ΕΣΥ, αλλά και λόγω της συμμετοχής τους στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στον Covid για σχεδόν δύο χρόνια, αντιλαμβάνονται τις πραγματικές ανάγκες του δημόσιου συστήματος Υγείας, και γι’ αυτό θέτουν ως βασικό τους αίτημα, την ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ. Οι υγειονομικοί σε αναστολή, αμφισβητούν τους μονοδρόμους της κυβέρνησης, υπερασπιζόμενοι την ίδια την Δημοκρατία, πάνε κόντρα στην οικοδόμηση ενός καθεστώτος απαρτχάιντ με υγειονομικό μανδύα, που μέχρι τώρα βάζει στο στόχαστρο τους ανεμβολίαστους, όμως ήρθε για να μείνει με σκοπό την επιβολή του σε όλους.
Του Δημήτρη Γκάζη
