Γράφει η Γεωργία Τσατσάνη
Αυτό το βιβλίο είναι το αφιέρωμα post mortem σε μία σημαντική προσωπικότητα της ελληνικής διανόησης από την εποχή της Μεταπολίτευσης. Ο Γιώργος Δελαστίκ (1952-2020) σπούδασε στο Πολυτεχνείο στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στην Πάτρα κι ευθύς στράφηκε στην έντυπη δημοσιογραφία.
Συνεργάστηκε πάντα με μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στις εφημερίδες Ριζοσπάστης, Πρώτη, Πριν, Καθημερινή, Ημερησία αλλά και στο Έθνος. Ως άνθρωπος αξιοπρεπής και τίμιος ο ίδιος συνήθιζε να υπογράφει με την ιδιαίτερη αποφώνηση «Με αξιοπρέπεια», δύσκολο να το πουν πολλοί συνάδελφοί του σήμερα.
Ο τόμος προετοιμάστηκε μεθοδικά όσο ο Γιώργος Δελαστίκ ήτανε ακόμα ανάμεσά μας από το Βασίλη Μπρούμα ο οποίος έκανε την επιλογή των άρθρων του εκλιπόντος από το 1989 έως το 2017. Το Αφιέρωμα περιλαμβάνει επίσης τρία κείμενα εισαγωγής στην προσωπικότητα και το έργο του ανδρός από τους Μαριάννα Τζιαντζή, Πέτρο Παπακωνσταντίνου και Λεωνίδα Βατικιώτη, σε πρόλογο Θανάση Σκαμνάκη.
Οι μαθητές και οι συνεργάτες ενός αριστοκράτη της πένας περιέγραψαν τόσο τη σχέση και τη σπουδή μαζί του, όσο την πολυμάθεια σε θέματα διεθνή και στην άμεση πρόσβαση στα άρθρα στην πρωτότυπη γλώσσα γραφής (ο κ. Δελαστίκ γνώριζε 14 γλώσσες). Προσωπικότητα προσηνής όσο ευγενής και εμβαθής, σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα όπου συνηθίζουμε να έχουμε μία προτίμηση σε μία επιφανειακή προσέγγιση στα πάντα.
Η περιεκτική εργογραφία του Γιώργου Δελαστίκ περιλαμβάνει βιβλία για σημαντικά θέματα πρώιμου ενδιαφέροντος, ζητήματα καυτά όπου ενίοτε επανέρχεται, όπως για το Αφγανιστάν και την επακόλουθη της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 κατάσταση (1985, 2001), τη Λιβύη (1986), τη Μέση Ανατολή (1991), τα ασταθή Βαλκάνια (1994, 2008) και την Τουρκία στην Ευρώπη (2008). Μολονότι ενταγμένος ιδεολογικά με σαφήνεια, ουδέποτε δίστασε να ασκήσει κριτική σε ομοϊδεάτες, χωρίς ν’ αναλογιστεί το όποιο κόστος. Άλλωστε παροιμιώδης παραμένει η αντίδρασή του απέναντι σε άτομα ανάξια εκτίμησης εκ μέρους του.
Ο εκδοτικός οίκος Τόπος με την καλαίσθητη έκδοση για τον Γιώργο Δελαστίκ αποδίδει την ατμόσφαιρα μιας περιόδου για τη χώρα, μια οσμή που αναμφίβολα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και χωρίς αυτή την παρακαταθήκη, όλοι είμαστε λιγότερο πλούσιοι.
Δημιουργός του άρθρου:
Η Γεωργία Τσατσάνη είναι φιλόλογος - συγκριτολόγος
