Θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως σταρ που έχει λάμψη από τα παλιά, αλλά σίγουρα δεν ήταν και ο μοναδικός λόγος αυτός για να φτάσει στην κορυφή της αμερικάνικης κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ο Μπραντ Πιτ, δεν είναι μόνο ένας ωραίος, ιδανικός για εξώφυλλα και λεζάντες, αλλά κι ένας καλός ηθοποιός. Μπορεί η άστατη ζωή του, οι ερωτικές περιπέτειες και τα διαζύγιά του – ειδικά αυτό με την Ατζελίνα Τζολί, να απασχόλησαν τα μέσα ενημέρωσης και το κοινό περισσότερο από τις υποκριτικές του επιδόσεις, αλλά στα περισσότερα από τα 35 χρόνια που βρίσκεται στον χώρο, έχει κάνει σημαντικότατες ερμηνείες, κέρδισε ένα Όσκαρ Β Ανδρικού Ρόλου για το «Κάποτε στο… Χόλιγουντ» και επιπλέον ένα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ως παραγωγός για το «12 Χρόνια Σκλάβος». Παράλληλα, προς τιμήν του, τον έχουν επιλέξει και ηχηρά ονόματα της σκηνοθεσίας, όπως οι Τέρι Γκίλιαμ, Τέρενς Μάλικ, Στίβεν Σόντερμπερκ, Νιλ Τζόρνταν, Ρίντλεϊ Σκοτ και Κουέντιν Ταραντίνο.
Ο γαλανομάτης, με την πλούσια ξανθιά κόμη, πρωταγωνιστής, όμως, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έχει αδικήσει και τον εαυτό του, γυρίζοντας αρκετές απλώς εμπορικές ταινίες, δίχως ιδιαίτερο περιεχόμενο και στηριζόμενος αποκλειστικά στην ομορφιά του, τη νεανική του μορφή και στις μανιέρες του ατίθασου νεαρού, κοπιάροντας είτε τον Πολ Νιούμαν, είτε και κυρίως στο έμπα του στο σινεμά, τον Μάρλον Μπράντο. Μπορεί τη δεκαετία του ‘90 να καθιερώθηκε ως «ο πιο σέξι άνδρας» του κόσμου, αλλά ποτέ δεν έγινε Μπράντο και πολύ περισσότερο Νιούμαν. Ωστόσο, δεν πρέπει να τον αδικούμε. Ο αμερικάνικος κινηματογράφος έχει χάσει την αίγλη του, τα σενάρια μοιάζουν, στην καλύτερη περίπτωση, με αποτυχημένες αντιγραφές παλαιοτέρων, ενώ οι εισπράξεις και οι ισολογισμοί μοναδική προτεραιότητα για τα μεγάλα στούντιο του Χόλιγουντ. Και φυσικά το σθένος ενός ηθοποιού να απορρίπτει το 90 τοις εκατό των σεναρίων που διαβάζει, ανήκει μάλλον στο μακρινό παρελθόν αν δεν είναι μία φαντασίωση των ορθόδοξων σινεφίλ.
Ο Μπραντ Πιτ συμπληρώνοντας τα 60 χρόνια ζωής (18 Δεκεμβρίου 1963) κι έχοντας ξεμπερδέψει, με το επίπονο διαζύγιο, από την Ατζελίνα Τζολί, που του στοίχισε σε φήμη, ενδεχομένως κάποιους καλούς ρόλους και φιλίες και αφήνοντας πίσω του τα προβλήματα με το ποτό και άλλες καταχρήσεις, βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον του, αν και πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να εγκαταλείψει το φυσικό χάρισμα της νεότητας και να μπει στα βαθιά νερά της ωριμότητας. Το πιθανότερο ειδικά για τον Πιτ, η τρίτη ηλικία θα καθυστερήσει καμιά δεκαετία, σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Στο Χόλιγουντ ως… κοτόπουλο
Ο Πιτ θα γεννηθεί ένα μήνα μετά τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, στην Οκλαχόμα και θα μεγαλώσει στο Σπρίνγκφιλντ του Μιζούρι, σε μια μέση τυπική αμερικάνικη οικογένεια, μαζί με τα δυο αδέλφια του. Στα νεανικά του χρόνια θα διακριθεί στα σπορ αλλά και στην ηθοποιία συμμετέχοντας στα σχολικά μιούζικαλ. Θα σπουδάσει στο πανεπιστήμιο του Μιζούρι δημοσιογραφία και στον ελεύθερο χρόνο του θα παίζει σε ερασιτεχνικούς θιάσους. Η αγάπη του για το σινεμά, όμως, θα τον αναγκάσει να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο, δυο βδομάδες πριν πάρει το πτυχίο του, για να ταξιδέψει προς το θαυμαστό κόσμο των κινηματογραφικών ονείρων, το Χόλιγουντ. Εκεί θα παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής, κάνοντας αρκετές δουλειές για να βγάλει τα βγάλει πέρα, μεταξύ των οποίων τον σοφέρ σε «κατ’ οίκον στριπτιτζούδες» και το καλύτερο: τον κράχτη σε αλυσίδα φαστ φουντ, όπου υποδεχόταν τους πελάτες ντυμένος κοτόπουλο!
Ο ρόλος του «αλήτη» θα τον απογειώσει
Έτσι, με την εμπειρία ως κοτόπουλο, θα ανοίξει τις φτερούγες του, αρχίζοντας να κάνει κάποιες εμφανίσεις στον κινηματογράφο. Το 1987 θα πάρει έναν μικρό ρόλο στο έξοχο θρίλερ «Αδιέξοδο» στο οποίο πρωταγωνιστούσαν οι Κέβιν Κόστνερ και Τζιν Χάκμαν και κάποια ρολάκια σε άλλες παραγωγές, ενώ θα μπει και στην τηλεόραση. Η καριέρα του έχει αρχίσει να παίρνει ένα δρόμο, χωρίς όμως ιδιαίτερη προοπτική. Μέχρι που θα έρθει ο Ρίντλεϊ Σκοτ να τον επιλέξει για έναν χαρακτηριστικό ρόλο στην τεράστια επιτυχία «Θέλμα και Λουίζ». Ο Πιτ, υποδυόμενος έναν περιπλανώμενο νεαρό αλήτη κι έχοντας μία ερωτική σκηνή με την Τζίνα Ντέιβις, θα γίνει ευρύτερα γνωστός, ενώ θα αρχίσουν τα πρώτα εξώφυλλα και οι λεζάντες για το νέο ερωτικό σύμβολο της Αμερικής. Ουσιαστικά, είναι το εφαλτήριο για την καριέρα του, που τη δεκαετία του ‘90 θα απογειωθεί.
Υποκριτική ικανότητα
Τον επόμενο χρόνο θα πρωταγωνιστήσει στο δράμα του Ρόμπερτ Ρέτφορντ «Το Ποτάμι Κυλάει Ανάμεσά μας», αποδεικνύοντας ότι ξέρει και να παίζει, ενώ το 1994 θα εμφανιστεί δίπλα στους Τομ Κρουζ και Αντόνιο Μπαντέρας, στην τεράστια και καλλιτεχνική επιτυχία «Συνέντευξη με Έναν Βρυκόλακα» του Νιλ Τζόρνταν. Θα ακολουθήσει η τεράστια επιτυχία «Seven», μία ταινία τρόμου, που θα έχει για συμπρωταγωνιστές τους Μόργκαν Φρίμαν, Γκουίνεθ Πάλτροου και Κέβιν Σπέισι. Ωστόσο, στην εξαιρετική ταινία του Τέρι Γκίλιαμ «Οι Δώδεκα Πίθηκοι» θα πιστοποιήσει την υποκριτική του ικανότητα και θα λάβει την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα και μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Κάποτε στο… Χόλιγουντ
Οι επιτυχίες θα είναι πλέον αλλεπάλληλες και τις επόμενες δεκαετίες, για τον Πιτ, ο οποίος θα καταστεί και ένα από τα πιο βαριά ονόματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Τα έσοδα από τις ταινίες «Η Συμμορία των 11», των «12» και πάει λέγοντας, που έκανε μαζί με τον Τζορτζ Κλούνεϊ θα γεννήσουν και μια εταιρία κινηματογραφικών παραγωγών, που θα του φέρει και ένα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας για τη δραματική περιπέτεια εποχής «12 Χρόνια Σκλάβος». Τελευταία του προσωπική επιτυχία που του έδωσε και το πολυπόθητο Όσκαρ, ήταν στο σινεφιλικό «Κάποτε στο… Χόλιγουντ», του Ταραντίνο, έχοντας δίπλα του τον φίλο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο.
Το οδυνηρό διαζύγιο και η αποτοξίνωση
Στην προσωπική του ζωή, όμως, δεν τα πήγε το ίδιο καλά. Μετά τον πρώτο του ανεπιτυχή γάμο με την Τζένιφερ Άνιστον, θα ακολουθήσει ο γάμος του με την Ατζελίνα Τζολί και το επεισοδιακό διαζύγιο, το οποίο θα αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση για τον ίδιο. Σε μία εξομολογητική συνέντευξή του, έπειτα από το πολύκροτο διαζύγιο, θα αναφερθεί στον αλκοολισμό του, στα προβλήματα με τον έλεγχο του θυμού του, στα ψυχολογικά του τραύματα, την απώλεια και την προσπάθεια να ξοδεύει τη ζωή του προσπαθώντας να κρύψει τα κομμάτια του. Ομολόγησε ότι το ποτό «ήταν ο τρόπος για να κοιμίζει τους δαίμονές του» και πως όταν συνειδητοποίησε ότι ξεπέρασε κάθε όριο αποφάσισε να το κόψει μαχαίρι, περνώντας έξι μήνες σε αποτοξίνωση.
Κοκτέιλ
Σήμερα, ο 60άρης πλέον, Μπραν Πιτ, έχοντας κάνει μία γερή επανεκκίνηση της ζωής του, φαίνεται συμφιλιωμένος με τους δαίμονές του, συνεχίζει να αγαπάει τους κασκαντέρ και όλους όσους δουλεύουν για να γίνει μια ταινία, να θαυμάζει τον Ταραντίνο, να λατρεύει να πίνει ένα κοκτέιλ με τον Ντι Κάπριο και φυσικά να κάνει σχέδια για το τελευταίο κομμάτι της καλλιτεχνικής του διαδρομής.
Χ. Αναγνωστάκης
