Γνώστης και λάτρης της κινηματογραφικής τέχνης, ο Φρεμώ στη συνέντευξη Τύπου του φεστιβάλ, παρουσίασε τις ταινίες των διαφόρων τμημάτων του φεστιβάλ, αφήνοντας για το τέλος τις 18 ταινίες του Επίσημου Διαγωνιστικού.
Εκτός Διαγωνιστικού θα παρουσιάσει ο Τομ Κρουζ το Top Gun – Maverick, του οποίου είναι και παραγωγός. Η παρουσία του, όπως κι όλων των υπεραστέρων, δίνει ένα άρωμα Χόλιγουντ στις Κάννες.
Ο Μπαζ Λούρμαν θα παρουσιάσει το βιογραφικό Elvis για τη ζωή του θρύλου του ροκ εν ρολ και ο Σέντρικ Χιμένεθ μια ταινία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13/11 στο Παρίσι και τις αστυνομικές έρευνες που ακολούθησαν.
Ο Τζορτζ Μίλλερ του Mad Max Fury Road στην ταινία του Three Thousand Years of Longing καταθέτει τις σκέψεις του για την ιστορία του κόσμου, πως άρχισε, πως είναι πιθανόν να τελειώσει, πώς ζούμε εμείς με γύρω μας τα πράγματα που πιστεύουμε, ή δεν πιστεύουμε, σκηνοθετώντας μια ταινία – φιλοσοφικό δοκίμιο.
Στις Ειδικές Προβολές θα δούμε την ταινία του Ινδού Σάουνακ Σεν All that breaths με θέμα την κλιματική αλλαγή, το ντοκιμαντέρ του Ήθαν Κοέν για τον Τζέρυ Λη Λιούις και την ταινία του Ουκρανού Σεργκέι Λόζιντσα The Natural History of Destruction με θέμα, τι άλλο, τον καταστροφικό πόλεμο που μαίνεται εδώ και μια περίπου δεκαετία στη χώρα του και τώρα έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις.
Παρουσιάζοντας τις Πρεμιέρες Ο Φρεμό αναρωτήθηκε γιατί η ταινία του Πάνου Κούτρα Dodo δεν πέρασε σε κάποιο διαγωνιστικό τμήμα.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε εκτενώς στον Μάρκο Μπελόκιο, που πέρυσι πήρε στις Κάννες ένα τιμητικό βραβείο και είχε παρουσιάσει το ντοκιμαντέρ για τον αδερφό του Ο Μάρξ μπορεί να περιμένει. Στην τελευταία του ταινία Esterno Notte πραγματεύεται την απαγωγή του Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και το πως το χρησιμοποίησαν οι Αμερικάνοι, οι Ρώσοι «και οι φίλοι τους της Χριστιανοδημοκρατίας». Και για τη δολοφονία του, στην οποίοα οδηγήθηκαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες γιατί δεν ήξεραν πια τι να κάνουν. Είναι μια συγκινητική και δυνατή ταινία να βλέπουμε τον Μάρκο Μπελόκιο μετά από σαράντα χρόνια να συνεχίζει να δουλεύει, να συνεχίζει να μας δίνει έργα τέτοιου εύρους, να συνεχίζει να προβληματίζεται σχετικά με την ιστορία της χώρας του μετά το Μουσολίνι, τη Μαφία. Είναι και μια ταινία με την οποία προβληματίζεται και για τα δικά του νιάτα, και πωςμ είχε αυτός ζήσει την ιστορία εκείνης της εποχής.
Στο διαγωνιστικό τμήμα “Ένα Κάποιο βλέμμα” από τις 15 φετινές ταινίες οι 7 είναι πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών και οι 5 γυναικών.
Ξεχωρίζουν με μια πρώτη ματιά το Untitled Pine Rich Project των Riley Keough και Gina Gammell, γυρισμενο σε ινδιάνικη περιοχή και το Corsage της αυστριακής Marie Kreutzer, που πραγματεύτεται την ιστορία της βασίλισσας Σίσσυ μετά, όταν δεν ήταν πια το κέντρο του κόσμου. Την μοναξιά της εστεμμένης.
Στο ίδιο τμήμα διαγωνιζεται και ο Maksim Nakonechnyi, με τη δεύτερη Ουκρανική ταινία του φετινού φεστιβάλ των Καννών, μεσούντος του πολέμου. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας στρατιώτη που γυρνάει πίσω στο Ντονμπας μετά από δύο μήνες αιχμαλωσίας και ανακαλύπτει πως έχει μείνει έγκυος από τον φρουρό που τη βίασε. Η ταινία ολοκληρώθηκε δυο μήνες πριν την έναρξη του πολέμου, και είναι δραματικά επίκαιρη, ενώ η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας Ρίτα Μπουρκόφσκα έχει ήδη κάνει εντύπωση.
Τέλος το Joyland, πρώτη ταινία του Saim Sadiq, είναι και η πρώτη πακιστανική ταινία που συμμετέχει σε διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ.
Οι Κάννες είναι πάντα ένα σημείο συνάντησης του παγκόσμιου κινηματογράφου. Φέτος κατατέθηκαν ταινίες από 115 χώρες, «όχι πολύ λιγότερες από τα μέλη του ΟΗΕ», όπως είπε χαριτολογώντας ο Φρεμό.
Τα “βαριά χαρτιά”
Το Επίσημο Διαγωνιστικό λοιπόν, που όλοι λένε πως είναι ένα από τα δυνατότερα των τελευταίων δεκαετιών. Με παλιούς γνώριμους και νέες εκπλήξεις. 4 πρώην Χρυσοί Φοίνικες, 3 μόλις γυναίκες.
- ο Ali Abassi που είχε νικήσει στο “Ένα Κάποιο Βλέμμα” το 2018 με το Σύνορο επιστρέφει με το Holy Spider.
- H ηθοποιός και σκηνοθέτης Valeria Bruni Tedeschi έρχεται με μια ταινία για τα 80-90s. Ένα παγκόσμιο φιλμ που μιλάει για τη δυσκολία να κυνηγήσει κάποιος τα όνειρα του και για τον εφιάλτη του AIDS.
- O David Cronenberg επιστρέφει με το Crimes of the Future στις παλιές του εμμονές, μαζί με μια πλειάδα αστέρων: Βίγκο Μόρτερσεν, Κρίστεν Στιούαρτ, Λέα Σεϋντου, με συμπαραγωγό την ελληνική εταιρεία Αργοναύτες.
- Οι αδελφοί Νταρντέν με τους δυο Χρυσούς Φοίνικες και πλείστα όσα βραβεία στις Κάννες επιστρέφουν με το Tori et Lukita.
- H Claire Denis ξεφεύγει από τη γαλλική της τάση και επιστρέφει στον παγκόσμιο Νότο για να αφηγηθεί μια αντι-αποικιοκρατική ιστορία από την Κεντρική Αμερική.
- Ο Arnaud Desplechin με το Freres et Soeurs μιλάει για το δικαίωμα του αίματος και τις οικογενειακές σχέσεις μέσα από ένα οικογενειακό παραμύθι.
- Ο Βέλγος Lukas Dhont που είχε κερδίσει τη Χρυσή Κάμερα με το Κορίτσι του περνάει τώρα στα μεγάλα σαλόνια με το Close.
- O James Grey με το Armageddon Time σκύβει πάνω στη δική του ιστορία, αυτή ενός αγοριού που μεγαλώνει στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 80 με μια σχετική ανέχεια. Πρωταγωνιστεί ο Άντονυ Χόπκινς.
- Ο Κορεέντα, ο Χρυσός Φοίνικας των Κλεφτών Καταστημάτων, επανέρχεται με ένα road movie υιοθεσίας γυρισμένο στην Κορέα.
- Ο Mario Martone με τη Νοσταλγία εκπροσωπεί την θαλερή σχολή της Νάπολης, που έχει να επιδείξει σκηνοθέτες και παραγωγούς όπως ο Γκαρόνε και ο Σορεντίνο, ένα “μεγάλη νησί του κινηματογράφου” κατά Φρεμό. Πρωταγωνιστής ο Pierfrancisco Favino του Προδότη.
- Ο επόμενος πρώην νικητής του Χρυσού Φοίνικα είναι ο ρουμάνος Κριστιάν Μουνγκίου που θα έρθει στην Κρουαζέτ με μια ιστορία από τη μακρινή Τρανσυλβανία. Μέσα από τη ζωή ενός μικρού χωριού η ταινία αναφέρεται σε γεγονότα της επικαιρότητας. Τι είναι η Ευρώπη, ποια είναι τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών πολιτικών σε αυτό το μέρος της ηπείρου. Ο Μουνγκίου αναστοχάζεται σχετικά με το μέλλον της χώρας του και των πολλών και διαφορετικών κοινοτήτων που την απαρτίζουν.
- Άλλος ένας τροπαιούχος, ο τέταρτος, ο σουηδός Ruben Ostlund του Τετραγώνου που διεκδικεί πάλι δάφνες με μια ταινία, πολιτικο – κοινωνική, μια καυστική σάτιρα με το βιτριολικό χιούμορ που μας έχει συνηθίσει να κατακρίνει τα κακώς κείμενα των κοινωνιών μας. Στην παραγωγή της ταινίας Triangles of Sadness συμμετέχει και η ελληνική Heretic.
- Στις Κάννες σπεύδει και ο ευρηματικός Κορεάτης Park Chan – Wook με την τελευταία του ταινία
- Πρώτη φορά Κάννες στο Επίσημο Διαγωνιστικό για την εξαιρετική Kelly Reichardt, εκπροσωπο του αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου με την ταινία Showing Up, η οποία, σύμφωνα με τον Φρεμό ‘είναι μια ‘μικρή ταινία’. χωρίς να θέλω σε καμία περίπτωση να δηλώσω κάτι υποτιμητικό. Η Reichardt ‘φτιάχνει το σινεμά της απονάπτυξης. Ενδιαφέρεται για μικρά θέματα και δείχνει με τον δικό της τρόπο μιαν άλλη Αμερική. Ακόμα κι η ίδια η φόρμα της ταινίας, που είναι ένα χρονικό, μοιάζει να είναι το ζητούμενο σε αυτή την ιδιαίτερη κινηματογραφίστρια.’
- Ο ٍٍSaeed Roustafe έρχεται από το Ιράν με την πρώτη του ταινία, τις Αδερφές της Λέιλα.
- O Tarik Salek είναι γεννημένος στην Σουηδία αλλά με ρίζες στην Αίγυπτο. Η ταινία του Boy from Heaven είναι μια αστυνομική περιπέτεια στη σύγχρονη Αίγυπτο με τις θεολογικές της ανησυχίες και σκιαγραφεί με ευκρίνεια μια κοινωνία «για την οποία ελάχιστα γνωρίζουμε εδώ στη Γαλλία»,θα σχολιάσει ο Φρεμό, προσθέτοντας πως το Μαγκρέμπ είναι ένας χώρος απ όπου έχει αναπηδήσει μια πολύ δυναμική σχολή κινηματογράφου με έξοδα δείγματα γραφής τα τελευταία χρόνια και πολλές γυναίκες σκηνοθέτιδες.
- Ο μεγάλος Jerzy Skolinowski επιστρέφει μετά από χρόνια με το ΕΟ, τη δική του εκδοχή του Au hazard Balthazar και τελος
- συμμετέχει και φέτος ο αγαπημένος του φεστιβάλ ρώσος Kiril Serebrennikov. Το φεστιβάλ των Καννών, ένας μεγάλος, σοβαρός και πολιτικά υγιής πολιτισμικός οργανισμός, δήλωσε απο την αρχή πως δεν πρόκειται να απαγορεύσει την παρουσία Ρώσων καλλιτεχνών και την παρουσίαση ρώσικων έργων τέχνης. Πόσο δε μάλλον για το συγκεκριμένο καλλιτέχνη, ο οποίος είναι δηλωμένος αντι πουτινικός που έζησε χρόνια υπό περιορισμό και αυτομόλησε στη Δύση. Όχι σαν κάτι γελοίες και γελοίους που απαγορεύουν τον Τσαικόφσκι και τον Ταρκόφσκι.
Τέλος ο Τιερί Φερμό παρουσίασε την ταινία έναρξης, την ταινία Z COMME Z, μια ταινία με ζόμπι του Michel Hazanavicius, και μας θύμισε πάλι πως το σινεμά δεν πεθαίνει αλλά ξανά προς τη δόξα τραβά. Και μαζί με τις ψηφιακές πλατφόρμες και μόνο.
Της Ρεγγίνας Ζερβού
