Προκαλεί ένα μικρό ηλεκτροσόκ, όταν βρίσκεσαι μπροστά στην ανακάλυψη πως εκείνοι οι εξιδανικευμένοι πολίτες της Αρχαίας Ελλάδας και του Χρυσού Αιώνα, που γέννησαν τα φιλοσοφικά θεμέλια της Δύσης και εντρύφησαν σε ιδέες καινοτόμες, ήταν τρομερά αθυρόστομοι, χυδαίοι και κυνικοί στους τσακωμούς τους. Ναι, και οι Αρχαίοι Έλληνες έβριζαν.
Σε αυτή την ιντριγκαδόρικη διαπίστωση, λοιπόν, βασίστηκε το βιβλίο του Μάριου Βερέττα, “Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων”, με σκοπό να σταχυολογήσει τις βρισιές της αρχαίας γραμματείας και για παιδαγωγικούς σκοπούς.
Το έργο του Αριστοφάνη όπως και άλλων κωμωδιογράφων αποτελούν την καλύτερη πηγή για την αναζήτηση των αγοραίων εκφράσεων και του τρόπου που έβριζε ο κόσμος στην Αρχαία Ελλάδα.
Ωστόσο, σε ένα από τα πιο πιπεράτα αποφθέγματα που άφησε ο φιλόσοφος στην ιστορία προτρέπει τους ποιητές να μη λοιδορούνται «ώσπερ αρτοπώλιδας», δηλαδή σαν φουρνάρισσσες: από τότε, οι βρισιές θεωρούνταν ατιμωτικές για όποιον τις εξέφραζε, ακόμη κι αν όπως φαίνεται ήταν ακραία διαδεδομένες. Σε κάθε περίπτωση ένα είναι δεδομένο: οι Αρχαίοι Έλληνες έβριζαν. Πολύ.
Ακολουθούν μερικές από τις αρχαίες βρισιές που έχουν αποτυπωθεί στο βιβλίο του Μ. Βερέττα, όπως και σε άλλες καταγραφές που είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο:
ΑΒΡΟΒΑΤΗΣ: Το πρώτο συνθετικό είναι το επίθετο αβρός (τρυφερός) και η λέξη υποδηλώνει τον θηλυπρεπή άνδρα, εκείνον που βαδίζει με γυναικείο τρόπο
ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ: Το πρώτο συνθετικό είναι το ρήμα ανασείω (κουνάω) και η λέξη υποδηλώνει τη φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει τον φαλλό.
ΒΔΕΩ: βρωμάω, πέρδομαι
ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ: κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα
ΓΟΓΓΥΛΗ: Μεταφράζεται ως ολοστρόγγυλη και παραπέμπει στο στήθος
ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ: Το δεύτερο συνθετικό είναι το ρήμα οπιπτεύω (παρακολουθώ) και η λέξη υποδηλώνει τον μπανιστιρτζή
ΔΡΟΜΑΣ: Εκείνη του δρόμου, η πόρνη
ΕΚΦΑΥΛΟΣ: Ατιμασμένος
ΕΣΧΑΡΑ: Προέρχεται από το ρήμα ίσχω (εμποδίζω) και η λέξη υποδηλώνει το αιδοίο
ΕΥΠΥΓΟΣ: Γυναίκα με καλοσχηματισμένα οπίσθια
ΚΑΣΣΩΡΙΣ: Προέρχεται από το κάσις (αδελφός, εταίρος) και η λέξη υποδηλώνει την πόρνη
ΚΟΠΡΙΟΣ: Τιποτένιος
ΜΥΖΟΥΡΙΣ: Προέρχεται από το ρήμα μυζάω (ρουφάω) και το ουσιαστικό ουρά (πέος), υποδηλώνοντας τη γυναίκα που κάνει την αντίστοιχη πράξη
ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ: Άνθρωπος πανούργος
ΠΟΣΘΗ: Το δέρμα που περιβάλλει το πέος
ΠΟΣΘΩΝ: Ο άνδρας που έχει μεγάλη πόσθη, άρα μεγάλο πέος
ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ: Το αιδοίο
ΚΙΝΟΥΡΗΣ: Το άτομο που κινείται επιδεικνύοντας την ουρά του (δηλ. το πέος του)
ΛΕΧΡΙΟΣ: Ο λεχρίτης
ΛΥΔΙΑ: Η πόρνη πολυτελείας.
ΛΟΧΜΗ: Μεταφράζεται ως θάμνος και υποδηλώνει το τριχωτό αιδοίο
ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ: Προέρχεται από το ρώπος (φτηνόπραγμα) και το πέρπερος (φλυαρία), υποδηλώνοντας το άτομο που λέει όλο χαζομάρες
ΣΚΩΡΑΜΙΣ: Απατεώνας
ΣΠΟΔΗΡΙΛΑΥΡΑ: Προέρχεται από το σπουδή (βιαστικά) και το λαύρα (απόπατος), υποδηλώνοντας το άτομο που τρώει κόπρανα
ΧΑΛΚΙΔΙΤΙΣ: Το άτομο που εκδίδεται για ένα χάλκινο νόμισμα, η φθηνή πόρνη
