Η νεαρή μητέρα Mariana Vishegirskaya (Podgurskaya) αποκαλύπτει σημεία και τέρατα που εκθέτουν τόσο την ρωσική όσο και την ουκρανική πλευρά. Καταγγέλλει ότι η συνέντευξη που έδωσε στο Associated press εξαφανίστηκε, ενώ η ίδια αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι εκρήξεις να προκλήθηκαν από τους ίδιους τους Ουκρανούς…
Διαψεύδει παράλληλα τους ρωσικούς ισχυρισμούς που ήθελαν την ίδια να πρωταγωνιστεί σε διαφορετικές σκηνές με διαφορετικά ρούχα, λέγοντας ότι η άλλη γυναίκα στο φορείο Που εμφανίστηκε στις φωτογραφίες, έχασε τη ζωή της και μαζί πέθανε και το αγέννητο παιδί της.
Συγκλονιστική είναι η καταγγελία της μάλιστα ότι οι Ουκρανοί στρατιώτες είχαν μετατρέψει το μαιευτήριο σε στρατηγείο, ενώ σε μία περίπτωση τους στέρησαν ακόμα και το φαγητό!
Είναι βέβαιο οτι όταν λήξει η φρίκη, η γυναίκα αυτή θα είναι από τους βασικούς μάρτυρες για την διερεύνηση των εγκλημάτων πολέμου…
Στις 9 Μαρτίου, τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης δημοσίευσαν τρομακτικά πλάνα από τη Μαριούπολη, όπου, σύμφωνα με τις ουκρανικές αρχές, σκοτώθηκαν έγκυες γυναίκες και παιδιά ως αποτέλεσμα «ρωσικής αεροπορικής επιδρομής» σε νοσοκομείο της πόλης.
Κεντρικό θέμα του ρεπορτάζ του πρακτορείου Associated Press από τη σκηνή ήταν η φιγούρα μιας νεαρής γυναίκας με ματωμένο πρόσωπο. Η εικόνα αναμεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο σε χιλιάδες δημοσιεύσεις για να καταδείξουν τα «εγκλήματα πολέμου» του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία.
Ωστόσο, πολύ σύντομα οι σχολιαστές επέστησαν την προσοχή σε πολλές ασυνέπειες στο ρεπορτάζ του αμερικανικού πρακτορείου ειδήσεων, οι οποίες προκαλούν υποψίες ότι ολόκληρο το συμβάν ενδέχεται να κρύβει ένα ακόμα πιο φρικτό παρασκήνιο: Απουσία ερασιτεχνικών πλάνων του περιστατικού, διαγραμμένα metadata φωτογραφιών, απουσία ιατρικού προσωπικού, δεν υπήρχαν νεογέννητα παιδιά, χαρακτηριστική ασβεστόσκονη και καπνός στο σημείο της έκρηξης της «βόμβας».
Τέλος, όπως αποδείχθηκε, κεντρικός χαρακτήρας της φωτογράφισης ήταν το διάσημο μοντέλο της Μαριούπολης από το Instagram Marianna Vyshemirskaya.
Η νεαρή μητέρα είναι πλέον ασφαλής στο έδαφος της λεγόμενης Δημοκρατίας του Ντόνετσκ και έδωσε τη συγκεκριμένη συνέντευξη. Σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει, ο ουκρανικός στρατός είχε διώξει σχεδόν όλες τις γυναίκες από το καλύτερο μαιευτήριο της Μαριούπολης, έστησε εκεί την έδρα του και πήρε ακόμα και τι φαγητό από τις εγκυμονούσες. Όπως προκύπτει από την μαρτυρία της, δεν υπήρξε αεροπορική επίθεση, «δημοσιογράφοι με στρατιωτική στολή» εμφανίστηκαν στο σημείο αμέσως μετά τις εκρήξεις και φωτογράφισαν τις γυναίκες παρά τις διαμαρτυρίες τους.…
Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο η συγκεκριμένη γυναίκα να βρίσκεται υπό το καθεστώς εκβιασμού, όμως η ίδια αποκαλύπτει πως βρίσκεται πλέον στην γενέτειρά της, άρα οι υποψίες για ενδεχόμενη απαγωγή της από τις ρωσικές δυνάμεις μάλλον δεν στέκουν.
Η μετάφραση στα ελληνικά
Το όνομά μου είναι Μαριάννα Βισεγκίρσκαγια και πριν τον πόλεμο ζούσα στο Ντονιέτσκ. Μετά γνώρισα τον σύζυγό μου και αποφασίσαμε να παντρευτούμε.
Έτσι βρέθηκα στη Μαριούπολη το 2020, λίγο πριν την καραντίνα.
Όταν άρχισε ο πόλεμος, η πλειοψηφία του κόσμου νόμιζε ότι παρόλο που είναι τρομακτικό, δεν θα μας συμβεί κάτι τρομερό και θα το ξεπεράσουμε.
Όταν άρχισε η κλιμάκωση του πολέμου, οι άνθρωποι άρχισαν να πανικοβάλλονται, αλλά δεν μπορούσε κανείς να φύγει, δεν σου το επέτρεπαν. Η σύζυγος ενός φίλου του άνδρα μου προσπάθησε να φύγει αλλά έπεσε πάνω σε νάρκη.
Στις 6 Μαρτίου αποφασίσαμε ότι έπρεπε να πάω στο μαιευτήριο για να γεννήσω. Πήγαμε στην πτέρυγα 3.
Κάποια στιγμή ήρθαν Ουκρανοί στρατιώτες και απαίτησαν απ’ όλους να φύγουν. Είπαν πως θα έρθουν και άλλοι στρατιώτες σύντομα και θα μετατρέψουν το νοσοκομείο σε πολεμική τους βάση επειδή το νοσοκομείο είχε ηλιακές γεννήτριες.
Όλες οι ετοιμόγεννες μεταφέρθηκαν σε μια πτέρυγα που είχε μόνο μια μικρή γεννήτρια που χρησιμοποιούσαν για κύκλωμα εξωσωματικής οξυγόνωσης της κυκλοφορίας. Οι σύζυγοι των γυναικών έμεναν στο ισόγειο και έστησαν στο δρόμο μια πρόχειρη κουζίνα για να ετοιμάζουν οι ίδιοι φαγητό για εμάς.
Οι Ουκρανοί στρατιώτες δε βοήθησαν σε τίποτα. Ήρθαν μόνο μια φορά για να ζητήσουν φαγητό. Τους είπαν πως το φαγητό είναι για τις γυναίκες που περιμένουν να γεννήσουν ή έχουν γεννήσει ήδη, πως μπορούν να ζητάνε φαγητό; Αυτοί είπαν πως έχουν να φάνε για μέρες και πήραν το φαγητό λέγοντας «μπορείτε να μαγειρέψετε άλλο».
Πριν γίνει η έκρηξη όλα ήταν ήρεμα, ήταν 9 Μαρτίου και το προηγούμενο βράδυ είχαμε κοιμηθεί ήσυχα, δεν ακούγαμε πυροβολισμούς. Στις 9 Μαρτίου, όταν μιλούσαμε για το κοινωνικό πρόγραμμα μητρότητας στο νοσοκομείο, τότε ακούσαμε μια μεγάλη έκρηξη και έριξα ένα πάπλωμα πάνω μου. Μετά ακούσαμε και μια δεύτερη έκρηξη και βρέθηκα χτυπημένη με γυαλιά. Είχα επιφανειακά κοψίματα στη μύτη μου, πάνω από τα χείλη μου και στο μέτωπό μου, τίποτα σοβαρό όμως.
Αμέσως πήγαμε στο ισόγειο και συζητάγαμε για το αν ήταν αεροπορική επιδρομή. Μας είπαν ότι ήταν όντως αεροπορική επιδρομή, αλλά ούτε εμείς, ούτε αυτοί είχαμε ακούσει αεροπλάνα. Μας είπαν τέλος πάντων ότι ήταν βομβαρδισμός. Μετά τις δύο πρώτες εκρήξεις δεν ακούσαμε άλλη έκρηξη.
Καθίσαμε λίγο ακόμα στο ισόγειο για να σιγουρευτούμε ότι δεν θα γίνει άλλη έκρηξη και αμέσως μετά ήρθαν Ουκρανοί στρατιώτες και είπαν πως ήταν έτοιμοι να μας βοηθήσουν να διαφύγουμε.
Σε εμένα είπαν να φύγω τελευταία γιατί δεν είχα κάτι σοβαρό και το αίμα που έτρεχε από το μέτωπό μου θα σταματούσε σε λίγο. Έμεινα εκεί για περίπου 15 λεπτά, κοίταξα από το παράθυρο και μετά καθώς γύρισα το κεφάλι μου και είδα μπροστά μου έναν στρατιώτη με κράνος και μετά παρατήρησα ότι κρατούσε κάτι στα χέρια του. Αμέσως κατάλαβα ότι με βιντεοσκοπούσε.
Του ζήτησα να σταματήσει να με τραβάει με την κάμερα καθώς προφανώς δεν ήταν καλή στιγμή για κάτι τέτοιο. Ποιο ήταν το νόημα; Μου είπε «οκ» και έφυγε.
Μετά όμως καθώς κατεβαίναμε από τον πρώτο όροφο, είδαμε έναν ρεπόρτερ. Ήταν ο ίδιος και άρχισε να με τραβάει με την κάμερα ξανά. Και άλλοι άνθρωποι του είπαν να σταματήσει να το κάνει, αλλά μας αγνόησε όλους. Του το ξαναζητήσαμε αργότερα και έφυγε.
Ο σύζυγός μου τους παρατήρησε καλύτερα γιατί επέστρεψαν την επόμενη ημέρα. Μου είπε πως ήταν από το πρακτορείο ειδήσεων Associated press. Μιλούσαν ρωσικά, είχαν στρατιωτικά κράνη και κάτι γραμμένο στο στήθος τους, δεν θυμάμαι τι.
Οι δημοσιογράφοι ήταν εκεί από την αρχή γιατί όταν είδα αργότερα που ηρέμησα τις φωτογραφίες κατάλαβα ακριβώς τι συνέβαινε. Ισχυρίστηκαν πως ήμουν ξαπλωμένη κάτω από το πάπλωμα με διαφορετικά ρούχα, αλλά αυτή δεν ήμουν εγώ, ήταν η γυναίκα που πέθανε. Την πήραν πρώτη γιατί ήταν σε κρίσιμη κατάσταση και στο τέλος δεν κατάφεραν να σώσουν ούτε το παιδί της. Ο άνδρας της ήρθε μετά κλαίγοντας γονατιστός. Έμεινε χωρίς οικογένεια, χωρίς τίποτα. Δεν ήμουν λοιπόν εγώ, ήταν αυτό το κορίτσι. Δεν με έβαλαν να αλλάξω ρούχα, ούτε μου έβαλαν make up.
Απ’ ότι κατάλαβα οι δημοσιογράφοι ήταν εκεί από την αρχή γιατί χρειάστηκαν 2-3 λεπτά να κατέβουμε κάτω στο ισόγειο και μετά ας πούμε ότι κάτσαμε εκεί για 10 λεπτά, άρα συνολικά περίπου 12 λεπτά. Η κοπέλα που πέθανε βγήκε πρώτη με φορείο. Με το που βγήκε άρχισαν να την παίρνουν φωτογραφίες. Αυτό σημαίνει ότι ήταν ήδη εκεί από πριν. Αυτό πιστεύω.
Μεταφερθήκαμε αμέσως σε ένα άλλο νοσοκομείο και την άλλη μέρα αφού γέννησα με καισαρική, με επισκέφθηκαν και είπα στο σύζυγό μου ότι αυτοί ήταν οι άνδρες που με μαγνητοσκοπούσαν με κάμερες. Αυτός μου είπε «Πότε; Τι; Που;», του εξήγησα τι συνέβη. Με ρώτησαν αν έγινε αεροπορική επιδρομή και εγώ τους είπα «όχι, κανένας μας ακόμα και οι άνθρωποι που ήταν έξω στους δρόμους δεν άκουσαν ποτέ αεροπλάνα».
Όταν αργότερα κατάφερα να δω στο ίντερνετ αυτές τις συνεντεύξεις, το σημείο που είπαμε ότι δεν ακούσαμε αεροπλάνα, δεν υπήρχε πουθενά. Βρήκα τα πάντα εκτός από αυτή τη συνέντευξη.
