Η απελευθέρωση της Λαμίας από τον Άρη

ο Άρης ήταν Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΕΛΑΣ.

………………………………………..

0 κόσμος έχει ξεχυθεί έξω από την πόλη να προϋπα­ντήσει τον Αρη.

………………………………………..

ζητωκραυγάζουν,

πέφτουν πάνω στην έφιππη ομά­δα και τρομάζουν τα άλογα.

Αδύνατον να συνεχίσουν έτσι.

αφιππεύ­ουν όλοι, και από το Ελασσώνειο και πάνω συνεχίζουν με τα πόδια.

………………………………………..

Προπορεύεται ο Άρης ανάμεσα στον πάτερ Ανυπόμονο και τον Περι­κλή.

πίσω έρχονται οι μαυροσκούφηδες και παραπίσω ανακατεμένοι

αντάρτες και λαός που τους ακολουθεί καταπόδας.

………………………………………..

Τμήματα ανταρτών είναι ακροβολισμένα σε όλο το μήκος της δια­δρομής και αγωνίζονται να κρατήσουν τον κόσμο έως την πλατεία Ελευθερίας,

όπου οι τοπικές αρχές περιμένουν τον αρχηγό, για να του παραδώσουν το κλειδί της πόλης.

………………………………………..

Οι κάτοικοι τον ραίνουν διαρκώς με λουλούδια.

γυναίκες έχουν στρώσει τον δρόμο με τα χαλιά του σπι­τιού τους για να πατήσει.

κορίτσια και μικρά παιδιά του περνάνε στεφάνια στον λαιμό.

………………………………………..

Ο Αρης, για να σπάσει τον κόμπο που τον πνίγει, πειράζει τον

Περικλή δίπλα του για τα στεφάνια που έχει πάνω του:

«Μ’ έφαγες Περικλή, έχεις περισσότερα»

………………………………………..

Καθώς η πομπή περνάει ανάμεσα στους παρατεταγμένους αντάρ­τες,

οι επικεφαλής τούς δίνουν «παρουσιάστε» και αναφέρονται με

στεντόρεια φωνή.

………………………………………..

Τα παραγγέλματα και οι ήχοι από τις σάλπιγγες σκορπίζουν ρίγη και ξεσηκώνουν τον κόσμο, που παραληρεί.

………………………………………..

Ο Περικλής περιγράφει:

………………………………………..

Στην είσοδο της πόλης, εκεί που ήταν παλιά το φυλάκιο του φόρου κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές,

μας περίμεναν χιλιάδες κόσμου που μας υποδέχτηκαν μ’ έξαλλο ενθουσιασμό,

την ώρα που το τμήμα των ανταρτών παρουσίαζε όπλα κι ο μπάρμπα-Θύμιος ο Ζούλας έδωνε αναφορά.

………………………………………..

όλος εκείνος ο κόσμος με μια φωνή άρχισε να τραγουδάει το «Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα».

(ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ)

………………………………………..

το τι έγινε από δω και μέχρι την Πλατεία Ελευθερίας δεν περιγράφεται (γράφει ο Περικλής)

………………………………………..

το τι έγινε από δω μέχρι την Πλατεία Ελευθερίας δεν περιγράφεται απ τον Περικλή

αλλα το περιγράφει ο Νικηφόρος

………………………………………..

Τελευταίος, στην πλατεία Ελευθερίας, περιμένει τον Άρη, που πλησιάζει, ο Νικηφόρος με το τμήμα του.

………………………………………..

γράφει ο Δημήτρης Δημητρίου (Νικηφόρος) στο βιβλίο του

«Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης»

………………………………………..

«Ακούστηκαν οι σάλπιγγες στα δικαστήρια

-αναταράχτηκε το πλή­θος-

ακούσαμε και τον Λοκρό

-κραύγαζε παραγγέλματα- και κατό­πιν οι σάλπιγγες άρχισαν το σάλπισμα του στρατηγού.

………………………………………..

Είδαμε και τους δικούς μας σαλπιγκτές

– ετοιμάστηκαν ταραγμένοι.

– Τεντωνόταν ο κόσμος να δει, κι ας ήταν πρόωρα ακόμα.

………………………………………..

Μια στιγμή, είδαμε στην κάτω πλατεία, ξεμπουκάρισε πυκνό πλήθος άνθρωποι

και στη μέση τους ο Άρης, βαδίζοντας ζωηρά, με κινή­σεις κοφτές αριστερά και δεξιά να χαιρετάει τον κόσμο που παραλη­ρούσε.

………………………………………..

Μαύριζε η πλούσια γενειάδα του,

και ο κεντρικός δρόμος πλαισιωμένος από τους αντάρτες που παρουσίαζαν όπλα.

………………………………………..

Άρχισαν τό­τε να αλαλάζουν ξέφρενα όλα τα πλήθη γύρω μας και γινόταν ένα άγριο μεγαλείο.

………………………………………..

Έβαλα όλη τη δύναμή μου και κραύγασα κι εγώ

«ΠΡΟΣΟΧΗΗΗ»

Σάλπισαν και οι σάλπιγγες “προσοχή”.

Ο Άρης κι η συνοδεία του πλησίαζαν, […]

δονιόταν ο τόπος από τις στεντόρειες ζητωκραυ­γές,

φώναξα ξανά με όλη μου τη δύναμη:

………………………………………..

«ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΑΠΕΥΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ! ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΕΕ, ΑΑΑΑΑΡΜ!»

………………………………………..

Οι σάλπιγγες σάλπιζαν το σάλπισμα του στρατηγού και ο Άρης

έμπαινε σβέλτος στην πλατεία.

Δίπλα του κατάχλωμος από τη συγκί­νηση ο απλός Τάκης Φίτσιος.

………………………………………..

Τα πλήθη ωρύονταν μ ’ έξαλλο ενθου­σιασμό.

………………………………………..

«Πήγα τρέχοντας μπροστά στον καπετάνιο»

Με είδε και γέλασε το πρόσωπό του.

Στάθηκα προσοχή και λέω δυνατά:

………………………………………..

«Λαμβάνω την τιμή, συναγωνιστή καπετάνιε, να αναφέρω:

2ο Σύ­νταγμα του ΕΛΑΣ!

Παρόντες δύναμη ενός τάγματος.

Εισήλθαμε στην πόλη καταδιώκοντας τον εχθρό.

Οι άντρες σάς εύχονται καλώς ήρθα­τε στην ελεύθερη πατρίδα σας!

Στις διαταγές σας!»

………………………………………..

0 Άρης είχε σταθεί προσοχή κι αυτός και χαιρετούσε.

Γέμισαν τα μάτια του δάκρυα.

(Δίπλα του ο Φίτσιος έκλαιγε για καλά.)

Με αγκά­λιασε κατόπιν δυνατά και με φίλησε…»

………………………………………..

ο άνδρας που έφυγε κλεφτά μια νύχτα πριν τρία χρόνια

από τη σκλαβωμένη πόλη του,

για να βγει στο Βουνό,

επιστρέφει σήμερα ελευθερωτής, ιδρυτής και αρχηγός ενός ολόκληρου στρατού…!!!

………………………………………..

ΥΓ. η εικόνα ειναι απ την μεθεπόμενη μερα, Κυριακή 22 Οκτώβρη 1944.

ο Αρης ανέβηκε στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου “Βούλγαρης” για να εκφωνήσει τον ιστορικό λόγο του…

δεξιά του στέκεται ο πατερ ανυπόμονος και ο πολιτικός του μέντορας Τάκης Φίτσιος

και αριστερά του με τα γυαλιά

ο διορισμένος απ την κυβέρνηση Παπανδρέου διοικητής Στερεάς καθηγητής Γιώργος Σημίτης. (πατέρας του σημερινού)

………………………………………..

ΥΓ2. φωτο απο Past in Color Χρώμα στο Παρελθόν