Άρθρο παρέμβαση του αρχιτέκτονα Ανδρέα Μαριάτου σχετικά με την ανάπλαση του Ποταμού.
«Ήρθα στον Ποταμό πριν 45 χρόνια, μεγάλωσα και ζω εδώ.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών δεν γνώρισα τίποτε άλλο παρά τη διαρκή λειτουργική και αισθητική υποβάθμιση του δημόσιου χώρου: Υπέροχα νεοκλασικά κτίρια, ναούς, βρύσες και πλύστρες να καταρρέουν, τη σχέση μας με το παρελθόν να χάνεται ως ασήμαντη.
Τον βιολογικό καθαρισμό να «δρομολογείται στην τελική του φάση» εδώ και 30 χρόνια.
Τις ιδιοκτησίες για τον δρόμο προς το πάρκινγκ να απαλλοτριώνονται εδώ και 25 χρόνια.
Το Αστικό σχολείο να αποκαθίσταται και «προσεχώς» να αποκτά χρήση εδώ και 20 χρόνια.
Το κτίριο του παλιού νοσοκομείου να μένει ανεκμετάλλευτο, παραδομένο στη φθορά και την αχρησία.
Είδα πριν 15 χρόνια την επαρχιακή οδό να μπαζώνει το ρέμα, να κρύβει το μνημειακό γεφύρι και να αποκόπτει το δημοτικό από τον οικισμό, μόνο και μόνο επειδή η Νομαρχία δεν θεώρησε σημαντικό να πληρώσει έναν τοπογράφο.
Είδα πριν 2 χρόνια την Κοινότητα και την Τράπεζα να κλείνουν αλλά τον Δήμο να αρνείται να μεταφέρει εδώ την Εγχώριο.
Το μόνο που έχει να επιδείξει η Διοίκηση είναι η γελοία πλακόστρωση του στενού προς τα Παναρετιάνικα με αχρείαστα σκαλιά ώστε πλέον να μην περνάνε τροχήλατα και με φρεάτια ακόμα να χάσκουν.
Α! Και τις δωρεές κοντέινερ για σύγχρονες αίθουσες σχολικών κτιρίων, όταν 100 χρόνια πριν χτίζονταν αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα!
Η τελευταία κατασκευή στον δημόσιο χώρου του Ποταμού ήταν το στέγαστρο του Κόξμαν στην πλατεία!
Μόνιμη συζήτηση και αίτημα η ανάπλαση του δημόσιου χώρου του οικισμού. Και να που μετά την φασαρία και τη δημόσια συζήτηση για το Παζάρι του Ποταμού, έρχεται η εδώ και γενιές πολυπόθητη πρόταση για την ανάπλαση του οικισμού! Ανοίγω τα συνοδευτικά αρχεία και… τι να δω; Μια σύμβαση του Δήμου με το Δίκτυο Συνεργασίας Νήσων, το οποίο θα πάρει 35.000 Ευρώ για να «συμβουλέψει» την «ωρίμανση» μια μελέτης…. πλακόστρωσης. Από αυτά, ο αρχιτέκτονας που θα κάνει σχεδόν όλη τη δουλειά θα πάρει το πολύ 6.900Ευρώ, όσο δηλαδή κοστίζει η άδεια για ένα σπιτάκι 60τμ.
Μα και εκτός από το ποσοτικό κριτήριο, είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουμε τον Ποταμό ως μια κοινή κτιριακή συγκρότηση; Ένα μνημείο με ιστορία αιώνων, διάσπαρτο από μεσαιωνικά και νεώτερα μνημεία, με αξιόλογα κτιριακά μέτωπα, σχεδόν απείραχτη μεσαιωνική ρυμοτομία, με ιστορικές χρήσεις και διατήρηση της κλίμακας, που εν τέλει φιλοξενεί το παζάρι «όλων των Κυθήρων» (σύμφωνα και με τα λόγια της δημοτικής πλειοψηφίας);
Νόμιζα οτι αυτό έβλεπαν τα μάτια των μελών του Δικτύου και των υπαλλήλων των Τεχνικών υπηρεσιών όταν το καλοκαίρι έπιναν καφέ μπροστά από το άγαλμα του Στρατηγού Π.Κορωναίου. Προφανώς, έβλεπαν κάτι άλλο, κάτι που εμείς δεν βλέπουμε και ούτε θα δούμε.
Δεν επιθυμώ εδώ να αναλύσω το γιατί θεωρώ την προτεινόμενη σύμβαση ως παρωδία, όποιος θέλει είναι εύκολο να με βρει και να του εξηγήσω την άποψή μου για την προτεινόμενη διαδικασία, για την ποιότητα της προδιαγραφόμενης «μελέτης» καθώς και για το πλέγμα των εξαρτήσεων που απαξιώνει το δημόσιο χώρο.
Θέλω απλά να δεσμευτώ δημόσια οτι ως αρχιτέκτων θα επιδιώξω την εφαρμογή του νόμου για το δημόσιο χώρο του χωριού μου, μέσω των συλλογικών οργάνων των Αρχιτεκτόνων και της πολιτείας ώστε ο Ποταμός να πάρει αυτό που του αξίζει. Και αυτό δεν είναι η πρεμούρα κανενός για γρήγορο χρήμα αλλά μόνο ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, ο οποίος θα όφειλε μάλιστα να είχε προταθεί από την ίδια την υπηρεσία που έστησε αυτή τη «μελέτη» η οποία ορθώς αναφέρει στην αιτιολογική της έκθεση οτι «[…] ο οικισμός αποτελεί σημείο αναφοράς για όλο το νησί λόγω της ιστορίας του […]»
Διότι μέχρι να αλλάξει ο νόμος, οι υπερτοπικής ή ιστορικής σημασίας πλατείες και οδοί, είναι αξιόλογα τεχνικά έργα, τι να κάνουμε;
Συμβουλή της τελευταίας στιγμής προς την Οικονομική Επιτροπή: Εκμεταλλευτείτε το δεσμευμένο κονδύλι για την ανάπλαση του Ποταμού για να κάνετε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, την μόνη επιστημονικά και τεχνικά ορθή οδό. Αλλιώς η υπόθεση είναι χαμένη, είτε μόνο για τους κατοίκους του Ποταμού είτε και για τους…. άλλους ενδιαφερόμενους».
