Τα παιδιά πηγαίνουν σε ανάδοχη φροντίδα για πολλούς λόγους. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει οικογενειακή βία στο σπίτι ή ιστορικό παραμέλησης ή σωματικής κακοποίησης.
Η Μόνικα* και ο σύζυγός της έχουν τρία ανάδοχα παιδιά, όλα από την ίδια μητέρα. Είναι πέντε, τρεισήμισι και ενός έτους. Αφού έκαναν αίτηση μέσω μιας υπηρεσίας για να γίνουν ανάδοχοι γονείς, έλαβαν έγκριση για έως και τρία παιδιά — ηλικίας από 0 έως 10 ετών.
Βασικά σημεία
- Υπάρχει ανάγκη για ανάδοχους φροντιστές στην Αυστραλία.
- Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι ανάδοχης φροντίδας που κυμαίνονται από τη μακροχρόνια φροντίδα μέχρι τη φροντίδα ανάπαυλας.
- Το σημείο εκκίνησης είναι να έρθετε σε επαφή με μια υπηρεσία αναδοχής στην πολιτεία ή την επικράτεια όπου ζείτε.
«Ταιριάξαμε με ένα μικρό αγόρι και ήταν επτά μηνών τότε», λέει η Monica και εξηγεί ότι έχουν χτίσει την οικογένειά τους με τον ίδιο τρόπο όπως οι περισσότερες άλλες οικογένειες αναλαμβάνοντας παιδιά — «ένα κάθε φορά».
«Η αδερφή του γεννήθηκε περίπου 10 μήνες μετά και μας ρώτησαν αν θα ενδιαφερόμασταν να την αναθρέψουμε εμείς, το ίδιο συνέβη και με την μικρότερη αδερφή τους, δυόμισι χρόνια αργότερα”.
Σε εθνικό επίπεδο, 46.000 παιδιά βρίσκονται σε «εκτός σπιτιού φροντίδα»
Η Renée Carter είναι η Διευθύνουσα Σύμβουλος της Adopt Change. Λέει ότι υπάρχει έλλειψη ανάδοχων γονέων στην Αυστραλία. Σε όλη την Αυστραλία, υπάρχουν στην πραγματικότητα περίπου 46.000 παιδιά που βρίσκονται σε αυτό που ονομάζεται “out of home care” ή “εκτός σπιτιού φροντίδα”.
Η “out of home care” είναι η κρατική περίθαλψη, όταν τα παιδιά ζουν μακριά από τους βιολογικούς τους γονείς και η κυβέρνηση οργανώνει για αυτά είτε να βρίσκονται σε ανάδοχη μέριμνα, συγγενική φροντίδα ή εναλλακτική προσωρινή στέγαση,όταν δεν έχει βρεθεί ακόμη σπίτι για αυτά, εξηγεί η κα Κάρτερ.
Λέει ότι μερικές φορές υπάρχει πραγματική ανάγκη για ανάδοχη οικογένεια από συγκεκριμένο πολιτισμικό υπόβαθρο.
Η Alanna Hughes είναι η Διευθύντρια του προγράμματος φροντίδας εκτός σπιτιού της Φιλανθρωπικής Εταιρείας Fostering Young Lives, το οποίο παρέχει θέσεις ανάδοχης φροντίδας σε όλο το ευρύτερο Σίδνεϋ.
«Έχουμε έως και 200 παιδιά κάθε συγκεκριμένη στιγμή και περίπου 150 με 160 νοικοκυριά φροντιστών που παρέχουν τη φροντίδα σε αυτά τα παιδιά», εξηγεί.
Γιατί τα παιδιά μπορεί να χρειάζονται ανάδοχους φροντιστές;
Τα παιδιά πηγαίνουν σε ανάδοχη φροντίδα για πολλούς λόγους. Αυτοί περιλαμβάνουν:
- ανησυχίες ότι η ζωή των παιδιών στο σπίτι με τους γονείς τους δεν είναι ασφαλής ή ανεπαρκής.
- οικογενειακή βία στο σπίτι ή
- ιστορικό παραμέλησης και/ή σωματικής κακοποίησης.
«Μπορεί να υπάρχουν άλλοι λόγοι που χρειάζονται φροντίδα τα παιδιά, όπως, ξέρετε, τραγικές συνθήκες όπου μπορεί να έχουν πεθάνει μέλη της οικογένειας και δεν υπάρχει κανένας άλλος να φροντίσει τα παιδιά», είπε η κ. Hughes.
Από την πλευρά της η κ. Carter συμπληρώνει ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά έχουν εκτεθεί σε κάποια μορφή τραύματος.
Το να έχουμε ένα σταθερό, ασφαλές και περιποιητικό σπίτι είναι το κλειδί για την ανάρρωση αυτών των παιδιών, τα οποία έχουν συχνά εκτεθεί σε κάποια μορφή τραύματος, προσθέτει η κ. Carter.
Τύποι ανάδοχης φροντίδας
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι ανάδοχης φροντίδας εξήγει η Alanna Hughes:
«Έχουμε τα πάντα, από βραχυχρόνιους φροντιστές έκτακτης ανάγκης, μακροχρόνιους φροντιστές, φροντιστές που αναζητούν υιοθεσία ή κηδεμονία των παιδιών που φροντίζουν, και έχουμε φροντιστές ανάπαυλας επίσης — δηλαδή φροντιστές που απλώς παρέχουν φροντίδα όσο και όταν μπορούν. Έτσι, αυτό μπορεί να είναι ένα Σαββατοκύριακο, ένας μήνας ή δύο Σαββατοκύριακα το μήνα».
Οι διαδικασίες ποικίλλουν από δικαιοδοσία σε δικαιοδοσία
«Η νομοθεσία και οι διαδικασίες ποικίλλουν ανάλογα με το πού μένετε και αν εργάζεστε απευθείας με το κυβερνητικό τμήμα ή με μια υπηρεσία αναδοχής. Αλλά υπάρχουν μερικά βασικά βήματα που είναι πραγματικά τα ίδια, ανεξάρτητα από το πού βρίσκεστε στην Αυστραλία», λέει η κ. Κάρτερ.
Αρχικά, να επικοινωνήσετε με όποιο και αν είναι το τοπικό σας γραφείο αναδοχής και να μάθετε κάποιες πρώτες πληροφορίες.
Η κ. Hughes λέει στη ΝΝΟ, φορείς όπως The Benevolent Society εγκρίνουν άτομα να γίνουν ανάδοχοι γονείς, αλλά τελικό το Υπουργείο Κοινοτήτων και Δικαιοσύνης (DCJ) είναι αυτό που ταιριάζει εγκεκριμένες ανάδοχες οικογένειες με παιδιά που χρειάζονται φροντίδα.
«Η DCJ θα επικοινωνήσει μαζί μας για να μας πει: “Έχουμε ένα παιδί που χρειάζεται τοποθέτηση, έχετε διαθέσιμους φροντιστές που να ταιριάζουν;” Εξετάζουμε το προφίλ του παιδιού και οποιωνδήποτε φροντιστών έχουμε, και αν ταιριάζει , τότε μπορεί να προτείνουμε μια τοποθέτηση», συνοψίζει η κ. Hughes.
Ποιος μπορεί να γίνει ανάδοχος γονέας;
Σύμφωνα με τον ιστότοπο του Υπουργείου Κοινοτήτων και Δικαιοσύνης (DCJ), οι αιτούντες που επιθυμούν να γίνουν ανάδοχοι είναι:
- ιδανικά άνω των 25 ετών
- Αυστραλοί πολίτες ή μόνιμοι κάτοικοι
- Να είναι υγιείς
- να μην έχει δυσμενές ποινικό μητρώο.
Η κ. Hughes λέει ότι εάν πληρούν αυτά τα κριτήρια και η πρώτη συνέντευξη πάει καλά, στη συνέχεια θα περάσουν από μια διαδικασία αξιολόγησης για να δουν εάν θα ήταν κατάλληλοι να γίνουν ανάδοχοι γονείς.
Ενδιάμεσες και τελικές εντολές αναδοχής
«Όταν ένα παιδί έρχεται αρχικά υπό φροντίδα, ο ανάδοχος αναλαμβάνει τη φροντίδα με τις λεγόμενες “ενδιάμεσες εντολές”. Έτσι το δικαστήριο θα εκδώσει εντολή για σύντομο χρονικό διάστημα προκειμένου να να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για την πλήρη προστασία του παιδιού», εξηγεί η κα Hughes.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα παιδί που εντάσσεται σε μια οικογένεια για σύντομο χρονικό διάστημα, μπορεί να καταλήξει να μείνει μαζί τους μακροπρόθεσμα, αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα από την αρχή, διευκρινίζει η κα Hughes.
Άλλες φορές, ένας μακροχρόνιος φροντιστής που έχει ένα παιδί στη φροντίδα του για χρόνια, μπορεί να εκφράσει ενδιαφέρον για κηδεμονία ή υιοθεσία. Η Monica παραδέχεται, ειδικά στην αρχή, δεν ήταν εύκολο να συμβιβαστεί με την αβεβαιότητα της ανάδοχης φροντίδας.
«Είναι πάντα κάτι που δεν αισθάνεσαι τόσο μόνιμο όσο ένα παιδί που είναι υιοθετημένο ή το δικό σου παιδί».
Διατήρηση επαφής με την βιολογική οικογένεια του παιδιού
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ανάδοχοι γονείς αναμένεται να διατηρήσουν τη σύνδεση και την επαφή με την βιολογική οικογένεια των παιδιών.
«Μερικές φορές…η συμμετοχή της βιολογικής οικογένειας είναι αδιαπραγμάτευτη, εκτός αν υπάρχει σημαντικός κίνδυνος για την ασφάλεια, αλλά είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να έχουν πρόσβαση στις οικογένειες όπου γεννήθηκαν, για να καταλάβουν από πού προέρχονται», εξηγεί η Monica.
Επί του παρόντος έχει επαφή με την βιολογική οικογένεια των 3 παιδιών που φροντίζει, κυρίως μέσω του πρακτορείου αναδοχής, αρκετές φορές το χρόνο.
“Στέλνουμε φωτογραφίες, στέλνουμε αναφορές για την υγεία και την ευημερία των παιδιών. Συμμετέχουμε επίσης σε οικογενειακές συναντήσεις μία φορά το χρόνο για να ενημερώσουμε επίσημα τις βιολογικές οικογένειες για το πώς τα πάνε τα παιδιά”, λέει η Monica.
Είναι μια «ανταποδοτική εμπειρία»
Η κ. Hughes λέει ότι το να είσαι ανάδοχος είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να παρέχεις απλώς ένα σπίτι για ένα παιδί. «Πρέπει να αναθρέψουμε αυτά τα παιδιά με τρόπο ενημερωμένο για το τραύμα που έχουν υποστεί και να παρέχουμε θεραπευτική ανατροφή, για να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά να ξεπεράσουν κάποιο από τα τραύματα που έχουν».
Η κ. Carter λέει ότι όσον αφορά τη θεραπευτική ανατροφή των παιδιών και την κατανόηση του τι έχει περάσει ένα παιδί και πώς να το βοηθήσουμε καλύτερα, αυτά είναι πράγματα για τα οποία παρέχεται εκπαίδευση και υποστήριξη στους ανάδοχους γονείς.
«Απολύτως αυτή είναι μια ανταποδοτική εμπειρία, καθώς γνωρίζεις αυτούς τους μικρούς ανθρώπους και τους βλέπεις να μεγαλώνουν και να έχουν πρόσβαση σε ευκαιρίες και να αξιοποιούν τις δυνατότητές τους για αυτό που θέλουν να έχουν από τη ζωή», πρόσθεσε.
