Η Ελληνική διπλωματία υπέστη μία σημαντική αποτυχία στην τελευταία σύνοδο κορυφής, όπου η προσδοκία για κατανόηση των Ελληνικών θέσεων και επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία δεν βρήκε ανταπόκριση. Ακόμα και οι βασικοί υπερασπιστές (κ.κ. Καιρίδης,  Χατζηβασιλείου) του κ. Μητσοτάκη στα ΜΜΕ, με δυσκολία κρύβουν την απογοήτευσή τους (είναι εμφανή τα σημάδια στα πρόσωπά τους). Προς τιμήν του ο έτερος υπερασπιστής καθηγητής κ. Συρίγος διατήρησε τη σοβαρότητά του και τη σοβαρότητα που απαιτούν οι περιστάσεις και είπε την αλήθεια «χάσαμε». 

Η Ελληνική τριανδρία που ηγήθηκε της όλης προετοιμασίας και προσπάθειας (κ.κ. Μητσοτάκης, Δένδιας, Παναγιωτόπουλος), αν και ψηλοί στο μπόι αποδείχθηκαν κοντοί στον νου, καθόσον δεν συνέλεξαν τις σωστές πληροφορίες, δεν αξιολόγησαν σωστά την κατάσταση, δεν εκτίμησαν ορθώς τις κινήσεις των εμπλεκομένων και δεν ενήργησαν όπως έπρεπε στην arena.

Οι αποφάσεις των συνόδων κορυφής προκαθορίζονται κατόπιν συνεννόησης και συμβιβασμού μεταξύ της  Γαλλίας και της Γερμανίας. Οι απόψεις της Γερμανίας ήταν πολύ ξεκάθαρες και γνωστές πριν τη σύνοδο κορυφής. Η στρατηγική της  Γερμανικής διπλωματίας στην ΕΕ (λόγω επαρκούς ισχύος) είναι να ανακοινώνει τις απόψεις της, για να «χωνεύονται» πιο εύκολα από τους δυσαρεστημένους. Η έκπληξη (για πολλούς όχι) της συνόδου κορυφής ήταν η Γαλλία.

Η Γαλλία το τελευταίο τρίμηνο και ο πρόεδρος κ. Μακρόν καθυβρίστηκαν και περιπαίχθηκαν από τον Ερντογκάν, σε σημείο που η ένταση των σχέσεων των δύο κρατών να εκπέμψει εκκωφαντική  λάμψη. Από αυτήν ακριβώς την λάμψη τυφλώθηκε η Ελληνική διπλωματία και υπέπεσε στα σοβαρά λάθη και παραλείψεις που αναφέρθηκαν παραπάνω.  Όμως η «λάμψη» ήταν απλά αποκριάτικα βεγγαλικά, για τη διατήρηση της φυσιογνωμίας της μάχης, όπως λέγεται στη γλώσσα των στρατιωτικών. Παραμονή της συνόδου κορυφής ο Γάλλος ΥΠΕΞ τηλεφώνησε στον Τούρκο ομόλογό του και τον ενημέρωσε, ότι υπάρχει κατανόηση για τις θέσεις της Τουρκίας. Έτσι έγινε πράγματι, την επομένη ο Μητσοτάκης έμεινε ουσιαστικά μόνος και επόμενο ήταν να επέλθει η αποτυχία , το «άδειασμα» και να αναζητούνται τα αίτια. Μέχρι και η Βουλγαρία μας τσαλάκωσε για το ευχαριστώ του IGB. Γερμανία – Βουλγαρία – Τουρκία παραμένει ανθελληνικός άξονας από τον Β’ΠΠ.   

Οι βασικοί λόγοι της Γαλλικής στάσης είναι οι τρεις παρακάτω:

Πρώτον η συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας για σκληρές διαπραγματεύσεις από την Γερμανική προεδρία και την Φον Ντερ Λάϊεν, όσον αφορά το Brexit και την υπεράσπιση εκ μέρους της Γερμανίας των Γαλλικών θέσεων.

Δεύτερον για να  «τιμωρήσουν» οι Γάλλοι την Ελλάδα που δεν αποδέχθηκε όλη την shopping list των εξοπλιστικών και την αμυντική συμφωνία. Δηλ. οι Γάλλοι λένε, ότι αφού η ΕΕ δίνει πακέτα βοήθειας στην Ελλάδα και εσείς ψωνίζετε από αλλού, πηγαίνετε τώρα να σας σώσουν από τους Τούρκους οι ΗΠΑ (αυτό ήταν που γράφτηκε στις αποφάσεις της συνόδου κορυφής).

Ο τρίτος και βασικότερος λόγος είναι ότι όπως φάνηκε η Γαλλία τα βρίσκει με την Τουρκία και μέσω της Μεσογειακής διάσκεψης πάει για το μεγάλο Mediterranean  deal με την Τουρκία, με πιθανή συμφωνία και του Ισραήλ. Αυτό ήταν το άλλο δώρο που έδωσε η Γερμανία στη Γαλλία. Οι Γερμανοί αφήνουν στον Μακρόν (δια μέσω Μισέλ) να  πάρει την πρωτοβουλία στην Μεσόγειο και μαζί με την  Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα να τα  βρει με τους Τούρκους,  αφήνοντας την Ελλάδα (βολεμένη  με τα πακέτα βοήθειας) σε ρόλο παρατηρητή. Αυτά που ψέλλισε ο Μακρόν μετά τη σύνοδο, είναι τα γνωστά αποκριάτικα βεγγαλικά των Γάλλων. Τα ίδια έκανε πρόσφατα, και με την Αρμενία αφήνοντάς μόνη και απροστάτευτη στο Ρωσο-τουρκικό μπλοκ.            

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφόν και ο κ. Μητσοτάκης υπέπεσε για δεύτερη φορά στο ίδιο σοβαρό λάθος. Υπερεκτίμησε την επιτυχία στον Έβρο και πίστεψε ότι η ΕΕ θέλει και μπορεί να βγει μπροστά στις Ελληνοτουρκικές διαφορές, υπερασπιζόμενη την Ελλάδα και την Κύπρο. Όπως αποδείχθηκε όμως για δεύτερη φορά η ΕΕ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να γίνουν Ευρωπαϊκές οι Ελληνοτουρκικές διαφορές. Τα περί αλληλεγγύης δεν είναι εύπεπτα ούτε στους πρωτοετείς φοιτητές πολιτικών επιστημών. 

Ο κ. Μητσοτάκης δεν διακρίνεται ιδιαιτέρως για την εθνική του σκέψη, είναι προβλέψιμος και γενικά διαχειρίζεται εύκολα από τους Ευρωπαίους στις συνόδους κορυφής. Με σπουδές στην Αμερική είναι περισσότερο οπαδός του δόγματος “God is money”. Έτσι παραμονές της συνόδου άνοιξε η αγορά των Ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ πήραμε και τα 32 δις από το ταμείο στήριξης και έφυγε ευχαριστημένος από τις Βρυξέλλες.   

Τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής αποτελούν μία σημαντική ευκαιρία για την Ελληνική διπλωματία και την τριανδρία που την εφαρμόζει. Είναι ευκαιρία να καταλάβουν τη σημαίνει ΕΕ και να αναθεωρήσουν την εσφαλμένη στρατηγική που εφαρμόζουν (η Ευρώπη θα μας λύσει τα εθνικά προβλήματα). Δόγματα τύπου ΕΛΛΑΣ – ΓΑΛΛΙΑ – ΣΥΜΜΑΧΙΑ ανήκουν στο παρελθόν και αυτό που χρειάζεται είναι πολιτικός ρεαλισμός. Μία πολύ καλή συγκυρία είναι η επικείμενη επίσκεψη της Γαλλίδας ΥΕΘΑ στις 23 Δεκεμβρίου. Δεν είναι ανάγκη να της στρώσουμε κόκκινο χαλί, επειδή τα βρήκε με τους Τούρκους. Κάπου θα πρέπει να ανέβει και το ηθικό του Ελληνικού λαού.   

Συνόδους κορυφής θα έχουμε πολλές στο μέλλον, οι οποίες σταδιακά θα εκπαιδεύσουν την κυβέρνηση στη διαμόρφωση της κατάλληλης στρατηγικής, αρκεί να γίνει έγκαιρα η παραδοχή των λαθών. Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους, με όποιον τρόπο νομίζουν. Στην arena δεν υπάρχουν φίλοι, αλλά μόνο συμφέροντα.   

Αυτό που πρωτίστως χρειάζεται από όλους τους πολιτικούς είναι να καταλάβουν τις έξι απλές λέξεις  που έχει πει  ο επίτιμος ΑΓΕΕΘΑ και πρώην ΥΕΘΑ Ναύαρχος κ. Αποστολάκης: «Στην κρίση θα είμαστε μόνοι μας». Ευτυχώς  φαίνεται να το έχει καταλάβει καλά ο νυν ΑΓΕΕΘΑ και προετοιμάζει κατάλληλα τις ΕΔ, για να εξασφαλίζουν την εθνική κυριαρχία και μην γίνει ο ίδιος η Ιφιγένεια της κρίσης,  όπως έγινε ο Λυμπέρης στα Ίμια.   

Ευάγγελος Πνευματικός 

blank

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

3 × 2 =