Ώρες – ώρες νιώθεις ότι κάποιοι σου μιλούν για μια πολύ ωραία χώρα στην οποία όλα πάνε καλά, οι μισθοί αυξάνονται, η ακρίβεια είναι εποχική, όλοι θέλουν να επενδύσουν εκεί και (όπως έλεγε και ο Σαββόπουλος): «Όλα είναι μακρινά κι ευτυχισμένα και το χιόνι πέφτει από ψηλά, τα ζευγάρια στροβιλίζονται πιο πέρα κι η κοπέλα μου αστράφτει από χαρά». Μετά καταλαβαίνεις ότι μιλούν για την Ελλάδα και ψάχνεις γωνία για να χτυπήσεις το κεφάλι σου γιατί εσύ ζεις «αλλού»…
Κάπου εκεί βρίσκεις καταχωνιασμένα ορισμένα επίσημα στοιχεία για τη σημερινή πραγματικότητα. Σύμφωνα λοιπόν με στατιστικά στοιχεία από τον ΕΦΚΑ, οι μέσες μηνιαίες τακτικές αποδοχές των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα είναι χαμηλότερες κατά 14%, σε σύγκριση με το 2008! O μέσος μισθός τους τον περασμένο Μάιο ήταν 1.274,74 ευρώ (μικτά) όταν 14 χρόνια πριν, με βάση την ίδια μεθοδολογία στατιστικής καταγραφής, ήταν 1.478,43 ευρώ (μικτά).
Επίσης ένας στους τρεις μισθωτούς με μερική απασχόληση (751.235 εργαζόμενοι) είχαν τον Μάιο του ’21 μέσες μηνιαίες αποδοχές ύψους 408,88 ευρώ (340 ευρώ καθαρά), που τους κατατάσσει κάτω από το κατώφλι της φτώχειας (εφόσον βεβαίως οι ΑΠΔ που υποβάλλουν οι εργοδότες με τις εισφορές των μισθωτών ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν κρύβουν το εκτεταμένο φαινόμενο της υποδηλωμένης εργασίας).
Βεβαίως και την 1η Μαΐου του 2022 δόθηκαν αυξήσεις στον βασικό μισθό ύψους 7,5%. Ταυτόχρονα όμως ο εκτιμώμενος πληθωρισμός από την Eurostat για τον Μάιο στην Ελλάδα έφθασε στο 10,7% (αντί 8,1% στην Ευρωζώνη). Υπάρχουν πολλά στοιχεία ακόμα που μπορούν και πρέπει να συνεκτιμηθούν, αφού ο πληθωρισμός δεν πλήττει με την ίδια σφοδρότητα έναν εργαζόμενο που έχει μισθό 1.000 ευρώ και κάποιον επαγγελματία με πολλαπλάσιο εισόδημα.
Το σίγουρο είναι ότι ζούμε στην πραγματικότητα και όχι σε έναν παράλληλο κόσμο. Όλοι διαπιστώνουμε ότι τα παιδιά μας και οι φίλοι τους (οι περισσότεροι με σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό) δυσκολεύονται να βρουν μια εργασία με αξιοπρεπή μισθό και επαγγελματική προοπτική. Πολλοί νέοι φεύγουν στο εξωτερικό για κάτι καλύτερο.
Όλοι μας πληγωνόμαστε όταν διαπιστώνουμε ότι ξοδέψαμε μια περιουσία για να σπουδάσουν τα παιδιά μας και αυτά πάνε να προσφέρουν τις δεξιότητές τους σε άλλες χώρες.
Όλοι μας ψάχνουμε να καταλάβουμε τι κάναμε λάθος και παραδίδουμε στη νέα γενιά μια χώρα η οποία δεν τους είναι ελκυστική ως χώρος εργασίας.
Όλοι έχουμε ενοχές γιατί σε ένα μεγάλο μέρος της νέας γενιάς (ευτυχώς όχι σε όλους) οι φιλοδοξίες είναι «ψαλιδισμένες» και το ηθικό χαμηλό.
Επομένως ας μην πιστεύουν ότι μπορούν να μας «δουλεύουν» οι κάθε είδους κρατούντες, παρουσιάζοντας μια εικόνα πολύ διαφορετική από αυτή που ζούμε. Πρέπει να καταλάβουν ότι πολλά μπορούμε να «καταπιούμε» σε ό,τι αφορά εμάς. Δεν πρόκειται όμως ποτέ να συμβιβαστούμε με ό,τι καταστρέφει την προοπτική της χώρας, δηλαδή τη νέα γενιά.
Δεν θέλουμε να μας τάζουν ούτε «ολιστικές προσεγγίσεις», ούτε «υπέροχη ποιότητα ζωής». Ας ξεκινήσουν από κάτι πιο «απλό»: κανονικές θέσεις εργασίας, αξιοπρεπώς αμειβόμενες.
