Η διεθνής μετανάστευση δεν είναι ένα θέμα μονοσήμαντο, αλλά πολυπαραγοντικό με θεατές όσο αθέατες πλευρές. Στην οικονομική και πολιτική φυγή οφείλουμε να συνυπολογίσουμε την περιβαλλοντική φυγή ως παράμετρο, όπως η πείνα και η ξηρασία, όταν εξαιτίας της κλιματικής αστάθειας, 100 εκατομμύρια άνθρωποι έχουνε μετατοπιστεί μόνο μέσα στον 21ο αιώνα. Μολονότι δεν υπάρχει μία μόνη και αποκλειστική αιτία εξωτερικής ή εσωτερικής μετανάστευσης, οφείλουμε να παραμένουμε ευαισθητοποιημένοι, αφενός γιατί η υπανάπτυξη και ο υπερπληθυσμός μας αφορά όλους κι αφετέρου επειδή η κατάσταση μπορεί να γίνει σύντομα ανεξέλεγκτη –όπως διαφαίνεται τουλάχιστον μετά την πρόσφατη επική διακυβερνητική έκθεση για την κλιματική αλλαγή (Climate Change 2021: The Physical Science Basis).
Από τα 40 εκατομμύρια Αφγανών, περίπου το 1/3 θα αντιμετωπίσει άμεσα πρόβλημα επισιτισμού, όπως επισημαίνει τώρα ο οργανισμός με το παγκόσμιο πρόγραμμα στήριξης World Food Programme (WFP) των Ηνωμένων Εθνών για τον επερχόμενο χειμώνα όταν τα 2 εκατομμύρια είναι παιδιά που ζουν σε ορεινές περιοχές και υποσιτίζονται. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών στην αντίστοιχη περιληπτική Έκθεση για το Αφγανιστάν (ΟΗΕ) αναφέρει ότι 14 εκατομμύρια Αφγανοί έρχονται σήμερα αντιμέτωποι με την πείνα εξαιτίας της εμπόλεμης συνθήκης, της κλιματικής αλλαγής, της γρήγορης αστικοποίησης, της υποαπασχόλησης και της πανδημίας στην κεντρική Ασία.
Ο ΟΗΕ υποστήριξε 1.7 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την περιοχή του Αφγανιστάν τον Ιούνιο 2021 με τρόφιμα και με κόστος 4.7 εκατομμύρια δολάρια. Επίσης, 375.000 παιδιά και έγκυες έλαβαν επίσημη περίθαλψη και επισιτιστική αρωγή, ώστε να προληφθεί ο μελλοντικός υποσιτισμός τους. Το δεύτερο εξάμηνο του έτους, από τον Ιούλιο έως το Δεκέμβριο 2021, χρειάζονται άμεσα 234 εκατομμύρια δολάρια ώστε να καλυφθούνε οι διατροφικές ανάγκες των ανθρώπων στην έρημο. Φέτος η ξηρασία πλήττει τις 23 από τις 34 επαρχίες συνολικά με αποτέλεσμα οι ανάγκες να υπερδιπλασιάζονται.
Η δυσκολία στον επισιτισμό, μάλιστα, σε καθημερινή βάση, υπάρχει λόγω του πάντοτε δύσκολου ξηρού κλίματος, γι’ αυτό, άλλωστε, το Αφγανιστάν λαμβάνει ανθρωπιστική βοήθεια στην τροφοδοσία ήδη από το 1963. Η μεγάλη ξηρασία των ετών 1971 – 1972 και η διασπάθιση της διεθνούς βοήθειας στον επισιτισμό, έκανε τους αριστερούς Αφγανούς να αναζητήσουνε μια δίκαιη αντιμετώπιση για την επιβίωση. Εξαιτίας της έλλειψης αγαθών από την κρατική διαφθορά, ο βασιλιάς Zahir Zhah ανατρέπεται από το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα στις 17 Ιουλίου 1973. Οι φεουδαρχικές δομές όμως του Αφγανιστάν δεν θα αλλάξουνε πολύ μέσα στα επόμενα χρόνια και γι’ αυτό η μία πλευρά (Khalq) του Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος προχωρά στην κομμουνιστική επανάσταση στις 27 Απριλίου 1978.
Η ισλαμική επανάσταση των Μουτζαχεντίν από το 1979 ανοίγει την προσφυγική στρόφιγγα από το Αφγανιστάν λιγότερο προς τη Δύση, αλλά κυρίως προς τα όμορα και ομόθρησκα κράτη. Μέσα σε μία δεκαετία, από το 1979 έως το 1989, συνολικά διέφυγαν ως πρόσφυγες στα δυο γειτονικά κράτη Ιράν και Πακιστάν, πάνω από 5 εκατομμύρια Αφγανοί πρόσφυγες. Μάλιστα, πολλοί πρόσφυγες δεν έφτασαν ποτέ στον τελικό προορισμό γιατί πολλοί πέθαναν στο δρόμο της προσφυγιάς από το κρύο και τις ταλαιπωρίες, αφήνοντας πίσω τους ορφανά τα παιδιά τους ως προσφυγόπουλα στα προσφυγικά camps στο Ιράν και κυρίως στους ισλαμικούς φανατικούς στους μεντρεσέδες των νέων προσφυγικών περιοχών στο Πακιστάν.
Δημιουργός του άρθρου:
Η Γεωργία Τσατσάνη είναι φιλόλογος - συγκριτολόγος
